Öptüm Bay

💋 Öptüm Bay 10 💋

EDA KUTUPOĞLU

Şirketin kafesinde tek başıma oturmuş 2 gün önce olanları düşünüyordum.
Koray'ın böyle yapması canımı çok yakmıştı.
Aslında yanımda olmasınıda beklemiyordum açıkcası. Bu saatten sonra Koray bey benim sadece patronumdan başka bir şey olamazdı.
Hoş gerçi öncedende öyleydi.

Karşımda ki sandalyenin çekilmesiyle başımı kaldırdım. Göz altları mor bir şekilde bana bakan Koray beyi hiç beklemiyordum.
Oturduğum yerden hemen kalkıp gitmek için hazırlanmıştım ki Koray beyin bileğimi tutmasıyla durdum.
"Bir isteğiniz mi vardı Koray bey?" Ağlamamak için kendimi o kadar sıkıyordum ki her an patlayabilirdim.

Koray bey umursamaz bir şekilde 'otur' deyince geri oturdum. Beklenti dolu bakışlarımla Koray beye baktım.
"Bak Eda, ben o gün için-"

"O konuyu açmamıza gerek yok Koray bey. Umrumda değildi, sinirlendiğim için çekip gitmiştim." Diyerek sözünü kestim.

Aslında en çokta umrumda değil dediğimiz şeyler umrumuzdaydı. Ama hiç kimsenin bilmesine gerek yoktu.
Koray bey kafasını sallayıp sinirle çekip gitmişti.

💋💋💋💋

"Anlıyorum Seda hanım ama ben burada çalışan bir personel değilim. Neden gece mesaiye kalayım? Sizcede çok saçma değil mi? Kusura bakmayında unuttuysanız eğer hatırlatıyım ben burada çalışan stajerim" dedim sinirlerime hakim olamayarak.

Neymiş efendim akşam mesaiye kalmam gerekiyormuş, ne alakaysa artık!

"Eda! Babanın bile haberi var Koray beye yardım edeceksiniz. Koray bey bizzat sizi istedi."

Koray mı! Tabi ya! Bu çocuk beni sinir etmek için vardı.
Seda hanımı umursamayarak Koray'ın odasına hızla ilerledim! Ben onun hizmetçisi değildim! Yada çalışanı!

Odaya kapıyı çalmayarak girdiğimden Koray bey şaşkınlıkla bana baktı! Benim gibi hanımefendi bir kızı bile delirttiniz be!

"Amacın ne Koray! Daha ne istiyorsun benden! Yeter artık anladın mı! Yeteer! Ben sizin gel dediğinizde gelen git dediğinizde de giden köpeğiniz değilim! Ne yapacağım! Ha ne yapacağım! Kimden özür diyeyeceğim suçum olmadığı halade! "

Koray bey oturduğu yerden kalkarak yanıma geldi.

"Kelimelerine dikkat et!" Diyerek tısılayan Koray beyle kahkahalarıma engel olamadım.
Kahkahlarım Koray beyi sinir etmiş olacak ki sinirle omuzlarımdan tutup duvara itti.

Gözlerini gözlerime dikmiş dikkatlice bakıyordu. Daha fazla tutamayıp gözyaşlarım yanaklarımdan süzülünce kendimi susturamadım.

Bu yaşıma kadar hiç kimse bana öyle davranmadığı için Koray'ın yaptığı çok ağrıma gitmiştii.

"Şşşt! Ağlama güzelim, bak ben özür diliyorum tamam mı? Kabalık yaptım affet beni?" Diyerek beni sankinleştiren Koray beyi umursamadan gülmeye başladım.

Hadi ama bana o kadar dram fazla. Ağladıktan sonra hep gülerdim zaten buda benim serseri serbest stilim.

Koray şaşkınlıkla baktıktan sonra sinirle ayağıya kalktı. Hadi ama kızmış olamaz değil mi?

"Dalga mı geçiyorsun benimle Eda! Adam gibi konuşanda kabahat!"

Dılgı mı gıçıyırsın bınımlı ıda! Idım gıbı kınışındı kıbıhıt!
Ayy kıçımın kenarııı!! Hiç güleceğim yoktu vallahi!

"Sen kaşındın Eda! 3 gün boyunca beraber gece mesaiye kalacağız! Hazırla kendii"

Ufak bir kahkaha atarak Koray beye yaklaştım.