"Sparklin' Weasley"- Wemel Tweeling

H24. uncle

Ik keek in de spiegel, mijn haar was nog steeds wit en ik was er zeer tevreden mee.

'Hazel, kom je?' Ik keek om, Anne keek me vragend aan met haar tas om haar schouder. We hadden met River, Fred en George afgesproken in de leerlingenkamer, om voor het laatst te leren voor onze SLIJMBALen.

'Ja ik kom.' Ik keek even naar de wortels van mijn haar, waar al weer donkerblonde beetjes te zien waren.

In de bibliotheek was het volgestouwd met gestreste vijfdejaars. 'Hazel, je moet me echt helpen met toverdranken!' George keek me wanhopig aan. In de afgelopen maanden moest ik hem bijna iedere week helpen met zijn toverdranken huiswerk. Ik had er vertrouwen in dat hij het goed zou doen, maar hij zelf vond dat hij nog meer bijles en hulp nodig had.

'Heb je trouwens al aan je moeder gevraagd of ik deze vakantie mee mag?' Vroeg ik aan de tweeling.

'Ja zeker, je kunt zelfs mee naar het WK Zwerkbal als je wilt!'
Ik knikte hevig. 'Je mag vanaf het station gewoon gelijk mee naar Het Nest.'
'Had ik dat nog niet verteld? Ik blijf de eerste twee weken gewoon thuis.' George keek me verbaasd aan.
'Dat had je niet verteld nee.'
'Dat kwam Sneep me vertellen na de kerstvakantie.' Iedereen behalve Anne keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Sneep?'

Shit, ik had mezelf behoorlijk in de nesten gewerkt nu. Ik kreeg het een beetje benauwd, en het leek opeens heel warm in de bibliotheek.
'Ehh, ja.' Fred keek me wantrouwend aan. 'Waarom Sneep?'

Ging ik dit echt vertellen?

'O- omdat hij mijn oom is.' Iedereen keek me verbaasd aan, behalve Anne.
'En dat wisten wij niet omdat?' Ik wende mijn ogen af. 'Ik durfde het niet te vertellen, ik was bang voor jullie reacties.' George stond boos op, terwijl Fred en River juist met begrip naar me keken.
'I-ik dacht dat we elkaar wel konden vertrouwen?!'

Ik schrok van zijn boze stem, die ik eigenlijk nog nooit eerder had gehoord
'Ik weet het ook pas sinds het begin van dit schooljaar hoor! Voor mij was het ook een vrij grote schok!'
'Vanaf het begin van het schooljaar?! Dat vind ik persoonlijk pittig lang!'
Anne draaide zich naar George. 'Als ik jou was zou ik maar even oppassen! Als je dit schooljaar levend wilt afmaken!' Hij keek me boos aan.
'Ik dacht alleen dat we vrienden waren! En dan nu blijk je opeens familie te zijn van vieze vettige Sneep!'

Ik moest moeite doen om mijn tranen in te houden.
'Oh!? Dus als River verteld dat haar ouders volgelingen zijn van Jeweetwel maakt het niks uit, maar als ik vertel dat ik familie ben van een leraar die jij niet mag is dat opeens een groot probleem?!' Riep ik, bijna schreeuwend. 

'Kan het iets zachter?! Dit is een bibliotheek!' Maddame Rommella kwam boos aanlopen, met een stapel boeken in haar armen.

Snel pakte ik al mijn spullen bij elkaar en propte ze in mijn tas. 'Ik dacht dat jij een vriend was.' Zei ik kil tegen George, voor ik de bibliotheek uitliep.

Ik gooide mijn tas naast me neer en liet me vallen op mijn hemelbed. 'Hazel?' River en Anne gingen voorzichtig naast me op bed zitten.

'Zoals je tegen mij zei: het maakt niks uit wie je familie is, je blijft dezelfde persoon. Dat geld ook voor jou hè?' Ik slikte mijn tranen weg.

'Ik weet het, ik hoopte alleen dat iedereen er zo over dacht.' Opeens hoorden we gestommel op de gang, en we besloten te gaan kijken.
Onderaan de trap lag Fred, kreunend van de pijn.

'Fred!? Leef je nog?' Riep Anne hard naar beneden. 'Ik denk het! Ik was alleen even vergeten dat deze trap in een glijbaan veranderde als een jongen erop probeert te komen!' Ik grijnsde.
'Ik help je wel joh, kom pak mijn hand.' Ik liep een stuk de trap af. Fred pakte mijn hand en samen probeerden er naar boven te komen.
Echter, halverwege de trap werd hij alsnog een glijbaan, en we gleden samen terug de gang op.

'Wacht, we maken een slinger!' Lachte Anne. Ze ging boven aan de trap staan, daaronder kwam River, toen ik en Fred had weer mijn hand vast.

'Lopen!' Gierend van het lachen hesen we Fred de glijbaan op.
'Het is ons gelukt!' Ik knikte.
'Goh, dat George en ik daar nooit eerder op waren gekomen.' De gedachte aan George deed pijn, en het liefst wilde ik Fred gelijk weer van de glijbaan afduwen, maar ik hield me in.

Samen liepen we de meisjesslaapzaal binnen. 'Wow het ziet er, ehh, precies hetzelfde uit als bij ons! Maar dan een stuk netter!' Ik glimlachte zwakjes.
'Hey, hij komt er wel weer over heen, hij had het alleen niet verwacht. Een diepe zucht verliet mijn mond.
'Ik dacht dat hij het wel zou accepteren, dat juist hij het zou begrijpen...'

Eindelijk heb ik de 1000 reads bereikt! Ik had eigenlijk nooit gedacht dat dat ooit zou gebeuren, maar vanaf de 400 ging het opeens super snel, en daar ben ik natuurlijk heel erg blij mee! Ik zou nu een heel lange speech kunnen schrijven, maar ik kan jullie ook gewoon even snel bedanken en weer verder gaan met schrijven, dat zou namelijk ook meer hoofdstukken opleveren ;)
Nogmaals heel erg bedankt! <3 <3

Xxx MH ♡