CAN'IN MELEĞİ ("YÖRÜNGE "SERİSİ 3)

TANITIM

Merhaba canlar,arkadaşlar,dostlar ve bilümum bitanelerim!;)

Umarım "Yörünge"nin üçüncü yolculuğuna çıkmaya hazırsınızdır...Sırada canımız Can var.Ya kızımız?O da sürpriz olsun...

Keyifle okuyun.

Sevgiler

                              CAN'IN MELEĞİ 

Sanırım derin bir uykudan uyandım.

Sanırım diyorum,çünkü kendime geldiğimde beynimin bomboş olduğunu fark ettim. Kimim,neredeyim,neler oluyor, hiçbir fikrim yok.

Gözlerimi açmaya korkuyorum.

Hiç bir şey hatırlamadığıma göre, ya bir kaza geçirdim, ya da öldüm.Büyük ihtimalle de ölmüş olmalıyım, çünkü ölünce bütün anıların silindiğine dair,nereden edindiğim belli olmayan bir bilgi var kafamın içinde.Böylece yeni bir hayata başlayabilirmişsin.

Eh, etrafta öyle alevlerin sıcaklığını da hissetmediğime göre, ya araftayım, ya da cennette.Son bir varsayım daha yürütmem gerekirse, burnuma öyle güzel kokular da gelmediğine göre, arafta olmalıyım.Hem beni cennette kim ister ki?

Neyse, cehennemde olmaktan iyidir...

Bu sonuca varınca, bir cesaret gözlerimi açıyorum ve kendimi dosdoğru bir çift gök mavisi gözle karşı karşıya buluyorum.Güneşin sarısından çalmış altın gibi saçları olan genç bir kız, bana doğru eğilmiş, dikkatle bakıyor.

Yok, yok, burası araf maraf değil, kesin cennettir, yoksa bu meleğin burada işi ne...

Boğazımı temizleyip, sesimin çıkması için uğraşıyorum.Sonunda: 

"Melek?" diyen kargavari bir ses duyuyorum ve bunun benim sesim olduğuna inanamıyorum.

Buna karşılık melek,çan gibi berrak ve melodik bir sesle:

"Aramıza hoş geldin Can."diye gülümsüyor neşeyle.

Ben de gülümsüyorum:

"Demek burada yeryüzünden gelenlere "can" diyorsunuz."diye zekice bir tespitte bulunuyorum.

Bakışlarımı meleğin şaşkın yüzünden çekip, etrafıma bakınıyorum.Gördüklerim beni şaşırtıyor ve kaşlarımı çatmama neden oluyor:

"Burası hastane odasına benziyor."diye sızlanıyorum.

"Burası zaten bir hastane odası."diyor melek.

"Cennette hastane olduğunu sanmıyordum."diye homurdanıyorum."Burada herkesin sağlıklı olması gerekmez mi?"diye ilave ediyorum hayal kırıklığıyla.

"Ne demek istiyorsun?"Bu sefer kaşlarını çatma sırası melekte.

"Yani, pek de cennetlik olduğumdan emin değilim,ama madem buradayım, hiç olmazsa cennet bahçelerinde, hurilerin arasında olsaydım..."diye şikayetimi bildiriyorum.

Sonra, bir anda rahatlatıcı bir aydınlanma yaşıyorum:

"Yoksa benim hurim sen misin?"