Zoti thote qe:Ate qe ti e do me shume se une ,ate do ta marre nga ti.
Dhe shton ;Pa te une nuk mund te jetoj.
Mos thuaj:une te beje te jetosh edhe pa te.
Dhe sitina kalon
Durimi soset...
Deget e pemeve qe japin hije thahen.
Edhe dashuria qe ti e ke vlersuar si jeten tende behet e huaj.
Çuditesh!
Miku te kthehet ne armik,e armiku ngrihet e te behet mik.
Nje bote e çuditshme...
Te gjitha ato qe i mendon si te pamundura ,behen te mundura.
Thua se nuk rrezohesh ,por rrezohesh...
Thua qe ke vdekur dhe ndalon...por prap jeton.(huazuar)
Ata muajt e acart te dimrit dhe bora qe binte pa pushim ,shpejt ishte shendrruar ne gjendje te lenget.
Bari i njome kishte filluar te ngjyroste token me te blert.
Me vete kishte marre edhe lulet shume ngjyrshe ,teksa petalet e tyre ngrisin koken me krenari.
Ne maj kodre dielli shendrriste ,e krahehapur dallendyshet e zogjet shtegtare mbusheshin vendin.
Dhe po jetonte...prape po jetonte.
Kujtimet ishin ne cdo skut te shtepis ,edhe mungesa gjithashtu.
Nuk kishte me festa...ata mungonin ,nuk ishin aty per ti dhene dhuraten e festave te fundvitit ,as nuk ishin aty per te marre nga ta perqafime te ngrohta.
Nuk ishin me ato dekorimet shumngjyrshe as tavolina e mbushur me ushqime ,as ato trikot qe mamaja i thurte per 25 vite me radhe.
Sepse tani ishte e zeza ajo qe ishte shendrruar ne te preferuaren e saj ,ishin lotet ata qe kishin shuar buzqeshjen e saj .
Ishin plot 4 muaj qe mungesa e tyre ndihej kudo.
Sado qe njeriu te thot qe nuk mundet te jetoj pa personat e dashur , e kot eshte ,sepse kjo eshte jeta!
Koha iken pa na pyetur neve e as dhimbjen tone,njesoj si kaluan 4 muaj .
Sa do qe mos ta pranosh prap se prap ti do te mesohesh me humbjen.
Dhemb..shume dhemb por realiteti eshte ndryshe,sepse ti po vazhdon te jetosh ,edhe pse e thyer e lenduar thelle ne shpirt...prape po jeton .
Sepse kjo eshte neglizhenca e jetes!
Ndoshta humbja do te ndryshoje menyren e jeteses ,po do ta beje kete sepse asgje nuk mund te jete si me pare ,as nje dite nuk kthet prapa kjo eshte e vertet.
Eshte njesoj si ta maresh nje gote dhe ta hudhesh per tok ,do ta shohesh ndryshimin :a do ngjitet ajo siç ka qene?
Natyrisht se do thuash jo!
Eshte e vertet se ndjere edhe deshprimin ,dhimbjen qe te ka perplasur fort pas shkembinjeve.
Ke urryer veten ,e ke dashur qe ato nete me yje te zhdukeshin fare ,as dielli mos te lind ,e as hena mos te shendrrit a eshte keshtu?
Ke qajt me net te tera ne shtrat dhe ke menduar se lotet mbaroheshin ,por te tut kan burime te pashterrshme?
Tani drita eshte shendrruar ne erresire dhe vetmia te ka kapluar?
Ke perjetuar gjith kete dhimbje?
Dhe mendon qe me nuk po jeton?
Por do vazdosh ,sado qe do ta mohosh ,dhe sado qe gjithe ajo dhimbje te ka mbushur shpirtin me deshprim ,te ka dhuruar erresire ...do vazhdosh te jetosh perseri ..perseri do te marresh fryme sado qe te dhemb;sepse kjo eshte jeta!
~~~~~~~~~~
Hapi syte per tu ndeshur me nje ambient tjeter.Perpara syve te saj qendronte nje mur i ngjyrosur sa per ta larguar tere ate bardhesi qe mbizotronte.
U mundua te levizte por mbeshtjellsi rreth qafes e pengoi,dhe ndjeu dhimbje .Leshoi syt te kembet ,pa se kemba e saj e djathte ishte futur ne gjips.
Tani u kujtua...se ishte ne spital.
Hera e fundit qe kishte pare diçka ishte perplasja qe beri me makine.
