Σαν την καλή ζωή

...Μαμά...{23}

I hadn't tasted love until I taste you.

Τα χέρια της χάιδευαν απαλά τον γυμνό του στέρνο.
Ο Άντριαν ένιωθε το δέρμα του να καίει στα σημεία που τα χέρια της περνούσαν.
Το κεφάλι της ακουμπούσε πάνω στο στήθος του και άκουγε την καρδιά του.
Ήταν το πιο μαγικό πράγμα που είχε ακούσει.
Ο τρόπος που χτυπούσε ήταν τόσο ήρεμος που έκανε το σώμα της να χαλαρώνει,έτοιμο να παραδωθεί στα χέρια του Μορφέα.
Το κουδούνι της πόρτας την τρόμαξε και άνοιξε τα μάτια της κοιτόντας ανύσηχα τον Άντριαν.
Εκείνος βλαστήμησε και σηκώθηκε από τον καναπέ φορόντας τα ρούχα του.
Η Αλίσια πήρε από τον καναπέ ένα φαρδί φούτερ του Άντριαν και το φόρεσε ελπίζοντας πως θα κάλυπτε την γύμνια και τα σημάδια που της είχε δημιουργήσει λίγο πριν.
Έπιασε τα μαλλιά της μία κοτσίδα και έτρεξε προς την κουζίνα να μαζέψει τον χαμό που είχε δημιουργηθεί.
Αφού κατάφερε να σουλουπώσει την κουζίνα,άκουσε ομιλίες και βγήκε δειλά να δει ποιος ήταν.Μία άγνωστη γυναίκα κάπου στα πενήντα είχε αγκαλιάσει τον Άντριαν στοργικά και εκείνος ανταπέδιδε την αγκαλιά με τόση αγάπη που η Αλίσια άρχισε να αναρωτιέται ποια είναι αυτή η γυναίκα.
Διέκοψαν την αγκαλιά και το βλέμμα της γυναίκας σαν να κατάλαβε την παρουσία της έπεσε πάνω της.
Τα πράσινα μάτια της ήταν τόσο έντονα,σαν δύο σμαράγδια και ο τρόπος που την κοιτούσε ήταν λες και ήθελε να δει στα βάθοι της ψυχής της.
«Μαμά..από εδώ η Αλίσια.»
«Οοο θεέ μου!Αυτό είναι το μικρό,σκανδαλιάρικο πλάσμα που έτρεχε πίσω από τα μπατζάκια σου;Μα καλέ αυτή είναι ολόκληρη γυναίκα!»η Αλίσια ένιωσε την καρδιά της να επιτανχύνει ρυθμούς.
Ο Άντριαν έχει μιλήσει στην μητέρα του για εμένα;
«Φυσικά και είναι ολόκληρη γυναίκα μαμά,δεκαοχτώ έφτασε.»ο Άντριαν της έκλεισε το μάτι και εκείνη ένιωσε τα μάγουλά της να πέρνουν φωτιά.
«Γειά σας.»μουρμούρισε ντροπαλά.
Η γυναίκα την πλησίασε και την έκλεισε στην αγκαλιά της.«Χαίρομαι τόσο πολύ που σε γνωρίζω γλυκό μου επιτέλους από κοντά.»
Η γυναίκα αυτή είχε πολύ αγάπη να δώσει και φαινόταν αυτό από τον τρόπο που αγκάλιαζε την Αλίσια,λες και ήταν παιδί της.
«Θέλετε να κάτσουμε;»πρότεινε ο Άντριαν και οι δυο γυναίκες έγνεψαν.
Ο Άντριαν με την μητέρα του κάθισαν στον μεγάλο καναπέ και εκείνη στην μεγάλη πολυθρόνα που βρισκόταν αρκετά μακριά απο τον καναπέ.
Αισθανόταν αμηχανία,παρόλο που η γυναίκα της είχε συμπεριφερθεί με μεγάλη οικιότητα.
Αυτό που έφταιγε μάλλον ήταν το γιατί ο Άντριαν δεν της είχε μιλήσει για την οικογενειά του,ενώ εκεινοι ήξεραν τα πάντα για αυτή.
«Μαμά,μηπως θες κάτι να πιεις;»έσπασε την σιωπή ο Άντριαν και η γυναίκα έγνεψε.
