"Sparklin' Weasley"- Wemel Tweeling

H16. Filch

Ik wachtte tot het vijf voor twaalf was, voor ik naar de leerlingenkamer ging, Fred en George zaten er al. Fred gooide mestbommen in de lucht om ze vervolgens weer te vangen.

'Hey, ik ben er klaar voor.' George sprong op en pakte de Sluipwegwijzer van de grond. 'Top we gaan!' Toch bleef ik staan. 'Hoho even wachten, hoe wil je Vilder aanpakken dan? hij hoeft niet dood zeg maar.' Fred schudde lachend zijn hoofd. 'Niemand gaat dood, jij niet, George niet, Vilder niet en ik ook niet.' George knikte instemmend. 'We hebben alleen wat zelfontwikkelde producten die we eerst op een vieze koe willen testen dan op onszelf.' 'Dat komt op het zelfde neer, maar vertel, wat voor ongein hebben jullie allemaal uitgehaald?' Fred hield een klein zakje met snoepjes omhoog; 'Braakbabbelaars,' Legde hij uit. 'Eén snoepje en je blijft voor minstens 2 uur overgeven.' Ik keek met ogen open naar het zakje. 'En dat hebben jullie helemaal zelf gemaakt?!' Ze knikten. 'We hebben ook mestbommen, een klein beetje Instant Duistergruis, hebben we net gister afgerond.' Ik knikte bedachtzaam. 'En hoe wil je dat allemaal gebruiken dan? zonder dat Vilder het doorheeft?' George hield het portretgat voor me open. 'Vilder slaapt niet op zijn kantoortje, we hoeven alleen maar alles naar binnen te smokkelen en dan wachten we tot morgen. Hij houd van snoep, dus die braakbabbelaars eet hij sowieso.' We liepen zachtjes naar het kantoor van Vilder, wat nog niet zo soepel ging als gepland, onderweg passeerden we Sneep, we konden nog net wegduiken van zijn donkere gedaante, weliswaar in een stinkende bezemkast, alweer, maar het lukte. Grinnikend slopen we weer naar buiten, door de donkere gangen van het immens grote kasteel, om de paar meter hing nog een toorts, maar ze waren bijna allemaal uit.

We kwamen bij een kleine deur, met een papier erop met alle regels van Zweinstein, ik liep er vaak genoeg langs, maar was nog nooit in het kantoor van onze gehate conciërge geweest. Fred opende zo stil mogelijk de krakende deur, en een donker hok verscheen. Ik en George slopen zachtjes naar binnen. Het was een troosteloze ruimte; er stond een bureau, een stoffige oude stoel en een hele wand vol met archiefkasten. Achter Vilders bureau hingen ijzeren kettingen, het gerucht gaat dat hij daar vroeger leerlingen aan hun enkels ophingen, bij wijze als een straf. De archiefkasten waren op alfabet gesorteerd, behalve 2 laatjes, op één stond: De Sluipers, en op de andere de namen van Fred en George, die bijna een hele la voor zichzelf hadden. 'Zo, leg daar maar wat snoepjes neer Fred.' Fred pakte een handvol van de kleine snoepjes en verspreidde ze een beetje over het bureau, alsof ze daar neer gegooid waren. Ik opende voorzichtig de la waar de naam van Fred en George op stond. 'Jullie hebben dit allemaal gedaan?!' Riep ik met gedempte stem. 'Niet zo hard! En ja, onze naam staat er toch op?' Ik las van alles, Van onschuldige dingen tot dingen waar je op Beauxbatons van school gestuurd zou worden, vuurwerk afsteken in de grote zaal bijvoorbeeld. 'Oke gaan jullie mar vast buiten staan, drie mestbommen in een kleine ruimte is nogal heftig.' Ik schuifelde onmiddellijk het kantoortje uit, gevolgd door Fred. Een paar tellen later kwam George ook naar buiten, met zijn shirt over zijn neus en zijn hand wapperde voor zijn gezicht. 'Gadverdamme!' Lachend renden we terug naar onze leerlingenkamer, Die helemaal verlaten was, zelfs het haardvuur was compleet gedoofd nu. 'Denk je dat hij erachter gaat komen dat wij dit hebben gedaan?' Vroeg ik onzeker. 'Hij verdenkt ons altijd, maar jij hebt nog nooit iets slechts gedaan-' 'Ik heb geduelleerd met Katja, ik ben bevriend met jullie, ik ben vannacht de hele nacht uit bed geweest, zegt dat niet al genoeg?' Fred schudde zijn hoofd, 'En als hij je wel verdenkt, zeggen we gewoon dat wij het waren, hij wil gewoon iemand om te straffen, het maakt hem niet uit wie.' Ik ging in een grote fauteuil zitten. 'Bijna vakantie, blijven jullie hier?' Vroeg ik aan de tweeling. Tegelijk schudde ze hun hoofd. 'Nee, wij gaan naar huis met kerst, ma bakt altijd de lekkerste koekjes.' Zei Fred. 'Als je wilt mag je mee naar het Nest, Harry en Hermelien zijn er ook, dus het wordt best druk.' Ik grijnsde. 'Tuurlijk! Ik stuur morgen gelijk een uil naar maar ouders!'

Oef sorry voor het niet uploaden, alweer... mijn voorraad begint een beetje op te raken en ik wil zo weinig mogelijk uploaden tot ik weer op voorraad ben.
Ik ga morgen trouwens op vakantie en dan heb ik misschien voor een tijd geen wifi, maar ik ga hopelijk extra veel schrijven in die tijd!

Ps. HEEL ERG BEDANKT VOOR DE 400 READS! Ik heb nog nooit zo'n groot aantal behaald en het betekend zo veel voor me dat zoveel mensen mijn boek lezen en leuk vinden, nogmaals bedankt!

Pps. Ondertussen is het al 430 maar ik wilde jullie alsnog even bedanken ♡♡♡