Σαν την καλή ζωή

...Γεια σου Ντέρεκ...{05}

Πάρε ό,τι είναι χρήσιμο, πέταξε ό,τι είναι άχρηστο και πρόσθεσε ό,τι είναι προσωπικά δικό σου.
Bruce Lee, 1940-1973, Αμερικανοκινέζος ηθοποιός

Τα πιάτα συγκρούστηκαν με το τσιμέντο και έγιναν κομματάκια,όπως ακριβώς και η καρδιά της.
Για έναν παράξενο λόγο της ήταν επίπονο να βλέπει τον Άντριαν με μία άλλη γυναίκα πέρα από εκείνη.
Από τότε που θυμόταν τον εαυτό της πάντα εκείνος ήταν μόνος του.
Ένας μοναχικός καβαλάρης.
Σε γιορτές,γενέθλια,ενώ όλοι οι άλλοι έφερναν το άλλο τους μισό εκείνος συνήθιζε να έρχεται μόνος του και πάντα όταν οι υπόλοιποι τον ρωτούσαν πότε θα έβρισκε την γυναίκα της ζωής του εκείνος έδειχνε την Αλίσια και έλεγε κοροϊδευτικά:«Μα εδώ είναι η γυναίκα της ζωής μου!» και όλοι πάντα έβαζαν τα γέλια με την απάντηση του και την αντίδραση της Αλίσιας που κοκκίνιζε σαν μπατζάρι.

Το βλέμμα του Άντριαν έπεσε πάνω της και αμέσως όλο του το σώμα μαρμάρωσε και σταμάτησε να φιλά την Σόφι.
Ανοιγόκλεισε τα μάτια του πολλές φορές προσπαθόντας να καταλάβει αν ήταν όντως εκεί ο μικρός του μπελάς ή αν την φανταζόταν.
Δυστηχός για εκείνον βρισκόταν εκεί και τον κοιτούσε με ένα ανεξιχνίαστο βλέμμα.
Ένιωσε ένα σφήξημο στην καρδιά....
Δεν έπρεπε να είχε παρασυρθεί με την Σόφι έτσι,ιδικά όταν ο ίδιος της είχε κόψει τα φτερά λίγες εβδομάδες νωρίτερα σε εκείνο το μπαρ στο Σίδνεϊ.
Δεν ήταν άνθρωπος της μίας βραδιάς και εκείνη ήταν ακριβώς αυτό.
Δεν μπορούσε να προχωρήσει μαζί της με την σκέψη πως μία τυχαία γυναίκα που ήταν περαστική στην ζωή του μπορούσε να του καταστρέψει την σχέση του με την Αλίσια που αν μη τι άλλο μόνο περαστική δεν ήταν.Ήταν σχεδόν ολόκληρη η ζωή του!
«Τι έπαθες μωρό μου;»η Σόφι σύρθηκε κοντά του και χάιδεψε το πρόσωπο του.
Την απώθησε και σηκώθηκε εκνευρισμένος πάνω.
Το βλέμμα του έπεσε ξανά στο παράθυρο που πλέον ήταν κενό.Η Αλίσια είχε φύγει...
«Δεν είμαι το μωρό σου Σόφι,ποτέ δεν ήμουν.Ξέρεις κάτι δεν μπορώ να το κάνω δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος.»άρπαξε το παλτό της από τον καλόγερο που ήταν κρεμασμένο και το πέταξε στην μούρη της.
Εκείνη το άρπαξε όλο νεύρα και το φόρεσε κουνόντας προκλητικά το σώμα της.
Ο Άντριαν την κοιτούσε μα δεν έβλεπε κάτι που του άρεσε,η αλήθεια ήταν πως γυναίκες σαν αυτές τον αηδίασαν.
Οι πρόστυχες,αυτές που έβαζαν πάνω από όλα την απόλαυση και όχι τα ανθρώπινα συναισθήματα,εκείνες που θα έκαναν τα πάντα για μία νύχτα με έναν άνθρωπο που απλά τους γυάλισε.
Εκείνος πάντα λάτρευε τα αθώα πλάσματα.
Τις γυναίκες που σε προσκαλούσαν με τον εσωτερικό τους κόσμο και όχι με αυτό που βρισκόταν κάτω από τα ρούχα τους,εκείνες που μπορεί να σε έλκυαν με ένα τους βλέμμα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.
Εκείνη την γυναίκα ήθελε στην ζωή του!