"Sparklin' Weasley"- Wemel Tweeling

H11. Boeman

'Vandaag gaan we de boeman behandelen. Ik weet het ik weet het, dat is voor derdeklassers, maar dit is jullie S.L.I.J.M.B.A.L.L.E.N. jaar, dus gaan we het nog even herhalen.'

Professor Lupos stond voor in het lokaal, met een ladekast naast zich die gevaarlijk heen en weer schommelde en rammelde. 'Denk aan je grootste angst, en verander dat in iets leuks, de spreuk is Ridiculus.' Ik dacht diep na, wat was mijn grootste angst? Diep vanbinnen wist ik het natuurlijk allang, Maar hoe maak je dat leuk?! 'Iedereen er klaar voor?

Ik was als 4e aan de beurt. de boeman kwam naar me toe en nam de vorm aan van mijn dode broertje, Damian. 'Nee!' Ik dacht met alle kracht aan iets grappigs, terwijl het bloed uit zijn nek bleef gutsen. opeens had hij een trosje ballonen vast, wat het alleen maar tien keer enger maakte. Een paar meisjes gilden ook. Trillend zakte ik op mijn knieën. 'nee, nee nee nee, DAMIAN!' Professor Lupos sprong voor me en de boeman veranderde in een glanzende witte bol. Iemand greep me bij mijn schouders en hielp me voorzichtig overeind. 'Kom, Kom mee, we gaan even naar een leeg lokaal.'

Anne nam me mee.' trillend en snikkend liep ik door de gangen, met Anne aan mijn zij. ze loodste me een leeg lokaal binnen en ik ging op een tafeltje zitten. 'W- Was dat je broertje?' Vroeg Anne voorzichtig. Ik knikte. 'M- Mijn vader heeft hem v- vermoord, ik heb nog steeds geen idee waarom. I- Ik was er bij, daar ging die nachtmerrie ook over.' Opeens ging de deur van het lokaal open. 'Wat denken jullie te doen?' Professor Sneep stond in de deur opening, er van overtuigd dat hij twee spijbelende leerlingen had betrapt. 'Sorry dat ik jullie onderbreek, Spark, kom mee.' Ik stond voorzichtig op van mijn tafeltje. Ik veegde mijn betraande ogen af aan de grijze stof van mijn uniform. Hij liep me voor naar de kerkers, waar zijn kantoor was. 'Ga zitten.' Sneep wees naar een stoel tegenover zijn bureau. Sneep ging ook zitten. Achter hem stonden dingen die leken op dode dieren in potten met sterk water. 'Dus, waarom huil je?' ik keek met grote ogen naar Sneep. 'Hoezo?' Vroeg ik achterdochtig. 'Hier, thee.' Hij gaf me een kop thee, en voorzichtig nam ik een slokje. 'Nou vertel.' ik bleef naar mijn thee staren, terwijl ik tegen mijn tranen vocht. 'Waarom?' Vroeg ik opnieuw. 'Ik ben best benieuwd waarom mijn nichtje aan het huilen is.' Bijna spuugde ik al mijn thee weer uit. 'Wat?!'

'Ja, ik ben je oom.' mijn hersenen draaiden overuren. 'Waarom wist ik daar niks van?' ik vertrouwde dit niet. 'Jouw moeder is mijn zusje, dus ik ben je oom ja.' ik had mijn hoofd vast, omdat ik bang was dat hij te zwaar was door al die nieuwe informatie. 'M-Mijn broertje, Damian, de boeman veranderde in hem.' Sneep keek me niet begrijpend aan. 'En hij is eng of?..' 'Dood.' Zei ik een beetje emotieloos. 'En als je het niet erg vind, ik moet gaan, Ik heb gedaanteverwisselingen en heb niet zo zin in strafwerk.' Ik stond op. Sneep hield me niet tegen toen ik wegliep. onrustig liep ik naar het lokaal. Anne stond me al op te wachten. 'Wat wilde hij van je?' Vroeg ze bezorgd. 'Vertel ik zo wel.' Zei ik terwijl ik naar mijn plaats liep. 'Klas! Beetje rust graag! Vandaag gaan we bezig met de verdwijnspreuk, dit is en belangrijk deel van jullie slijmballen, en de spreuk is heel moeilijk, dus goed opletten alsjeblieft!' Professor Anderling liep met een bak langs alle tafels. Iedereen pakte er een slak uit, sommige meisjes met een gil. Toen iedereen een slak had zei professor Anderling: 'De spreuk is Conjurus Infarctus! Goed uitspreken, anders kunnen er nog wel eens rare dingen gebeuren met je slak.' Ik concentreerde me op mijn slak. Die wanhopig probeerde van mijn tafel te ontsnappen. 'Conjuru-' 'Dus, waar had Sneep het over?' Ik zuchtte geïrriteerd. 'Vertel ik zo wel zei ik.' De hele les ging slecht, ik kon me niet concentreren, en Anne werkte ook niet mee toen ze mijn slak per ongeluk raakte met haar spreuk, die niet goed uitpakte, waardoor mijn slak roze werd.

'Vertel het nou maar,' Zei Anne toen we in de Grote Zaal zaten. 'Of heeft hij dingen met je gedaan?' Vroeg ze bezorgd. 'Omg! Hij is echt verliefd op je hé!?' Ik moest lachen om de reactie van Anne. 'Nee, dat zou incest zijn.' Anne begreep me eerst niet, toen werden haar ogen groter en viel haar mond open. Ze sputterde wat terwijl ze verbaasd van mij naar de oppertafel keek.

'Hij is je vader!?' Ik barste i lachen uit. 'Wat!?' Anne haalde haar schouders op. 'Ja wat, ik bedoel, als hij familie is, is vader toch wel het eerste waar ik aan denk.' Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, hij is blijkbaar de broer van mijn moeder, mijn oom dus. Hij wilde weten waarom ik zo overstuur was.' Anne knikte. 'Volgende keer als je iets dwars zit kom je gelijk naar mij oke? ik wil niet dat je verdrietig bent.'

Plot twist😂
Ik hoop dat jullie deze verandering leuk vinden, ik in ieder geval wel😊

Xxx MH