BLUE

4

6η μέρα

Σήμερα είναι Σάββατο, ξύπνησα αρκετά αργά για την εποχή αυτή. Ήταν αργά το μεσημέρι και έριξα μια ματιά έξω από το παράθυρο μου. Ο ουρανός έδειχνε πως σύντομα θα βρέξει. Έκανα ένα ζεστό μπάνιο και αναρωτιόμουν εάν τελικά η Καμίλα θα ερχόταν νωρίτερα σήμερα, για να με βοηθήσει. Γέλασα. Σιγά μην ερχόταν μετά το χθεσινό σκηνικό. Θαύμα θα ήταν να ερχόταν ακόμα και στο πάρτι που εν τέλει, γινόταν για εκείνη. 

Συμμάζεψα μόνη μου το μέρος και κάθισα στον καναπέ. Δεν ένιωθα καθόλου έτοιμη για όλη την βαβούρα που θα ακολουθούσε σε λίγες ώρες. Χτύπησε το κουδούνι. Η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει δυνατά και σκέφτηκα πως η Καμίλα όντως αποφάσισε να εμφανιστεί. Έτρεξα γρήγορα στην πόρτα και την άνοιξα χωρίς δισταγμό. Για δική μου απογοήτευση, βρέθηκα αντιμέτωπη με τον Χάρι και τον Ζέιν. ''Είναι 8 παρά. Τι θέλετε εδώ;'' ρώτησα και δε προσπάθησα να κρύψω την αρνητικότητα μου. Ο Χάρι με κοίταξε με απορία. ''Φέραμε τα ποτά.'' είπε ο Ζέιν. Το βλέμμα μου έπεσε στα χέρια του που κρατούσαν 4 μπουκάλια μαζί και ο Χάρι σήκωσε τα δικά του κάνοντας ένα παιδικό χαμόγελο και μου έδειξε τα 5 μπουκάλια που με το ζόρι κατάφερνε να κρατήσει. ''9 ποτά για 50 άτομα;'' ρώτησα. Και κούνησαν τα κεφάλια τους συγχρονισμένα. ''Θα γίνουν άγρια πράγματα σήμερα εδώ με τόσο αλκοόλ, Λόρεν'' είπε ο Χάρι και μου έκλεισε το μάτι του. Γύρισα τα μάτια μου, και του επέτρεψα να περάσει πρώτος. ''Που να τα αφήσουμε;'' ρώτησε. ''Όπου θέλετε, δεν είναι δικό μου πάρτι.'' είπα. 

Όσο ο Ζέιν τακτοποιούσε τα σνακ και τα ποτά, ο Χάρι με πλησίασε. ''Δεν πιστεύω αυτό να είναι το σημερινό σου ντύσιμο'' είπε και κοίταξε τα ρούχα που φορούσα. Ένα τεράστιο μαύρο μπλουζάκι που έμοιαζε με φόρεμα και ένα πουκάμισο μεγαλύτερο από εμένα. ''Όχι, δεν ετοιμάστηκα ακόμα, μόλις τελείωσα το καθάρισμα'' είπα. Με κοίταξε και δάγκωσε τα χείλη του. Πλησίασε πιο κοντά και έφερε το χέρι του στο μπούτι μου. Κοίταξα αλλού. Αυτό ήταν κάτι το οποίο δεν χρειαζόμουν σήμερα. Ο Ζέιν μας διέκοψε, πάλι καλά, φωνάζοντας, ''Ξέρει κανείς αν θα έρθει η Καμίλα;'' ρώτησε εννοώντας βέβαια εάν γνωρίζω κάτι εγώ. Τον κοίταξα. ''Θα έρθει, έτσι μου είπε τουλάχιστον.'' είπα, όσο και αν γνώριζα πως δεν θα εμφανιστεί μετά από όσα της είπα εχθές. Ο Χάρι γνώρισε την ανασφάλεια στο πρόσωπο μου. ''Θα έρθει Ζέιν, ακόμα και αν δεν έρθει όμως, τι σημασία έχει; Εννοώ, θα περάσουμε καλά όπως και να είναι. Θα βρεις άλλη σταχτοπούτα να παρκάρεις την άμαξα σου μέχρι το τέλος της βραδιάς.'' είπε και με κοίταξε, χαμογέλασα. Είχε δίκαιο, ο Ζέιν ήταν από τα αγόρια που δεν είχαν πρόβλημα με το να τραβήξουν την προσοχή οποιασδήποτε κοπέλας. Ήταν τρομερά ελκυστικός, και οι τρόποι του τραβούσαν κάθε κοπέλα κοντά του, εάν το ήθελε. ''Λες και δεν ξέρεις, Χάρι'' είπε ο Ζέιν, κάτι το οποίο μου φάνηκε άσχετο και παράξενο. ''Τι εννοεί;'' ρώτησα. Ο Χάρι κατάπιε το σάλιο του δυνατά και αυτό φάνηκε περισσότερο ύποπτο. ''Τίποτα, λέει χαζομάρες.'' είπε ο Χάρι και έφυγε από δίπλα μου. 

