(Para dy ditëve)
Shkeli ne token e qytetit ku ishte lindur e rritur.Kthjelltesia e qiellit ,ajri dhe era e lehte qe fryente sikur i sjelli paqe ne shpirt.Filloi te ecte neper rruget kur per 25 vite me radhe kish kaluar.Sikur koha u kthye mprapa ,ne ato rruge kujtonte veten si femije.Aty ku luante shpesh me femijet e lagjes ,kur detyronte edhe prinderit te luanin me ,ne cdo kend kishte kujtime e kjo i ngjalli nostalgji.
Duke ecur e duke lotuar per vitet e bukura qe kishte kaluar ketu ,kembet e sollen tek shtepia e saj e vjeter,e atehere lotet perfunduan ne ngasherima.S'ja kishte dalur dot ,te paguante kredin e te shpetonte shtepin e saj ,te shpetonte vendin e kujtimeve si te mira ashtu edhe te keqija.U afrua drejt oborrit te saj,po thuajse gjithcka kishte ndryshuar ,ajo tashme s'ishte e saj ,i takonte dikujt tjeter dhe kete e verejti kur ne oborr pa nje djale te vogel teksa luante me nje loder,me pas aty u shfaq edhe nje grua qe ledhatonte koken e vogelushit.
-Urdheroni.Çfare kerkoni?-degjoi dhe kjo e ktheu ne vetedije pasi qe kish humbur e tera ,mandje as qe e kishte verejtur se kishte hyre brenda oborrit.
-huh..une-mundohej te fliste teksa fshinte lotet.
-Ke kerkoni?-pyeti gruaja.
-Askend ...ne fakt une ...kam jetuar ketu dhe...doja vetem ta shihja.-tha me plot veshtiresi.
-Vertet!Pra ju keni qene banor te kesaj shtepie?Ju kemi kerkuar por nuk kemi arritur te ju kontaktojm .
-Pse? -beri pytjen ajo.
-Sepse kishte nje disk qe ju takonte juve ,jeni ju Aya?
-Po une jam.Çfare disku eshte ai?
-Nuk e di se kemi hapur ,eja brenda .-tha ajo.
-Brenda?-degjoi e sikur zemra iu be mal.
-Po brenda ,kjo konsiderohet edhe shtepia jote -foli sjellshem dhe bute ajo.
Çdo hap qe bente i sillte kujtimet qe kishte ne çdo pellemb te kesaj shtepie,por asgje s'ishte ashtu siç ka qene.Gjithçka kish nderruar duke filluar nga ngjyra e murit e deri te moblijet e gjithçka tjeter.
Me te hyre mbrenda ,ne sallonin ku kalonte mbremjet me familjen e saj ,sikur degjoi zerin e nenes se saj duke thirrur emrin e saj.
-Nënë -thirri dhe kur realiteti iu shfaq para syve e kur endrra ndaloi se shfaquri e zeri ndaloj ,lotet gjeten rrugen e tyre.Zemra sikur donte ti dilte nga vendi ,sikur spo mund ta perballonte gjithe kete.Sa shume po i mungonin ata ..sa shume dhe ndihej kaq e vetmuar ,kaq e pambrojtur dhe kaq e lodhur .
-Ku jan ata?Ku jane prinderit e tu?-pyeti gruaja pasi e kishte degjuar ti therriste e te qante .
-Kan..vdekur -tha dhe papritas ndjeu perqafimin e asaj.
-Ngushllime ,me vjen shume keq-tha ajo me sy te perlotur.
***
Kur ishte qetesuar ,gruaja e kishte shoqeruar ne te gjitha dhomat pasi qe e kishte kerkuar kete.Dhoma e saj nuk ishte me ajo ishte shendrruar me blu te lehte dhe i takonte djalit te saj tashme ,kurse dhoma e prinderve te saj ishte bere dhoma e asaj dhe burrit .Asgje s'kishte lidhje me te tashme.
-Ka ndryshuar apo jo?-pyeti gruaja.
-Gjithçka -tha me nje ze.
