Nje mjegull e dendur kishte kapluar vendin.Gjithçka ishte bardhe dhe asgje nuk po shihej.
Nje frike qe kaplonte shpirtin ,e zera te cuditshem sa vinin e shtoheshin.
-Nene-po degjohej nje ze vajze.
-Bija ime-po degjohej zeri por asgje nuk shihej nga nga ajo mjegull.
Here pas here shfaqej nje drite vezulluese qe verberonte syte.
Dalengadale ,dy njerz shfaqeshin ne mes te asaj drite e afroheshin edhe me shume.
-Nene ,Baba!Ju jeni ketu ,ne ne fund me kishte mar malli.
Dhe qeshja e hareshme zhurzhonte ne ajre.
Lehtasi u afruan dhe puthen koken e saj ,preken dy faqet e saj dhe e perqafuan fort.
-Mjaft me ,mos qaj ,jeto jeten tashme ,kohen s'mund ta kthesh fhe jeta vazhdon.Ne do jemi gjithmone pran teje ti kurr nuk do jesh vetem .
Thane keto fjale dhe filluan te largoheshin ,ashtu siç kishin ardhur.
E ajo mjegulla e mallkuar po merrte perseri ata ,dhe perseri asgje nuk po shihej.
-Jo ,jo dhe jo ,mos te lutem mos ikni ,rrini me mua ,une jam asgje pa ju .Mir atehere me merni edhe mua
Nene! Baba !
Ngasherima te qarash degjoheshin.
Zhvarritje deri nga gjunjet dilte gjak,djerset kishin mbuluar fytyren dhe lotet binin pa pushim.
-Aya ! -po degjohej nje ze .Nga e kishte degjuar kete ze? Ishte i njohur ,por nuk e gjente dot.
-Aya ,zgjohu ,hej ,Ayaa!
Dhe nje frymarrje u degjua ,dhe syt shpejt u hapen ,lotet ishin aty .
Dhe u perball me realitetin perseri.
Po ,aty e kuptoi se ky ishte nje mankth kur pa Rei-n pran saj.
-Je mir?-tha ai duke i ofruar nje gote me uje.
Ajo vetem pohoi ,ende spo kthellej nga endrra.
-Mos u brengos ,ishte vetem nje mankth.
Pasi u qetesua vazhdoi:
Ishte nje enderr aq femijrore,dhe njekohesisht edhe e tmershme.
Ishin prinderit e mi-tha ajo dhe ra perseri ne shtrat por dicka nuk verejti.
-Aya ,me vjen shume keq vertet,nuk mund ta paramendoje sa e veshtire eshte ,por ti nuk je vetem .-tha Rei.
-Ashtu than edhe ata-tha ajo teksa e shikonte ne sy.
Hoçi shikimin dhe ...pa dekorimet qe ishin vendosur kudo.
Çfare? Ajo deri tani si kishte pare keyo dekorime?
Pa se si shkruante "Happy brithday".
Çfare po ndodh?-po pyeste veten.
U ngrit pak dhe spo ju besonte syve.
Ndoshta ishte ne dhome tjeter ,mendoi por gjersa pa buzeqeshjen e Reit.
Hej kjo vertet ishte ditelindja e saj!
-Urime ditlindjen Aya!-tha Rei,i cili po priste nje fjale te sajen por ajo ishte tera e befasuar.
-Meqense befasia nuk shkoi si duhet ,prit vete pak -dhe ai u largua.
Ajo ishte e befasuar ,ai mberem kishe ikur per ne shtepi si e dinte se sot ishte ditlindja e saj.
Mori telefonin e saj dhe ne ekran pa daten 28 prill.Kjo vertet ishte ditlindja e saj.
Dhe ja ku hyri ai ne dere, fishek zjarre te ndezura dhe nje tort te bukur.
"Shume urime per ty ,shume urime per ty ,shume urime per ty Aya ,shume urime per ty" -dhe ja ku ishte Rei i buzqeshur ,mandje edhe po kendonte.
Aya ,qau nga gezimi .
-Faleminderit ,faleminderit Rei -po fliste ajo aq e befasuar.
-Tani mendoje deshiren.
Ajo i buzqeshi.
"Zoti im te lutem shume qe prinderit e mi qe jane pran teje ,le te ken vend ne parajse.Te lutem shume qe te kundesesh per ta"-tha ajo dhe fry qiriun e tortes se vogel.
-Rei faleminderit shume-tha ajo dhe ju hodh ne perqafim ku ai ishte ulur pran saj ,teksa e ndihmoi ta priste.
Prit! Hej ajo e perqafoi perseri!
Nje ndjesi e re!
Ai i hodhi duart rreth qafes se saj.
Sa krijese e pafajshme!-mendoi me vete.
Por kush eshte sot i pafajshem per veq femijeve?
-Vertet ,si munde ta besh kete ,ti ike mbrem ,mandje si e dije ditlindjen time.