Η ώρα ήταν 9, και η μουσική ξεκίνησε να παίζει καθώς όλο και περισσότερα άτομα έμπαιναν στο σπίτι μου. Μερικά γνωστά πρόσωπα και μερικά όχι. Κανένα όμως δεν ήταν το πρόσωπο που είχα αγωνία να δω. Φορούσα ένα μαύρο τζιν και μια άσπρη κοντή μπλούζα που φανέρωνε λίγο από το δέρμα της κοιλιάς μου. Ελαφρό μέικ απ κάλυπτε το πρόσωπο μου και ένα μπορντό κραγιόν τα χείλη μου. Καθόμουν με κάτι φίλες των παιδιών. Την Ντάινα και την Άλι, οι οποίες επίσης ήταν γνωστές της Καμίλα, αλλά δεν γνώριζαν εάν σήμερα θα έρθει. Είχα πάρει μερικά ποτά από τα παιδιά αλλά προσπαθούσα να παραμείνω νηφάλια, ώστε εάν προκύψει κάποιο ατύχημα στο σπίτι, να είμαι στα λογικά μου και να μπορέσω να σκοτώσω όποιον το έκανε. Ξεκίνησε να βρέχει, αλλά αυτό δεν θα κατέστρεφε το πάρτι, δυστυχώς. Ήμουν σίγουρη πως ήταν παραπάνω από πενήντα άτομα, αλλά αποφάσισα να μη δημιουργήσω σκηνή αφού όλοι περνούσαν καλά. Η ώρα ήταν 11 και αποφάσισα πως η Καμίλα δεν θα εμφανιστεί, όσο και αν κοιτάζω την πόρτα. Άναψα ένα τσιγάρο και ξεκίνησα να καταριέμαι την στιγμή που την έδιωξα. Βλέποντας τον Χάρι με τον Ζέιν να φλερτάρουν ξεκάθαρα με τις υπόλοιπες κοπέλες του πάρτι, ένιωσα απαίσια. Ίσως εν τέλει, όλη η φάση μεταξύ μας να υπήρχε στο μυαλό μου. Άκουσα φωνές ενθουσιασμού από κάτω και κοίταξα να δω τι συμβαίνει από τον πάνω όροφο. Παρατήρησα την πόρτα να είναι ανοιχτή και ύστερα να μπαίνει μέσα η μικρότερη κοπέλα. Φορούσε ένα μαύρο φόρεμα που αγκάλιαζε τέλεια τις καμπύλες της. Τα μαλλιά της ήταν ίσια και έδειχνε πιο εκθαμβωτική από ποτέ. Αισθάνθηκα ανακούφιση βλέποντας πως ήρθε το πάρτι, αλλά σύντομα ανησυχούσα για όσα επρόκειτο να συμβούν μεταξύ μας για το υπόλοιπο της βραδιάς. Κατέβηκα και την είδα να μιλάει με τις φίλες της, ύστερα ο Ζέιν την αγκάλιασε σφιχτά και εκείνη του φίλησε το μάγουλο και ξεκίνησαν να μιλάνε μεταξύ τους. Προφανώς ο ίδιος κοιτούσε πόσο σέξι έδειχνε η Καμίλα στα ρούχα αυτά. Τον έπιασα να δαγκώνει τα χείλη του και ζήλια γέμισε τις φλέβες μου. Προχώρησα προς το μέρος