Ndjenje e mir eshte ajo kur ke dike pran vetes ,dike qe te mbeshtet ne kohet e veshtira ,dike qe nuk te le ne balt ne mundesin e pare qe i jipet.
Por,te rralle jane ata persona ...shume te rralle ;te rralle jane ata qe kuptojne shpirtin tend,ata te cilet ne syt e tu e shohin gezimin apo hidherimin; te rralle jane ata me te cilet kuptohesh vetem me shikim...apo ndoshta nuk ekzistojne fare.
Ditet kalojne ,koha iken shpejt ,gjithcka ndryshon dhe asnje dite nuk kthehet prapa.
A ka pyetur ndokush veten,pse asgje nuk kthehet prapa?
E merzitshme eshte te "jetosh" ne spital ,te ndihesh si ne burg ,te shohesh nga nje dritare e vogel .
Disa mjek qe rralle vine te kujdesen per ty dhe disa infermiere mendjemadhe qe mezi nderrojne apo japin medikamentet e shumta.Por me e keqja eshte te mos levizesh.
Kjo dite ishte aq ndryshe per te ,ai e kishte bere te ndihet e lumtur pas kaq muajve dhe te qesh kur lotet kishin zene vendin.
Ai e kishte hapur ate guacken e padepertueshme te vetmise.
Oret kishin kaluar aq shpejt ,kur mjeku hyri ne dhome.
Per çudi sishte Mario ,heren e fundit kur e kishte pare nuk ishin ndare me mirsjellje .
'Ju mund te shkoni ne shtepi neser '-tha doktori pasi kontrolloi kemben e saj.
Dhe kjo ishte ...kjo i nevoijtej ,sepse kjo jave ishte me e tmerrshmja qe kishte kaluar ,por jo vetem kjo jave ishin plot keta muaj qe ajo kishte jetuar e vetme ,pa prinderit e saj.
Per te ishte mjaft e veshtire te shkonte ne shtepi dhe te mos gjente aske,te mos kishte askend te mirprese dhe ti jap ngrohtesi. Te vije dhe mos te gjej ushimin e gatuar nga duart e mamas se saj ,apo edhe bisedat e gjata qe bente me baban pran televizorit.
Po ja qe koha po iken aq shpejt, iken edhe ata muaj ,iku edhe dimri i acart qe e bente zemren e saj edhe me te ftohte ,edhe me te akullt.
Pastaj erdhi edhe pranvera edhe pse nuk donte ajo erdhi ,dielli shkelqeu ,lulet çelen ,bari u gjelbrua,e ato pemet qe kishin vetem trungun ,çelen gjedhet e tyre te bukura ,por kush e shkaktoi kete ne shpirtin e saj kur gjithcka brenda saj ishte vetmi shkatrrimtare?
••••••••••~
Teksa ecte rruges ,mendimet fluturonin shume larg e degjoheshin vetem gropat e ujit qe kur ai kalonte dhe spontanisht perplasej.
Kishte dy dite thuajse pa gjume por prap ai nuk e ndjente veten te lodhur dhe pavetedije qeshte.
Cila ishte valle ajo shkendije apo cila ishte gjeja qe e kishte bere te qeshe pas gjith atyre perjetimeve qe kishte kaluar?
Kur mberriti ne shtepi pyetja e pare qe ju be ishte:
-Ku ishte Rei?
Çfare ti thonte valle ,ti thonte se kishte qendruar pran saj ,kishte pritur me padurim qe ajo te zgjohej fhe ti hapte ata syt e saj shkelqyes kafe;te zgjohej dhe ti ishte i pari qe do ja uronte ditlindjen ,por kush do ishte tjeter valle ?
-Ma ..jam i lodhur dua te pushoj diskutojm me von -tha ai dhe shpejt u zhduk nga aty per tu perplasur me shtratin e tij te bute .Karriket e spitalit vertet e kishin lodhur por ai nuk pendohej ,por ai nuk e kuptonte ndjenjen brenda tije,por megjithate thelle ne vete ndihej i lumtur qe e kishte ndihmuar ate ,kishte arritur te behej miku i saj.
Po ..ajo ishte mikja e saj qe kurr nuk nuk e kishte pasur.
~\~\~\~~
Ditet kalonin ,dhe ja ku ishte Aya e cila me veshtiresi hapi deren e shtepise se saj.
Ah,sa i kishte munguar.
Hyri dhe u ule ne divan,patericat i la skaj tij dhe mori fryme thelle sepse ketu ndihej vetja ,ketu mund te marte fryme lirisht.
Edhe pse shtepia ishte bere e pluhrosur prapseprap ajo eshte shtepia e saj.
E vetme kishte mbrritur deri ketu ,ai taksisti i vjeter e kishte ndihmuar te ngjitej shkallve te shtepise.
A thua ku ishte Rei tani?Pse nuk ishte sot per ta ndihmuar ?Ai ishte miku i saj ,a nuk jane miqet per kete ?Per te ndihmuar kur ke nevoje?
Teksa syt i mbante ne tavanin e shtepuse mendja i shkoi te ai.Ne fakt se kishte hequr kurr nga mendja keto 48 oret e fundit.
Mendonte se pse ai largohej keshtu.
Ndoshta se ka numrin tim -tha
Normalisht qe nuk e ka budallaqe nuk ja ke dhene -foli me vete.
Por prape thoshte se po te deshironte do vinte ,por mbrenda vetes nuk e kuptonte arsyen se perse ai sillej ashtu.
Budallaqe !-e quante veten .Pse? Sepse thelle ne vete ndjente gabim ,se nuk duhej te fliste me te ,as ta lejonte ta ndihmonte ,sepse askush nuk do te duhej ta thyente guacken e saj te vetmise.Ajo tani me ishte e bindur se qeshja si bente dobi ,ajo i kishte shkaktuar vetem dhimbje e vuajtje.
Shpeshhere duhet te mendojme me arsye e jo me mendje apo me zemer !
Shkeputi mendimet e saja dhe u drejtua drejt banjos per te bere dush,ama si ta bente me keto paterica.
Dhe nje ndjesi e keqe i erdhi...edhe lotet filluan te dilnin.
Ku ishte ai tani?Pse zhdukej sa here qe ai fitonte dicka te ajo?
O milet si ju kam?😂
Nje update e shkurter por me besoni shkolla ma ka humb ter frymzimin 😐😣
Shpresoj qe do ju pelqej dhe....kaq 😂
cutegirl28psycho Shkurtta Blueberry1samanta Jasemintafa ❤❤❤❤
YOU ARE READING
"Lamtumirë e pathënë"
Spiritual-sepse humbja eshte ajo qe te mposht "-tha ajo dhe lotet pikonin ne faqen e saj te brisht. -Me beso humbje do te thote te refuzosh te ngritesh ,keshtu isha edhe une te kujtohet? Se bashku do ta mposhtim ne humbjen."-tha ai dhe mori guximin qe doren...
