Nje ere e lehte fryente ne dritaren e hapur te asaj dhome te erret.
Ne nje skaj degjoheshin disa tinguj pianoje.Tinguj te trishtueshem ..nganjhere ndaleshin fare...ndonjhere vinte nje tingull i vetem e ndonjhere disa .
Ne nje qoshe nje drite e zbehur reflektonte..e ajo qendronte e ulur dhe koken e kishte mbeshtetur ne pianon e saj.Dhe me duar luante ata tinguj qe kumbonin ne shtepin e vetmuar tashme.
Gjithcka ishte zi ..veshja ,dhoma ..gjithcka tashme ,i zi ishte edhe dheu qe kishte mbuluar me te dashurit e saj...prinderit.
Tani gjithcka ishte bosh ,e vetmia veqse kishte arrtitur ta kaplonte shpirtin e saj ,pa mos e harruar edhe dhimbjen e madhe ta merrte me vete.
Veshja e saj e zez e simbolizonte ate erresire mbrenda shpirtit te saj.
Tani gjithcka ishte thyer...as gje nuk kish kuptim ,tani edhe koha kishte ndalur;bota ishte rrotulluar mbi koken e saj.
"Lamtumire" ishte fjala e fundit qe kishte folur ,dhe kjo ishte para dy ditesh ,kur me dhimbje te madhe varrosi te dy..te dy prinderit .
Ne ate dhome te erret ...pasqyra ishte thyer,gjithcka ishte bere cope e grime,njesoj si shpirti i saj.
Ne qoshe qendronte mbi piano ,teksa floket e zeza mbulonin fytyren e saj ,hijet e zeza te syve dhe lotet qe valviteshin e pikonin ne tastet e pianos.Tashme e kishte kuptuar qe britma s'do largonte dhimbjen,as fyrjet as sharjet ,as thyrja as asgje... asgje nuk qetsonte shpirtin më.
Kujtimet ishin kudo neper shtepi ne cdo cep te saj ,nganjehere i dukej sikur degjonte emrin e saj te thirrur me embelsi nga mamaja e saj.Apo ledhatimet qe i jepte babai edhe pse ishte 25 vjece.E lotet nuk ndaleshin ,e as nuk ishte mesuar me kete humbje qe erdhi kaq papritur kur humbi te dy pernjehere.
Jetonte por nuk ishte gjalle ,cdo frymarrje i shkaktonte me shum dhimbje, sepse gjithcka ishte bosh;sa qe ndjente kur frymarrja dilte ne ate ambient te boshatisur ,ndjente tingellimen e loteve te binin.
Ftohtesia qe mbreteronte ne ate dhome kishte zhdukur ngrohtesin qe me pare ndjente.
Sa here qe shikimim e ngriste drejt dritares ,syte e saj shendrroheshin ne gri.Ishte hena dhe ajo nate e ftohte nentori qe e ngrinin shpirtin e saj ,por asgje nuk i interesonte ,as trupi i cili dridhej nga te ftohtit as lotet qe tereshin ne faqet e brishta ,as fytyra e saj e zbehur...asgje me.
Hey ckemi sapo kam filluar historin time te dyte👋😁
Ky ishte prologu ,shpresoj qe te ju pelqej 😄😄
Mendoj qe kjo do te jet nje histori ndryshe nga e para ,shpresoj qe ta ndjekni dhe ta vlersoni ,por edhe ta kritikoni ,sepse i pranoj.
Pjesa ishte e shkurter por meqense ishte prolog 😆
Vote and comment pls 😉
YOU ARE READING
"Lamtumirë e pathënë"
Spiritual-sepse humbja eshte ajo qe te mposht "-tha ajo dhe lotet pikonin ne faqen e saj te brisht. -Me beso humbje do te thote te refuzosh te ngritesh ,keshtu isha edhe une te kujtohet? Se bashku do ta mposhtim ne humbjen."-tha ai dhe mori guximin qe doren...