τους χαμογελώντας. Το βλέμμα της έπεσε επάνω μου και τα χείλη της άνοιξαν ελαφρά. ''Χαίρομαι που κατάφερες να έρθεις.'' της είπα και ένιωσα καλύτερα κλέβοντας την προσοχή της από τον Ζέιν. ''Και εγώ.'' είπε και χαμογέλασε αμήχανα. Χωριστήκαμε για μερικά λεπτά, αποφάσισα να μην την ενοχλήσω άλλο και να μην κάνω χειρότερα τα πράγματα. Επίσης, σκέφτηκα πως ως το τέλος της βραδιάς, θα βρίσκεται με τον Ζέιν και θα γίνει ολοκληρωτικά δικιά του, οπότε αποφάσισα να μείνω έξω από αυτό. Δεν χρειαζόμουν άλλο δράμα στη ζωή μου. Βέβαια αυτό κατέληξε απίθανο εφόσον τα παιδιά είχαν την τρομερή ιδέα να παίξουμε 'μπουκάλα'. Παρατήρησα πως μερικά άτομα κάθονταν σε ένα κύκλο, άλλα στέκονταν όρθια, υπέθεσα πως αυτοί ήταν τα άτομα που είχαν είτε σχέσεις είτε απλά δεν ήθελαν να συμμετέχουν σε αυτή την βλακεία που αποκαλούν 'παιχνίδι'. Όντας μέλος της δεύτερης κατηγορίας στάθηκα όρθια, βλέποντας πως η Καμίλα ήταν στο κύκλο. Ο Χάρι, που ήταν εξίσου στον κύκλο, σηκώθηκε και το βλέμμα του έπεσε πάνω μου, ήξερα ακριβώς τι με περίμενε. ''Έλα Λόρεν, παίξε μαζί μας.'' φώναξε και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου. ''Λόρεν'' είπε και όλοι ξεκίνησαν να φωνάζουν το όνομα μου και να χτυπάνε τα χέρια τους ώστε να με παροτρύνουν να παίξω. Είδα την Καμίλα να με κοιτάζει. Χαμογέλασε και ψιθύρισε την λέξη συλλαβιστά, ''Δει-λή''. Σήκωσα το φρύδι μου. Πήδηξα πάνω από τον καναπέ και έκατσα απέναντι από την μικρότερη κοπέλα. Το μπουκάλι ξεκίνησε να γυρνάει και ακόμα δεν ήρθε η σειρά μου. 
Μετά από λίγο, ο Χάρι με τον Ζέιν σηκώθηκαν απότομα από τον κύκλο και έφυγαν. Η Καμίλα επίσης σηκώθηκε, υπέθεσα πως κουράστηκε. Σηκώθηκα μαζί της, αλλά δεν τόλμησα να της μιλήσω για την μικρή στιγμή μας πριν το παιχνίδι που δε παρέλειψε από το να με αποκαλέσει ξανά δειλή. Πήγα προς το δωμάτιο μου να κάνω άλλο ένα τσιγάρο αλλά κάτι τράβηξε τη προσοχή μου. Άκουσα την φωνή του Χάρι να γίνεται έντονη. Πλησίασα και άκουσα την λογομαχία που συνέβαινε μέσα στο δωμάτιο των γονιών μου.