"Sparklin' Weasley"- Wemel Tweeling

H13. duel

Pov George

Ik hoorde een harde knal aan de andere kant van de muur, gevolgd door een harde gil.

Hazel.

Ik zocht even naar de juiste steen, duwde hem in en liep via de geheime doorgang die zojuist ontstaan was naar de plaats waar ik Hazel hoorde gillen. Er was een duel gaande tussen Katja en Hazel. 'Katja! Hazel! Wat zijn jullie aan het doen?!' Ik probeerde ze van elkaar ze scheidden, maar tevergeefs. Er stond een grote groep leerlingen rond om ze, waaronder Harry. Ik liep naar hem toe.

'Weet jij wat er aan de hand is?' Harry schudde zijn hoofd. 'Ik liep langs en ik zag Katja opeens een spreuk afvuren, ze miste Hazel op een haar na, maar ze heeft wel dat raam gebroken,' Hij wees naar een klein gebroken raampje aan het eind van de gang.

'Ze zijn al bijna een kwartier bezig, je zou denken dat het wel een keer op zou houden.' Plots kwam professor Anderling aanhollen. 'Stoppen! Allebei! Ik sta niet toe dat er gedueleerd wordt in deze school! Laat allebei jullie toverstokken zakken! NU!' Hazel liet woest haar staf zakken, maar Katja vuurde nog één spreuk af. Hij raakte Hazel recht in haar hart. Ze verstijfde in een fractie van een seconde. Haar lichaam werd slap en ze viel met een doffe dreun op de grond.

Plots kwam Fred uit de geheime doorgang achter me. 'Hey mensjes! O wow! Wat is er gebeurt?!' Toen zag hij mij. 'Georgie, gaat het? Je bent een beetje wit.' Ik wees naar het slappe lichaam van Hazel. 'O,' Ik keek hem wanhopig aan.

'Ik zou naar haar toe gaan, professor Anderling helpen en haar naar de ziekenzaal brengen.' 'Maar ze haat me...' 'Jij haar niet.' Fred kreeg een zwakke glimlach op zijn gezicht. 'Dat klopt, dankje Freddie.' Ik snelwandelde naar Hazel toe. Katja, die nu een preek kreeg van Anderling, keek me woest aan dat ik haar wilde helpen. Ik pakte Hazel voorzichtig op. Haar ogen waren half dicht, en even was ik bang dat ze dood was, maar toen voelde ik een hartslag tegen mijn hand aan. 'Weet je überhaupt wel welke spreuk je hebt gebruikt?!-' 'Professor? Zal ik Hazel naar de ziekenzaal brengen?' Professor Anderling keek geschrokken op. 'Ehh, ja is goed, ik kom zo wel.' 'Is goed professor, en maak u niet te druk hè? Dat is niet goed voor uw hart.' 'Dankje George.' Ik liep de gang uit richting de ziekenzaal. Ik streek een plukje haar uit Hazel's gezicht. 'Als het aan mij ligt overkomt jou nooit meer iets.' Fluisterde ik zacht in haar oor.

Ik duwde met een hand moeizaam de deur van de ziekenzaal open. 'Madame Plijster!?' Riep ik. Ze kwam gehaast aanlopen. Toen ze zag wie ik in mijn armen had sloeg ze haar hand voor haar mond. 'O liefje toch! Leg haar maar in dat bed, dan pak ik even wat.' Ze wees een bed aan in de hoek van de ziekenzaal. Ik liep er heen. De hele ziekenzaal was leeg. Ik legde Hazel voorzichtig in het bed. Ze had een dunne, lange snee over haar wang lopen. Er sijpelde langzaam wat bloed uit. 'Weet je welke spreuk er tegen haar is gebruikt?' Vroeg Madame Plijster. 'Nee, Sorry.' Gaf ik toe. 'Geeft niet liefje, kunnen je beschrijven wat er precies is gebeurt?' Ik knikte. 'Ik hoorde en knal en daarna en gil, en ik herkende de stem van Hazel, ik dacht-' 'Hoho, niet zó uitgebreid! Alleen hoe de spreuk haar raakte enzo.' 'O oke, nou ze moesten hun staf laten zakken, maar dat deed Katja niet en ze vuurde nog één spreuk af, volgens mij wist ze zelf niet welke want ze zwaaide maar wat met haar toverstok, Hazel verstijfde en viel toen slap neer.' 'Dankje, ik denk dat ik wel wat weet.'
Madame Plijster streek even met haar toverstok over de wond op Hazel's wang. 'Vulnera Sanentur.' Langzaam genas de wond. 'Dit was gellukig nog een kleine wond, weet je ook welke spreuken nog meer zijn gebruikt?' Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, ik hoorde opeens een gil en ik herkende Hazel's stem, volgens Harry waren ze al een kwartier bezig, en ik kwam dus bijna tegelijk met Anderling en zij stopte het meteen, maar Katja vuurde dus nog een spreuk af, die Hazel in haar hart raakte.' Mijn stem kraakte, en er stonden tranen in mijn ogen. 'Hazel mag jou toch niet zo erg? Waarom heb jij haar hier dan heen gedragen?' Vroeg Madame Plijster terwijl ze in wat kastjes rommelde. 'Omdat-' Mijn stem brak. 'Omdat ik haar leuk vind.' Madame Plijster draaide zich abrupt om. 'Maar dat verandert de zaak! Vindt Katja jou heel toevallig ook leuk?' Vroeg ze. 'Ehh... is de hele tijd staren en knipogen en zo iemand leuk vinden?' 'Meestal wel ja, nu hebben we waarschijnlijk de oorzaak gevonden.' Plots viel alles op zijn plek. 'Hazel gebruikte alleen Expelliarmus, omdat zij geen ruzie wilde! Katja had haar het liefst willen vervloeken tot de dood!' Madame Plijster knikte traag. 'En dat is haar nog bijna gelukt ook.' Een traan stroomde over mijn wang. 'O god, dat was niet de bedoeling. Kom, ik geef jou ook wat voor de schrik.' Ze toverde een stoel naast Hazel tevoorschijn en duwde mij erop. Ze liep naar haar kamertje en kwam even later terug met een fles. 'Flegmaflip, word je rustig van.' 'Weet ik, heb ik van Hazel geleerd.' 'Wat schattig!'
'Soort van...'

Dit hoofdstuk was best moeilijk om te schrijven, maar uiteindelijk ben ik er best tevreden mee, ik moest vandaag mijn boeken inleveren en ik ga volgend jaar naar de 2e klas, helaas moet ik wel naar een andere school... ik hoop dat het daar beter gaat dan dat het dit jaar ging...

Xxx MH