-Me vjen shume keq ,vertet ,sepse shtepit jan vendi ku ndertojm kujtimet.Por shiko ne kemi diçka tuajen s'e kemi larguar -tha ajo dhe u kthyen perseri ne katin perdhese.
-Eshte komoda ,me keto ene te bukura -tha ajo .Na paten pelqyer shume .
Ishte komoda me enet qe nena e saj e ruante aq shume ,ato si perdorte per veq rasteve kur benin darke dhe therrisnin miqt.
-Me vjen mir qe ajo ende qendron ketu ,nena kujdesej shume per te ,dhe shpesh me detyronte ti pasroja -qeshi kur iu kujtua kur i lante me aq kujdes.
-Edhe une kundesem mire per to -qeshi ajo gruaja e embel .
-Ah ,perpak te harroj ,te ju jap diskun -tha me pas ajo.
-Mund te ju kerkoj nje gje?-tha Aya,pasi mori ne duar diskun .
-Po patjeter.
-Mund ti le gjerat ketu ,vetem deri sa ti vizitoje prinderit ,me pas do kthehem ti marre dhe te vazhdoje rrugen time.
-Po ,sigurisht qe po.
-Faleminderit shume ,rralle gjen njerz si ju .
-Ju lutem !
Kishte kaluar plot tre ore aty ne shtepine e huaj tashme .Dhe mori rrugen drejt varreve te prinderve te saj.Ne hyrje te varrezave ,bleu dy buqeta me lule nga xhaxhai i cili shpesh e kishte shoqeruar ne shtepi ,kohen kur kalonte gati ter pasditen pran varreve te tyre.
Kishin kaluar muaj prej kohes qe i kishte vizituar dhe iu duk sikur kishin kaluar vite.Mbuloi koken me shamin e saj te zeze dhe u afrua pran varreve .Dhe filloi...filloi te fliste sikur ata te ishin gjalle ,sikur po e degjonin ,po ju tregonte per te gjitha perjetimet e saja larg tyre.
Mes lotesh pa nje buqet tjeter me lule ,nuk e kishte vrejtur deri tani.
Kurreshtja ishte se kush e kishte sjellur ate ketu?
Papritmas aty brenda saj pa edhe nje leter ,e mori dhe e hapi:
Nuk do doja ta dije se kush i vrau prinderit e tu?Vertet je e bindur se ata ben aksident?
Kaq ishte.I lexoi serish fjalet e kur mbaroi i rilexoi por asgje s'i hynte mbrenda ne tru.Mjira pyetje po ngulmonin ne kurreshtjen e saj.Duart filluan t'i dridheshin fhe po shikonte rreth e rrotull se mos po shihte ndonje njeri qe do kishte lene kete leter.
Fjalet e shkruara te letres ne koke i valviteshin si nje disk i prishur.
-Kush je ti?-bertiti ,por ndjeu dike pas vetes qe goditi dhe me pas cdo gje ishte erresire.
End of flashback
-Ti e bere gjithe kete?-ju kthye atij me keto fjale kur mezi e kishte marre veten.
E kur mori nje pohim koke, foli serish.
-Dreqin !Perseri gabova ,perseri i besova dikujt.
-Aya!Une...-tha duke iu afrua.
-Ik ,mos mu afro ,ik!.
-Ka nje shpjegim-tha me pas ai.
-Çfare shpjegimi mund te kete kjo?Te me rrembesh dhe te me lesh dy dite ketu ,ta lem kete por krejt keto i bere ti?Oh ,sa budallaqe ,o Zot-tha kur me godiste koken e saj per muri.
-Aya mos ,po lendohesh!.
-Kush je ti ne kete rast?Miku apo armiku?
YOU ARE READING
"Lamtumirë e pathënë"
Spiritual-sepse humbja eshte ajo qe te mposht "-tha ajo dhe lotet pikonin ne faqen e saj te brisht. -Me beso humbje do te thote te refuzosh te ngritesh ,keshtu isha edhe une te kujtohet? Se bashku do ta mposhtim ne humbjen."-tha ai dhe mori guximin qe doren...