Aty ku mendoi se perfundoi gjithcka ,aty ku jeta e saj kishte vendosur te ikte njesoj si prinderit e saj.
E pastaj erresira pushtoj trurin per mos te ndjere me asgje.
Rrotulloi syte rreth dhomes dhe beri perpjekje per tu zgjuar , shikimi i saj u ndesh me nje grua te moshuar qe qendronte gati perballe saj.
Pa se si ne faqet e saj u formua buzeqeshje ,teksa e veshtroi se edhe ajo mbante kemben ne gjips.
Per te qendruar e vetme dhe me nje kujdes te veçant nuk e kishte lejuar ekonomia familjare e saj.
Ajo ishte femija i vetem i prinderve ,me gjith mundimin e prindeve ajo kishte arritur ta perfundonte shkollimin dhe te punonte me nje rroge mesatare.
Tashme e 4 muaj kishte jetuar me kursimet e saja.Nuk i kishte interesuar me as puna ,sepse ne shpirt ajo ndihej e vdekur edhe pse frymonte.
E mendimet i nderpreu gruaja e moshuar.Ne syte e saj shihte miresi ,sepse i kishte te ngjashm me te nenes se saj,per nje moment ju duk sikur pa ate ,por realitetit e perplasi edhe nje here.
-"U zgjove bije?-pyeti ajo me nje ze te embel.
-U zgjova por ende se kuptova se si u ndodha ketu'-tha ajo.
'Te kan sjellur ne mengjes ,si duket kishe bere aksident'.
Ajo vetem e shikoi dhe shau nen ze kur pa se nuk po mund te levizte.
-Si quhesh ti bije?-theu perseri heshtjen gruaja.
-Aya(Aja) .
-Sa emer i bukur ,une jam Teuta.
-Me vjen mire ,mund te therrase teze Teuta apo jo?-buzqeshi kete here ,duke harruar se buzqeshjen e kishte varrosur kohe me pare.
-Patjeter qe po ,jemi ne nje dhome ,uroj qe te sherohesh shpejt .
-Gjithashtu.
Dhe biseda vazhdoi ,sikur te ishin njohur edhe me pare ,ne fakt ishte hera e pare pas 4 muajve qe po bisedonte me dike.Me dike qe i ngjate nenes se saj ,ndoshta kjo edhe e shtyri.
Thone se ne dite te veshtira mund ta dish se kush qendron afer e kush jo.
E kjo dhimbje e madhe qe e kishte kapluar Ayan e kishte gjetur te vetme dhe te vetme e kishte shoqeruar.
Sepse askush nuk ishte pran saj per ta ngushlluar dhe per te qajt me te ,e as per te qendruar afer ne momentet e saj me te veshtira.
Vizitat e rralla te halles se saj nuk mund te quheshin ngushllim .
Tani as shoqet e saja qe i quante motra nuk i kishin telefonuar me ,sepse sot fjala "miqesi" shqiptohet "interes".A thua perse mos te deshprohesh tani ?Kur njerzit te shfrytzojne dhe largohen,kur ta kthejn shpinen e atehere kujtohesh sa navive ke qene.
Por te zhgenjhesh eshte nje dhimbje e fort ,por vetem keshtu do ta kuptodh se kush ishe ti ne te vertet dhe si luanin njerzit me ndjenjat e tua.
Ne mes te asaj bisede te kendshme qe beri me gruan e moshuar ,gjumi kishte kapluar perseri syt e saj.
Nuk e dinte sa kohe kishte kaluar ,as ore kishte fjetur ,por hapi syte e saj per tu ndeshur me nje buzqeshje.
E kujt ishte ajo buzeqeshje?
O milet si ju kam? E po i kerkoj falje eieeshima qe ja kam mar fjalin po me pelqen shum kjo shprehja "o milet "😂😂
Pjesa shkon per g_lea_j26 dhe Blueberry1samanta 😍😍
Shpresoj te ju ket pelqyer pjesa dhe kisha dashur shume qe ta jepni mendimin tuaj .
Vote and comment 😊😊
YOU ARE READING
"Lamtumirë e pathënë"
Spiritual-sepse humbja eshte ajo qe te mposht "-tha ajo dhe lotet pikonin ne faqen e saj te brisht. -Me beso humbje do te thote te refuzosh te ngritesh ,keshtu isha edhe une te kujtohet? Se bashku do ta mposhtim ne humbjen."-tha ai dhe mori guximin qe doren...
