"Sparklin' Weasley"- Wemel Tweeling

H3. sukkels

'HAZEL!? WORD WAKKER!'
Drijfnat werd ik wakker, Anne had een beker water in haar hand en keek me lachend aan. 'Ik dacht, laat ik deze schoonheid maar even wakker maken, we moeten over een half uur bij waarzeggerij zijn.' Gelijk trapte ik de dekens van mij af en liep ik richting mijn hutkoffer. 'Je had me wel even een uurtje eerder wakker kunnen maken! Serieus, mijn eerste schooldag op een nieuwe school en nú al te laat, wat zullen de leraren wel niet van me denken?!' Anne keek me met opgetrokken wenkbrouwen aan. '"Wat zullen de leraren wel niet van me denken!?" Gast! Maak lol, normaal gesproken kom ik bij de helft van mijn lessen te laat, meestal zat ik dan samen me Fred en George de hele week strafwerk te maken, maar sinds-' Anne's adem stokte. 'Sinds wat? En wie zijn Fred en George?' Terwijl ik op antwoord wachtte kleedde ik me uit. 'sinds George het uitgemaakt heeft, aan het eind van vorig schooljaar. Het is een tweeling met rood haar, in hetzelfde jaar als ons, ik had met George een relatie, maar dat is dus afgelopen. En nu ga ik heel snel naar mijn les, ik zie je zo!' Ze liep rustig, maar wel een beetje snel, weg. 'Heb maar niet te veel medelijden, ze heeft iedere week een nieuw vriendje.' Ik keek om. Een meisje met zwart haar en bijna zwarte ogen staarde me aan. Ze stak haar hand uit. 'River.' Ik nam hem twijfelend aan, en liet hem snel weer los. 'Als je wilt kunnen we vrienden worden, ik heb gehoord dat jij een Spark bent, dus je zult vast geen modderbloedje zijn, gelukkig maar want ik wil nog niet dood gevonden worden met een dreuzeltelg als vriend. Ik keek haar even aan terwijl ik een paar stappen achteruit zette. 'Het spijt me, ik moet nog ontbijten en zo, dus ik ga er van door.' Ik liet het zwartharige meisje alleen achter op de slaapzaal, ik had haar nog helemaal niet gezien, en was er heilig van overtuigd dat ze er daarvoor nog niet was. Het laatste stukje naar de grote zaal rende ik. Ik ging aan de lege afdelingstafel zitten en pakte snel een stuk toost. Zo snel als ik kon werkte ik die naar binnen. Ik keek op mijn horloge hoe laat het was. Ik had nog precies vijf minuten om naar het lokaal te komen. Ik pakte snel een appel van een grote fruitschaal op de tafel, en liep gehaast weg.

Onderweg passeerde ik een paar gestreste Huffelpufs en een zwadderaar die verveeld een boek door bladerde terwijl ze een lokaal binnenliep. Een roodharige jongen wilde me inhalen en botste perongeluk tegen me aan. 'O sorry, ik had je niet zien staan, naar als je even gaat zitten zie ik je wel zitten!' De jongen knipoogde even naar me en liep verder. Een tweede jongen wilde me inhalen, ook hij botste tegen me aan en ik viel voorover. Ik kon mezelf nog net tegenhouden met mijn handen voor ik met mijn gezicht op de stenen zou vallen. 'O, sorry ik had je niet gezien! Maar je bent wel mooi voor me gevallen!' Ook deze jongen knipoogde. 'Hé! Jou heb ik net ook al gezien!' Ik herkende de rode haren, en woede borrelde op. 'Echt? O... dan moet ik zo maar even langs madame Plijster.' Ik rolde met mijn ogen. Plots kwam er een exacte kopie van de jongen aanlopen. 'Fred! Waar bleef je?' Ik sperde mijn ogen open. 'Dit is George, mijn tweelingbroer.' Plots besefte ik wie ze waren. 'Het spijt me maar ik moet er nu toch echt langs, jullie houden me op en ik heb geen zin in 2 uur lang nablijven.' De jongens gingen naast me lopen. 'Dan kunnen we mooi die 2 uur samen doen!' O god... de tweeling rende achter me aan terwijl ik me naar de noordertoren haastte.  Toen ik daar aankwam zag ik een ladder die naar een luik in het plafond leidde. Ik klom omhoog, terwijl ik mijn rokje vasthield zodat Fred er niet onderdoor kon kijken. Ik opende met 1 hand het luik, en klom het laatste stukje omhoog. Een dromerige stem vulde de hete ruimte. 'Aha, de meneren Wemel en de nieuwe Spark. Jaja ik zie het nu al, meneer Wemel en u zullen heel wat mee gaan maken.' Ik keek boos van de een naar de ander, ik wist namelijk niet welke van de twee ze bedoelde. 'Oke, intressant mevrouw.' Fred- of was het George?- ging glimlachend aan een tafeltje zitten. Ik keek even rond op zoek naar een plekje, maar ik kwam al gauw tot de conclusie dat de enige plek die nog over was naast Fred en George was. Fijn... 

mevrouw Spark, let u wel op?' Ik knikte hevig. 'Wat zei ik net dan.' Ik slikte. Plots voelde ik een hete adem in mijn oor. 'Ze zei dat jij in je glazen bol moest kijken.' Ik werd langzaam net zo rood als het haar van de tweeling. 'Dat ik in mijn glazen bol moet kijken.' Professor Zwamdrift knikte zwijgend. 'Meneer Wemel, ik verwacht van u dat u de volgende keer uw mond houd.' Ik moest moeite doen om mijn lachen in te houden.
Ik keek aandachtig in de glazen bol voor me. Ik probeerde er wat in te zien, maar als je hele klas plus gestoorde professor  naar je kijkt gaat dat best moeilijk. Plots zag ik iets verschijnen. Een grote boot verscheen, maar een groot anker hield hem tegen. Ik fronste mijn wenkbrouwen. 'Wat zag je?' George- of Fred - keek me aan. 'Een boot, die werd tegengehouden door een anker.' Hij pakte een boek en bladerde er even door. 'Een anker betekend een groot verlies, en een boot, even kijken hoor? Aha! Emh...' Ik rolde geïrriteerd met mijn ogen. 'Een boot betekend dat je wilt vluchten voor iets.' Ik keek nog iets beter, en ontdekte iets wat op een grote vlek leek. 'Wacht, ik zie nog iets.' Ik keek even beter en zag dat het een beestje was. Het zat op de boot. 'Een wezel. Het is een wezel.' Ik zag Fred- of George, want daar was ik nog steeds niet over uit- verwoed door zijn boek bladeren. 'Er staat hier niks over een wezel, je hebt het vast verkeerd gezien.' Ik knikte en legde mijn hoofd op tafel.

Sukkels...

Yey nieuw hoofdstuk😊 I hope you like it cuz this is only the beginning😥😏