«Αν μπορούσες να μου φτιάξεις έναν καφέ θα ήταν ότι πρέπει.»είπε γλυκα και άφησε ένα φιλί στο μετωπό του.
«Γιατί κάθεσε τόσο μακριά γλυκιά μου;Ελα εδώ κοντά μου να τα πούμε.»η Αλίσια σηκώθηκε από την πολυθρόνα και κάθισε στον καναπέ.
«Ο άντρας σας;Δεν θα έρθει;»ρώτησε με περιέργια και παρατήρησε μία σκιά να περνάει από τα μάτια της και το χαμόγελο να παγώνει στα χείλη της.
«Δεν σου έχει πει...»απάντησε η γυναίκα με μελανχολία να χρωματίζει την φωνή της.
«Να μου πει τι;»η γυναίκα την χτύπησε απαλά στην πλάτη καθησυχαζοντάς την.
«Το καλήτερο είναι να σου μιλήσει εκείνος όταν αισθανθεί έτοιμος.»αυτά τα λόγια έκρυβαν πολλά πίσω τους,αισθανόταν πως κάτι δεν πήγαινε καλά!
«Τι λέτε;»η Αλίσια φόρεσε ένα ψεύτικο χαμόγελο και προσπάθησε να φερθεί φυσιολογικά.
«Τι να λέμε βρε παιδί μου;Εδώ σχολιάζαμε την επικαιρότητα.»η Αλίσια χαμογέλασε δειλά όταν το βλέμμα του Άντριαν έπεσε πάνω της πιο τρυφερό από ποτέ.Αυτή η κίνηση δεν πέρασε απαρατήρητη από την μητέρα του,ήταν σίγουρη πως κάτι συνέβαινε ανάμεσα στον γιό της και την Αλίσια.
«Θα μείνεις εδώ;»ρώτησε ο Άντριαν την μητέρα του και εκείνη έγνεψε θετικά.
«Θα πάω να μείνω σε ένα ξενοδοχείο αγόρι μου,στην Αδελαίδα.»
«Γιατί δεν μένεις εδώ;»
«Έχω να κάνω κάποιες δουλειές αύριο που δεν μπορώ να αναβάλλω..»απάντησε γλυκά και έστρεψε την προσοχή της στον ρολόι της.«Και τώρα που το είπα,λεω να φύγω πέρασε η ώρα!»
Χαιρέτησε το γιο της και έπειτα πήρε μια αγκαλιά την Αλίσια ψυθιρίζοντας στο αυτί της ένα:«Να μου τον προσέχεις.»εκείνη χαμογέλασε και κούνησε το κεφάλι της καταφατικά.
Η γυναίκα αφού τους χαιρέτησε άλλη μία φορά χάθηκε στο άνοιγμα της πόρτας.
Έμειναν οι δύο τους και αντάλλαξαν ένα βλέμμα.
«Γιατί δεν μου έχεις μιλήσει ποτέ για την οικογένεια σου;»το παράπονο χρωμάτιζε την φωνή της Αλίσιας.
Το πρόσωπο του Άντριαν σκυθρώπιασε και τα γαλανά μάτια του σκούρυναν επικίνδυνα.
«Δεν είναι κάτι για το οποίο έπρεπε να είμαι περίφανος.»μουρμούρησε.
«Τι συμβαίνει;»τον πλησίασε δειλά και χώθηκε στην αγκαλιά του.Εκείνος πέρασε το χέρι του γύρω της και έβγαλε έναν αναστεναγμό.
«Είναι πολλά που δεν ξέρεις για εμένα Αλίσια..»

Χεεειιι

Ποια θέλει να αυτοκτονίσει;;;🤚🏼🤚🏼🤚🏼

Ποια παει δυο βδομαδες μολις σχολειο και θελει απλά να τινάξει τα μυαλα της στον αέρα;😂🤚🏼🤚🏼

20.000€ για τον νικητή που θα βρει την απάντηση.

Τι μου κάνετε;
Εεεε καλά και εγώ*ξεροβηχει βγάζοντας το περίστροφο από την τσέπη της*

Το κεφαλαιο ειναι καπως βαρετό αλλα εξίσου απαραίτητο για την συνέχεια 😉
Στο επόμενο θα γίνει χαμούλης 😌😇

Εγώωω ειμαι αθώα σας υο λέω😂

Τα σχόλια δικά σας 😏