"Sparklin' Weasley"- Wemel Tweeling

H5. Sneep

Een grote, nee, een ENORME hoeveelheid uilen vloog over de tafels in de grote zaal. Ze landde tussen het eten en gaven pakketjes en brieven achter. Tussen alle bruinen uilen zag ik 1 zwarte: Raven. Ze streek vlak voor me neer. 'Hey meisje!' Ik aaide haar even over haar kopje. Plots zag ik dat ze een rode brief aan haar pootje had. 'Hazel! Je hebt een brulbrief!' Ik haalde de brief zo snel mogelijk van Raven's pootje. Nog voor ik iets kon doen vouwde het zichzelf open. 'GRIFOENDOR?! WAAROM ZIT JE NIET IN ZWADERICH?! WE HADDEN BETER VAN JE VERWACHT HAZEL! JE MOEDER HEEFT ME NOG NET TEGEN GEHOUDEN OM JE DIRECT VAN SCHOOL TE HALEN!' Plots klonk de stem iets zachter en iets liefdevoller, maar nog steeds heel hard. 'We zijn teleurgesteld Hazel, wat doet een Spark nou in Grifoendor?!' De hele school keek me aan. Ze waren doodstil. Plots barste iedereen in lachen uit. 'Ik kreeg er ook een van mijn ouders toen bleek dat ik in Grifoendor zat,' Ik keek River aan. 'En geloof me, als elfjarige is het 10 keer zo heftig.' 'Dat snap ik, maar je kent mijn ouders niet. Als ik ook maar naar een modderbloedje kijk worden ze al boos.' 'Ik snap het, vroeger was dat bij mij ook zo.' River haalde een hand door haar zwarte krullen. 'Hoe bedoel je vroeger?' Ze mompelde iets wat ik niet kon verstaan. 'Wat zei je?' Vroeg ik daarom. 'Mhh?' 'Laat maar.' Het was me al wel duidelijk dat ze er niet over wilde praten.

•●•●

'Wie kan mij vertellen wat flegmaflip is?'
Mijn hand schoot de lucht in. 'Mevrouw Spark?' 'Flegmaflip is een drankje dat je rustig maakt, het word meestal gebruikt als iemand iets traumatisch heeft meegemaakt.' 'Heel goed juffrouw Spark, 5 punten voor Grifoendor.' Elke grifoendor keek met grote ogen naar professor Sneep. 'Hé! Ik had net ook het antwoord goed en toen gaf je ons geen punten!' Professor Sneep kneep zijn ogen tot spleetjes. 'Heb ik jou wat gevraagd meneer Wemel? Volgens mij niet, nog een keer zomaar wat door mijn lokaal roepen en je kunt nablijven!' George sloeg zijn armen over elkaar en ging onderuit gezakt op zijn stoel zitten. 'Dit jaar is jullie Slijmballen-jaar, ik wil dat jullie opletten en niet maar als een stelletje flapdrollen onderuit gaan zitten.' Sneep zwaaide een keer met zijn toverstok en George's stoel werd aangeschoven. Ik hoorde Anne, die naast me zat, even grinniken. 'En dat geld ook voor mevrouw Roberts!' Anne schrok zo erg dat ze samen met haar stoel achterover viel, waarbij ze het tafeltje achter aantikte met haar achterhoofd. 'Anne!' Ik sprong op van mijn stoel en hurkte naast haar neer. Ze had haar handen op haar achterhoofd en het leek alsof ze heel veel pijn had. Ik hielp Anne om overeind te gaan zitten. 'Haal je handen eens weg.' Ze schudde nauwelijks merkbaar met haar hoofd. Ik pakte voorzichtig Anne's polsen vast, en trok ze weg. Een wond verscheen. Ik pakte mijn toverstok van mijn tafeltje. Voor ik iets kon doen stond professor Sneep naast me. Hij legde een hand op mijn schouder en duwde me voorzichtig weg. 'Laat mij dit maar doen.' Fluisterde hij zacht. Ik hield Anne's hand vast terwijl professor Sneep haar hoofdwond genas. Ik zag iets in zijn ogen, iets wat moeilijk zichtbaar was. Was het spijt? Spijt omdat hij zo gemeen was? Ik had geen idee, maar er was iets. Iets wat hem zachter leek lijken dan hij in de ogen van iedere leerling leek. Ik was in de war. De hele dag. Zelfs toen Anne in geuren en kleuren aan iedereen die wilde luisteren vertelde wat er was gebeurt. 'En toen kwam Sneep me helpen. Sneep! Het liefst had ik hem weg willen slaan, maar ik had zo veel pijn, ik kon het niet. Eerst wilde Hazel me helpen, ja toch Hazel?' Uit mijn gedachtes geschud keek ik op. 'Huh? Wat?' Anne lachte even. 'Hoe jij mij wilde helpen toen ik tegen de tafel was geknald. Is er iets? Je lijkt er niet helemaal bij te zijn.' Ik vreef even door mijn ogen. 'Ik ben alleen een beetje moe, ik ga maar slapen.' Toen ik de gordijnen van mijn hemelbed dichtgedaan had bleef ik nog een hele tijd wakker liggen, bedenkend waarom ik, doodnormale ik, iets aparts in Sneep's ogen zag. Pas ver na middernacht viel ik eindelijk in slaap, hopend dat mijn nachtmerries niet terug zouden komen.

Jap, 2 hoofdstukken in 1 keer omdat ik jullie zo lang heb laten wachten (: I hope you enjoyed ❤