"Sparklin' Weasley"- Wemel Tweeling

H12. Purple and Black

George kwam mijn kant op gerend. 'Hazel! Wacht even!' Ik haalde diep adem en draaide me om. 'Wat moet je?'

'Vragen wat er was eergisteren, ik kon je niet eerder bereiken en ik zag je nu net toevallig.'

'George, waar bemoei je je mee?' Hij haalde een hand door zijn haar. 'Ik wil weten waar mijn princess mee zit.' Ik rolde overdreven met mijn ogen. 'Laat me alsjeblieft met rust! Ik vind je niet aardig, ik ben niet je princess, ik ben niet je babe en je hoeft je al helemaal niet met me te bemoeien!' Ik draaide me om een liep weg, terwijl ik mijn halflange haar in een staart bond.

Katja kwam me tegemoet en pakte me bij mijn kraag vast. 'Ik zeg het nog één keer! Blijf bij George uit de buurt!' Ik duwde haar van me af. 'Wat is je probleem!?' Ze lachte spottend. 'Wat denk je? Hij is van mij! Alleen van mij!' Katja duwde haar toverstok tegen mijn kin aan. Ik pakte mijn eigen ook. 'Oooo, wil Hazel duelleren?' Ik zette een stap naar achter. 'Nee, ik wil geen ruzie Katja, net zoals dat ik niks met George wil. Katja knikte ongelovig. 'Pech voor jou dat ik dat wel wil.' Zei ze terwijl ze twee stappen naar achter deed en haar toverstok tussen mijn ogen richtte.

'Everte statum!' Ik werd achterover getolt en kwam met een klap neer op de vloer. 'Expelliarmus!' Riep ik uit schrik. 'Protego!' Katja weerde de spreuk af. 'Furnunculus!' Ik was net niet op tijd net opzij springen en ik werd geraakt door de spreuk, die niet helemaal goed was uitgesproken waardoor ik alleen een paar kleine bultjes op mijn arm kreeg, die na een paar seconden alweer verdwenen. Een paar eerste- en tweedeklassers hoorden het tumult en kwamen kijken. 'Rictusempra!' Katja klapte dubbel en spartelen hevig, zo erg kietelde de spreuk haar. Pas na een minuut of wat kon ze zich ertegen verzetten en stond ze op. 'Paralitus!' Zo ging het nog bijna tien minuten lang door. Katja brak een raam achter me, en er kwam een stuk glas in mijn wang, waardoor er een lange snee ontstond. 'PARALITUS!' Schreeuwde ze opnieuw. Ik gilde. 'Stop, stop stop! Nu meteen!' Professor Anderling kwam boos en verbaasd aanlopen. Woest liet ik mijn staf zakken. Maar Katja vond het blijkbaar niet genoeg. Ze murmolde iets wat ik niet verstond en er kwam een paarse straal uit haar stok. Hij leek in slowmotion op me af te komen. Hij raakte me recht in mijn hart. Ik hoorde iemand schreeuwen voor ik met een klap op de met glas bezaaide grond viel. Mijn hoofd kwam met een bonk op de vloer terecht. Ik probeerde wat te doen, maar mijn lichaam was verlamd. Mijn ogen vallen dicht en het wordt zwart.

Oeeee... wat nu? Ik denk dat ik ergens dit weekend het volgende hoofdstuk online zet😁 ik was deze hele week ziek dus ik heb wel wat dingen bedacht maar ik heb eigenlijk helemaal niks geschreven... mijn voorraad begint dus iets kleiner te worden maar ik dat het wel goed komt❤ maar voor nu:

Xxx MH