-Hej ,hej po sillesh si femije ,tani je 26 vjecare ta kujtoje-tha ai dhe te dy shperthyen ne te qeshura.
-Ti prishe edhe befasine ,njelloj si ata femijet qe e kuptojne menjehere ,mund te them se sillesh jo me shume se nje 16 vjeçare -tha ai.
Ajo qeshi.
-Rei ! Se mos je ti me i madh!Edhe ti ashtu po sillesh ,ç'jane keto dekorime femijesh -ironizoi ajo dhe qeshi tinzarisht .
-Epo ketu ke te drejt ,jam vetem nje vit me i madh se ti ,por duke pare se sa femije je ti me shty ta bej kete.
Dicka s'eshte ne rregull!Tani akujt jane shkrire !Ata po flasin vertet.
-Ti je gjithmone ketu ,ti asnjeher nuk me le vetem ,je vertet nje mik i mir.
-Epo e dija qe do behesha miku yt qe ate dite te doktorr Mario.
-Ma...
-Jo prit me fal ,se permend me dot at horrin ,te premtoj .
Ajo qeshi me te madhe.
Biseda vazhdoi...dhe Aya per here te pare pas kaq shume muajsh u ndjeh mir.
Nje ndjenje te mir e ndjente ne shpirt.
Sepse dikush u kujtua per te ,per mos ta lene vetem dhe kete e beri Rei ai personi qe para disa ditesh as qe kishte njohur.
Eshte e veshtire kur dikush ndjen keqardhje per ty ,kur ti e shikon ne sy dhe sheh se sa me dhembshuri te te shohin.Por kjo nuk ishte ne syte e Reit ,ose mundohej ta fshite ose vertet i kishte buruar nga zemra.
Nga universi i gjelber te syve te tij shihej nje shkelqim qe nuk e kishte par ajo ,te pakten jo per keto dite sa ishte njoftuar.
Edhe sjellja e tij ishte ndryshe ,jo nga ai personi i ftohte e here-here edhe arrogant.
Ne ata tinguj te lehte te bisedes ,Rei nderpreu.
-Epo...mendoj se duhet te shkoj tani .
-natyrisht ,ka dy dite qe rri pran meje dhe nuk e di se si do ta shperblej kete ndonjehere.
-O Zot ...perseri Aya mos te lutem se kjo me shkakton nervoz -buzqeshi ai
-Por falenderimet duhet ti bejme çdo here kur dikush na sjell diqka te mire pran nesh dhe nuk e di pse te ben nervoz kjo.
-Por tani jemi miq dhe normal qe do te jem pran teje .
-Mir mir atehere .
Dhe ai u zgjua ,largoi gjerat ngase po te vinte dikush nga mjeket do ta pesonte rend.
Teksa largonte gjerat ajo nuk humbsite shikimin nga ai ,dhe thelle ne vete falenderonte Zotin qe ai kujdes kaq mir per te,thelle ne vete i uronte gjerat me te bukura qe kishin mund te ndodhnin.
Aya ishte nje besimtare ,por besimi sikur i humbi kur dy prinderit e saj u larguan papritmas.
Pas 15 minutav deshi te largohej ,por kemba e tij rreshqiti dhe gati u rrezua,por ishte nje dore qe kapi krahun e tij .
Ishte ajo ,edhe pse ne ate gjendje ajo e ndihmoi.
-Faleminderit -tha ai dhe qeshi dhe si duket per here te pare pas kaq shume vitesh kishte qeshur kaq shum
-Dhe ja ...edhe ne fjalorin tend ekziston fjala "faleminderit".
Ai rrotulloi syte kesaj here.
U pershendeten dhe Rei iku.
Kesaj here iku vertet edhe pse deshira ishte kunder tij....
Dhe ja ku u ktheva une pas 1000 viteve 😂😂😂
Se pari ju kerkoj falje lexuesve per updaten e vone ,por ja qe koha e ngjeshur nuk me linte hapsire per ti kushtuar historise.
Pjesa ishte e kot fare ... e di ama me kishte ikur edhe frymezimi per kaq gjat qe s'kam shkruar.
Dhe pjesa i takoncutegirl28psycho
E cila ka kerkuar update dhe me ka motivuar me fjalet e saj.
Coveri i ri i historis eshte bere nga ajo.Faleminderit shume shume shume ,nuk di se cilat fjale ti them tjeter ,se jam bere si Aya me fjalen "faleminderit😂😂😂
Shpresoj qe ju pelqen pjesa dhe shihemi ne nderkohe ...shpresoj 😯
Vote and comment ,if you want 😁😉😍
YOU ARE READING
"Lamtumirë e pathënë"
Spiritual-sepse humbja eshte ajo qe te mposht "-tha ajo dhe lotet pikonin ne faqen e saj te brisht. -Me beso humbje do te thote te refuzosh te ngritesh ,keshtu isha edhe une te kujtohet? Se bashku do ta mposhtim ne humbjen."-tha ai dhe mori guximin qe doren...
