Σαν την καλή ζωή

...Ντίλαν!...{11}

Μake it stop

«Καλώς ήρθατε!»μία εκθαμβωτική Έρρικα έκανε την εμφάνιση της με ένα χαμόγελο να κοσμεί τα χείλη της.
Φορούσε ένα μαύρο δερμάτινο φόρεμα που δεν άφηνε πολλά στην φαντασία,όμως παρέμενε με έναν περίεργο τρόπο κομψό.Είχε πιάσει τα μακριά,καστανόξανθα μαλλιά της μία κοτσίδα στην οποία δεν πετούσε ούτε τρίχα και τέλος είχε κάνει ένα αρκετά προσεγμένο μακιγιάζ με διάφορους υποτόνους του καφέ.
Η Αλίσια άρχισε να νιώθει μειωνεκτικά μπροστά σε εκείνη την δίμετρη γυναίκα που είχε μπροστά της.
Ακόμα και ο Άντριαν την κοιτούσε αρκετά εντυπωσιασμένος.Φαινόταν λες και δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της..
Η Έρρικα είχε δίκιο...ακόμα αναρωτιόταν πως ήταν τόσο χαζή που πίστεψε πως ο Άντριαν ήταν διαφορετικός,όλοι οι άντρες ήταν ίδιοι!
Όπως της είχε πει και εκείνη "όλοι έχουν το κουμπί τους."
Έπιασε την ζώνη από το παλτό της και το έκλεισε,ώστε να μην φαίνεται το ημίγυμνο σώμα της.Ξαφνικά ένιωσε ένα άγγιγμα στον όμο,ο Άντριαν βρισκόταν αρκετά κοντά της,τόσο που ένιωθε την ανάσα του στο αυτί της.
«Είσαι πανέμορφη..»ψυθίρισε και εκείνη έστρεψε το κορμί της να τον κοιτάξει,έκπληκτη.
«Τι;»
«Λέω πως ούτε η Έρρικα,ούτε καμία άλλη γυναίκα δεν πλησιάζει την ομορφιά σου,εσύ είσαι πανέμορφη και μοναδική,κάτι που δεν έχουν πολλές και αυτό να το θυμάσαι.»
απάντησε και ακούμπησε απαλά τα χείλη του στο αυτί της προκαλόντας αναταραχή στο στομάχι της.
Μόνο όταν απομακρύνθηκε από κοντά της κατάφερε να βγάλει τον αέρα που κρατούσε τόση ώρα μέσα της και να αναπνεύσει.

Η Έρρικα χωρίς να χάσει ευκαιρία τράβηξε τον Άντριαν προς το μέρος της.Τον έπιασε αγκαζέ προσπαθόντας να του κάνει μια ξενάγηση στο εσωτερικό αυτού του τεράστιου σπιτιού.
Η Αλίσια δάγκωσε το χείλος της με δύναμη προσπαθόντας να χαλιναγωγήσει στα νεύρα που της είχε προκαλέσει η φίλη της και τους ακολούθησε μπαίνοντας στο εσωτερικό του σπιτιού,προχωρόντας μέχρι το μπαρ.
«Να μαντέψω;Για γκόμενο είσαι έτσι;»ο μπάρμαν φαινόταν αρκετά συμπαθητικό παιδί και κάτι της θύμηζε αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί τι!
«Είναι μπερδεμένη η υπόθεση!Η κολλητή μου,συγνώμη η εορτάζουσα δεν φημίζεται και για την πίστη της στις σχέσεις και ξαφνικά ανακάλυψε πως της αρέσει ο φίλος μου,αλλά με εκνευρίζει αφάνταστα το γεγονός πως νομίζει ότι οι άνθρωποι,κυρίως οι άντρες είναι ένα στοίχημα για εκείνη και τίποτα παραπάνω..»απάντησε λυπημένα και ήπιε με μια γουλιά το ποτό που της είχε φτιάξει.«Συμφωνώ απόλυτα η αδερφή μου δεν είναι και ότι καλήτερο δεν είσαι η μόνη που νιώθεις έτσι.»η Αλίσια γούρλωσε τα μάτια της και στράφηκε προς το μέρος του νεαρού άντρα.
«Ντίλαν!»τσίριξε και έπεσε στην αγκαλιά του φωνάζοντας.«Και έλεγα θα με θυμηθεί,δεν θα με θυμηθεί.»απάντησε γελώντας.
«Πως άλλαξες έτσι ρε συ τρόμαξα να σε γνωρίσω.»
Τον παρατηρούσε από πάνω μέχρι κάτω.Είχε μεγαλώσει και είχε αλλάξει πάρα πολύ,φυσικά έφταιγε το γεγονός ότι είχε να τον δει τέσσερα χρόνια αφού εκείνος είχε φύγει στην Ιταλία για σπουδές και δεν είχε επιστρέψει.