Ang Saya Maging Maganda (Under Revision)

CHAPTER 6 (my frustration)

Chapter 6

I cant believe parin mga bes sa transformation na nangyare sa akin, ni hindi nga parin nag si-sink in sa sarili ko na ang ganda ko na, charot!

Mga bes isang linggo na akong nag wo-work sa Saranghaeyo Jagga Incorporated, at isang linggo na din na halos araw-araw at gabi-gabi ay may nag pa-pa picture sa akin, di ko lubos akalain na ganto pala kapag maganda, dinudumog ka ng camere, charot! Nanibago nga ako mga bes dahil dati naman ni wala namang nag pa-pa picture sa akin, ni hindi nga ako napapansin kahit pabalik-balik ako sa mga pasilyo at sa daan, uhm sino nga naman ang magngangahas na lumapit sa akin para magpakuha ng larawan, eh mukha nga akong zombie no'n. Anyway lets forget about the past and moving on tayo sa kasalukuyan.

"miss April, picture-picture"sabi sa akin ng babaeng Korean sa loob ng Saranghaeyo Jagga Incorporated. Isa syang applicant ng company namin at after nyang ma interview ay nagpakuha sya ng larawan sa akin. Mga benteng shots nga yun mga bes, kung di ko pa sya inawat ay malamang uubusin nya ang 32 gb memory sa phone nya. ngawit nga din ang panga ko sa kakangiti at suko na din ang lips ko sa kaka ngisi. Ganun pala kapag maganda mga bes, ang saya lang sa feelings.

Anyway mga bes, sa loob ng isang linggo ay feeling artista lang naman ako, maya't maya ang tumatawag na mga press para mag request ng interview sa akin, maya't maya ang e-mail ng mga book store owners sa agency namin kung pwede ay mag pictorial ako as cover their indorser. Tuwang tuwa nga ako mga bes dahil feeling ko pinag aagawan ako ng lahat.

I remember before na chaka pa ako ay halos ni isang agency sa Pinas ay walang pumapansin sa akin. Yung tipong ako na ang mismong lumalapit sa kanila para mag apply as writer, pero mga bes ignored at rejected nila ako. Tanda ko pa nga ang sinabi sa akin ng isang agency na syang pinasahan ko ng sample story ko, turan nya ay hindi daw sila tumatanggap ng applicants but they chose their applicants through on line, sa isang sikat na networking site which they chose kung madami bang followers at readers ang kukunin nila. Na sad nga ako bigla dahil ang followers ko lang no'n sa watty ay 25 lang at ang iba do'n ay napilitan lang mag follow, ang iba naman ay kapag ini-follow ko ay nag u-unfollow agad sila sa akin.

At ang isa naman na sinabi ng isa kung in-aaply-an as a writter sa isang agency ay turan nya kung kaya ko ba makahakot ng more thang five thousand followers, at kapag nagawa ko yun ay kukunin nila ako. hays, mga bes, hindi ko na itinuloy ang pag apply ko sa kanila dahil aminado ako na hindi ko magagawa ang sinasabi nila, at hindi ko din mapantayan ang batayan nila sa pagpili as one of their team. Nakaka sad lang dahil mukha na talaga ang ba-sehan ngayon para maging isang sikat na writter ka, kahit gaano ka pa kagaling mag sulat kung wala namang may pakialam sa talent mo, useless lang din. Pero mga bes, imbis na magalit ako sa kanila ay ginamit ko ang mga comment nila sa akin para mas paghusayan ko pa ang pag susulat ko. mas minotivate ko pa ang sarili ko na to fight for my dreams to become a famous writter at mag karoon ng unag libro na makikita sa loob ng bookstore nationwide. Sabi ko nga sarili ko no'n, balang araw makakahanap din ako ng isang kompanya na kung saan ay ma ibabahagi ko ang talino at husay ko. And sad to say mga bes, na need ko pa talaga mang iba bansa para lang makilala ang husay at galing ko, at need ko pa talagang mag ibang anyo para lang dumugin ako ng aking mga fans.

Actually mga bes ay ginawan ako ni sir Peter ng isang fan page sa facebook at halos magulat nga ako dahil dinumog ako ng likers at followers. Akalain nyo yun mga bes, sa loob ng isang araw ay naka twelve thousand follwers ako kaagad, at take note hindi lang Korean ang followers ko, may mga Viatnamese din, Chinese, at Arabo. At kunti palang ang pinoy na nag-pa follow sa akin dahil hindi pa ako gaano ka treanding sa pinas, ehihihi.