"Lamtumirë e pathënë"

17 Kafe apo çaj?

Erdhi nata...
Tani mund ta heqesh masken.
Je i/e lire tani.
Askush nuk te sheh.
Mund te qash , te vuash ,te çlodhesh nga buzeqeshja e stisur qe po beje ter diten..
Hiq masken..qaj.
Se kjo eshte nata.

Lexoi kete poezi ne njerin nga librat e saj te shumte.
Dhe sikur beri ate qe tha poezia.
Nje lot pershkroi faqen e saj.
Sikur po hiqte "maskën".
E veshtire ishte ende per te,te jetuarit vetem ende ishte nje problem per te.
I mungonin engjujt e saj..ata te cilet e mbronin ,e donin  pa kushte.
Ishin ata te cilet i fshinin lotet kur ajo merzitej ,ata qe e ngushllonin.
Ishin ata qetsia e shpirtit te saj,e pse duhej te largoheshin kur kishte kaq shume nevoj per dashuri e ngrohtesi.
Per nje perqafim te sinqert.

E ulur qendronte ne ate karrike jo fort te qendrueshme .Ne kete "shtepi" s'kishte asnje kujtim nga ata ,perveç
disa fotografive te shumta qe po shikonte tani.

Shikimin hedhi nga pianoja e saj ...i vetmi qe kishte mbetur nga femijria e saj dhe dhurat nga babai.
Sa i kishte munguar ..i kishin munguar tingujt e leht qe i binte.
Ajo ishte nje admiruese e muzikes te leht,instumentale.

Sa deshironte te luaj me ato taste te tij ...por..

Degjoi deren ..pastaj shikoi oren .
E dinte se Rajani ose Lisa do te ishin.
Tashme veq ish mesuar me prezencen e tyre.Mandje shpesh falenderonte Zotin qe e kish takuar me ta.Nje miqesi e tille i duhej ,e jo ato miqesit e interesit qe i kishte pasur ne shkollen e mesme apo ne fakultet.

Edhe pse donte te ishte vetem sonte ,ajo hapi deren.

-Eja Raja..-

-Kesaj here Rei -qeshi ai duke vene ne pah dhembet e tij .

-Rei ..si me gjete?

-Epo kjo eshte sekret-nenqeshi ai.

E ajo ende po qendronte si mpire ,ne fakt isjte e befasuar qe ai po qendronte ,ishte ketu.

-Ehee ,s'do me ftosh brenda?-pyeti ai.

-oh me fal ,eja -dhe u largua nga dera.
Se kishte pritur kete ,jo pas gjith ksaj dite ,qe padyshim ishte me e gjata ndonjehere..ndoshta ashtu kishte menduar.

-Ulu ,te lutem ..eshte paksa rremuje ketu.

-S'eshte problem ,une erdha pa kohe ,e une jam mesuar me rremujen.

Nuk e di a ishte nga emocionet apo ishte kaq e papeitur shfaqja e ti ketu.

-Kafe apo çaj?-nje pytje per te dal nga ajo heshtje qe mbizotronte.

-S'eshte me rendesi.

-mir kafe atehere -nje buzqeshje paksa e ngrire.

Pas pak ajo solli kafet dhe i la mbi tavoline.

-Si eshte teze Teuta?-beri pytjen e pare ajo.

-Eshte mir tani ,edhe pse ende qendron me ilaqe a te tilla gjera.

-Me vjen mir ,me mungon ajo.-buzqeshi lehte.

-Po Ajline si eshte?-po bente pyetje ajo ,kushedi se pse ,ndoshta per ti ndalur se kurreshturi ter ato pyetje qe vinin nga truri i te dyve.

-Edhe ajo eshte mir , eshte vitin e par te fakultetit.-dha pergjigjjen perseri ai.

-Aha ,sa mir per te.

-Po ti pse u zhvendose ketu-buzeqshi ai.
-nese eshte radha ime e pyetjeve-ishte pak thumbim ky.

-Epo ...ka disa arsye ne fakt.-tja ajo duke pir kafen e saj.
-Babi kishte vene ne hipoteke shtepine tone ,dhe kredia kishte ca muaj pa paguar e kshtu ata e bankrotuan ate dhe mu desh te largohem.Dhe se dyti doja te filloja nje" jete" te re.

-Me..vjen keq-tha ai dhe mori guximin te afrohej pak pran saj dhe ti vente doren e tij mbi te sajen.
-Te me kisha telefonuar ose thjesht  nje sms.
E kjo e vuri ne siklet ate ,por nuk e shprehu.Pse te ndihej ne siklet ?A nuk ishte ai qe e kishte mbartur ne krah kur nuk ia dilte vet mban?
Po ai ishte dhe e kjo e bente qe mos ta vente ne pah sikletin e saj edhe pse ndjesia ishte e njejte.

