BLUE

24

Το πρωινό που ακολούθησε έμοιαζε καλύτερο από όλα τα υπόλοιπα. Η Καμίλα σηκώθηκε γρήγορα από το κρεβάτι της και ετοίμασε πρωινό στον εαυτό της. Τις περισσότερες φορές ξεχνούσε να φάει, έτσι εξηγείται εξάλλου το αδύνατο κορμί της. Ήταν όμως πολύ χαρούμενη και ευδιάθετη, έτσι αποφάσισε να ξεκινήσει την μέρα της όπως νιώθει εκείνη. Είχε βάλει απαλή μουσική να παίζει, όχι πολύ δυνατά. Κουνούσε το σώμα της ρυθμικά και ο ήχος του λιωμένου βουτύρου στο ζεστό τηγάνι συνόδευε την τζαζ μουσική. Μερικές φορές δοκίμαζε λίγο από το φαγητό που ακόμη δεν ήταν έτοιμο για να σιγουρευτεί πως το κάνει σωστά.

Ξαφνικά, άκουσε το κουδούνι να χτυπά και χαμήλωσε την μουσική. Πλησίασε την πόρτα και την άνοιξε. Μπροστά της, αντίκρισε να στέκεται η πρώην της κοπέλα. Η διάθεση της αμέσως άλλαξε και την κοίταξε αδιάφορα. ''Τι θέλεις εδώ;'' ρώτησε η Καμίλα περιμένοντας μία λογική απάντηση. Η άλλη κοπέλα μπήκε μέσα στο διαμέρισμα της χωρίς να ζητήσει άδεια, η Καμίλα αναστέναξε θυμωμένη κοιτάζοντας έξω στον διάδρομο και κατευθείαν έκλεισε την πόρτα ώστε να μην ενοχλήσουν τους γείτονες, ούτε να προκαλέσουν αναταραχή ή αφορμή για σχολιασμό. ''Δε μπορείς να με χωρίσεις.'' είπε και η Καμίλα άνοιξε τα μάτια της αφήνοντας ένα δυνατό γέλιο. ''Με συγχωρείς, τι;'' ρώτησε. Η άλλη κοπέλα άρπαξε την Καμίλα και την φίλησε. Αντανακλαστικά την έσπρωξε μακριά και την κοίταξε οργισμένη. ''Μη τολμήσεις και το ξανά κάνεις αυτό!'' της φώναξε και η άλλη κοπέλα γέλασε. ''Μην προσποιείσαι πως δε σου έλειψε ή πως δε το χρειάζεσαι Καμίλα. Δεν έχεις κανέναν εκτός από εμένα. Το ξέρεις.'' είπε με αυτοπεποίθηση στον εαυτό της και έδειχνε να νιώθει υπερηφάνεια. Το κουδούνι ξανά-χτύπησε. Κοίταξαν και οι δύο την πόρτα. Η Καμίλα έριξε ένα βλέμμα πίσω στην κοπέλα που με βία είχε εισβάλει στο διαμέρισμα της και πήγε να ανοίξει την πόρτα. Όταν την άνοιξε είδε την Λόρεν επίσης ευδιάθετη, να της χαμογελάει. ''Λόρεν; Τι θέλεις εσύ εδώ;'' ρώτησε πάνω στην αναστάτωση. Η Λόρεν χαμογέλασε, ''Καλημέρα και σε εσένα λοιπόν.'' είπε. Η Καμίλα βγήκε λίγο έξω και την αγκάλιασε σύντομα. ''Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Συγγνώμη.'' είπε νιώθοντας άσχημα. Η Λόρεν ξαφνιάστηκε. ''Είσαι καλά; Δε φαίνεσαι πολύ καλά.'' ρώτησε η Λόρεν τονίζοντας την προφανή αδιαθεσία της Καμίλα. Η πόρτα πίσω τους άνοιξε και φανερώθηκε η πρώην της Καμίλα. ''Τι θέλει αυτή εδώ;'' ρώτησε και εννοούσε την Λόρεν. Η Λόρεν φάνηκε πληγωμένη, και όντως, όταν είδε την φιγούρα της το μυαλό της γέμισε με τα πράγματα που θα μπορούσαν να κάνουν οι δύο κοπέλες μόνες τους. ''Το ίδιο θα ρωτούσα και εγώ.'' είπε η Λόρεν, τότε η άλλη κοπέλα τράβηξε την Καμίλα από το μπράτσο και την έβαλε πίσω της ώστε να έρθει αντιμέτωπη με την Λόρεν. ''Νομίζω πρέπει να φύγεις τώρα'' είπε και την κοίταξε στα μάτια. Η Λόρεν γέμισε θυμό βλέποντας τον τρόπο που ακουμπάει και πληγώνει σωματικά την Καμίλα, έτσι έπιασε την άλλη κοπέλα από την μπλούζα της και την γύρισε πάνω στον τοίχο δίπλα τους. ''Αν την ξανά ακουμπήσεις με οποιονδήποτε τρόπο, θα σε σκοτώσω, και δεν υπερβάλω καθόλου.'' είπε και την πίεσε παραπάνω. Η Καμίλα έπιασε την Λόρεν από το χέρι και την παρακάλεσε να την αφήσει να φύγει. Η Λόρεν κοίταξε τα δύο ζεστά καφέ μάτια που λατρεύει και ένιωσε την ψυχή της να ζεσταίνεται με αγάπη. Γύρισε πίσω στην κοπέλα που κρατούσε στον τοίχο, ''Έγινα κατανοητή;'' ρώτησε και η άλλη κοπέλα φοβισμένη έγνεψε καταφατικά. Τότε η Λόρεν χαλάρωσε και την άφησε να φύγει. Εκείνη την κοίταξε με μίσος, έφτιαξε το ρούχο της και κούνησε το κεφάλι της, ύστερα κοίταξε τις σκάλες και ξεκίνησε να περπατάει. Σύντομα, είχε εξαφανιστεί και η Λόρεν γύρισε στην Καμίλα. ''Είσαι καλά;'' την ρώτησε και έπιασε απαλά το χέρι της. Η Καμίλα χαμογέλασε, ''Ναι, δεν χρειαζόταν όλο αυτό. Θες να περάσεις;''. Η Λόρεν ανταπέδωσε το χαμόγελο και περπάτησε μέσα στο ζεστό σπίτι. ''Θέλεις να φας κάτι;'' ρώτησε ξανά η Καμίλα. ''Όχι, ευχαριστώ, έχω φάει ήδη'' είπε η Λόρεν τρυφερά.