-Edhe mua me vjen keq.Por nuk eshte problem une se kisha numrin tend ngase kisha dhene timin -tha me pas.
-Po ti pse je ketu?
Kjo e nuk e beri te ndihej mire ,e beri te ndihej keq ne ate dreq ndergjegjen e tij.E beri qe nje moment ta mallkonte ate....
Por nuk e shprehu ndoshta sishte i gatshem ti jepte pergjigjjen ..ndoshta do tja jepte...

-Shaku i punes.-foli pas pak por duke lene anash ate qe tha me par Aya.

-Aha,epo urime -po fliste ajo ndoshta pa e kontrolluar,ndoshta se ai nuk i ktheu pergjigjjen e asaj "pyetjes "qe vlonte  ne trurin e saj.

Po qendronin pa folur e ende ajo vala e pikpyetjeve skishte ndalur se kurreshturi ,por asnjeri s'merte guximin ti bente..ndoshta sishin te gatshem.

-Aya..une..
Ajo ktheu vemendjen tek ai.
-Jam shume i lumtur qe te takova serish..ne fakt te kam kerkuar edhe ne adresen e shtepise tende ,por me than qe je larguar ,doja te merrja ne telefon ,por numri yt kishte mbetur ne telefonin qe une humba-foli paksa shpejt ai.

"Çfare arsyetime"-donte ti thoshte ,por ndoshta nuk genjente ndoshta ashtu ishte ,por ajo nuk ishte nje person qe shum shpejt i besonte fjalve te dikujt .

-Edhe une jam e lumtur ,ne fakt edhe une thosha çfar ndodhi me ty...se nuk doja te humb..nje mik si ty.Ti ishe mbeshtetja me  e madhe ne ato dite shume te veshtira per mua.

Duket sikur akujt po shkriheshin ...si atehere.

-Une jam..ende miku yt-tha dhe kapi duart e saj te ftohta ne duart e tij
Nuk di nese duhet ta them por me ke munguar-foli perseri e nuk e dinte se sot ne ato momete te perqafimit s'kishte pyetur por e kishte thene.
Se ne ato momente ajo dhe aroma e saj ishin pran tij .

I buzeqeshi .Ishte kjo ajo qe e beri ne ato momente e qendroi ashtu deri sa degjoi deren perseri.
Sonte nata e vizitave si duket.

-Lisa -tha kur hapi deren e dinte se ajon nuk do durohej pastaj .I dinte sherret e saja.

E si çdo here ajo hyri pa e ftuar.

-Lisaa!

- ohha Reii! Mor djal ti ketu?

-Moj llastice ti ketu?
U perqafuan te qeshur.

Ishte Aya ajo qe qendronte goje hapur.

-Ju njiheni-tha ajo kur ata u shkeputen nga perqafimi.

-Ehe ,Rei eshte djali i halles time.

-Vertet ?

-Po -tha Rei.Shihemi rralle per ate edhe nuk e kam ditur se jan ketu.

-Babai punon e per ate ne zhvendosemi vazhdimisht.Bile çuditem se qe 5 muaj jemi ende ketu.

-E çuditshme kjo.

U ulen perseri.

-Po ju nga njiheni -pyeti kjo kurriozja llastice.

-Ne..ne jemi miq -tha Rei .

-Vertet?Aya shtrig s'me.ke thene qe ke miq ,pos mua dhe Rajanit.?

-Epo miqesia jon ka nisur jo ne nje vend te kendshem -tha Aya.

Dhe te dy se bashku me Rein po tregonin historin e miqesise se tyre....
Po..miqesise.

•○•○•○•○

-Epo tani duhet te largohemi Lisa ,vajti vone si duket.

-Ehe ,ikim ,do shkonim te mami por me siguri ka fjetur.

-Vij nje dite tjeter ,takoj edhe dy  ata kalamajt .

-Ne rregull ikim.

-Aya faleminderit ..po e shikonte thelle ne sy.

-Faleminderit juve qe nuk me lat vetem sonte.Shihemi neser.

Buzeqeshen dhe u larguan ,por llastica Lisa nuk i shpetoi pa i ndeshur syt e Ayas me at
shikin e saj zhbirues.

Kjo ishte nata,kur e nisi me lot e me mall e ne fund e percjelli me nje buzqeshje.
Kjo eshte jeta!
Asnjehere se dim qka ndodhe e cka na pret!