Mengjesi erdhi ,e rrezet mengjesore kishin kapluar ne ate dritaren e vogel te dhomes se saj.
Nje dite tjeter me sfida te reja.Tani gjithcka ishte rutine ,dhe njekosisht e lodhshme.Te qendrosh me ore te tera perpara nje kompjuteri ,te telefonish te pergjigjesh ishte e lodhshme.
E po ashtu edhe udhetimi me autobuz ne kto dite te nxehta verore ishte i mundishem.Te rralla ishin heret kur me Rajanin mernin ndonje taksi.
Kishte para ,per nje taksi ,rroga e saj ishte e mir ,por ajo donte te kursente.
Ndoshta te kalonte ne nje apartament jo me te madh se ajo e vetme ishte ,por ndonje qe do kishte kushte me te mira.
Shpeshhere i vinte te dorzohej ,por ajo kishte nje premtim te dhene.
Ajo do ja dilte mbane,ishte nje vajze e fuqishme ,e kete gjithmone ja kishte thene babai.Ishte krenaria e tyre,femija i vetem ne pamundesi per te pasur femije te tjere.Nje djale ndoshta ,nje trashegimtar...
Por ata s'mund ti linin as vajzes se tyre te veteme nje trashegimi ,edhe shtepia e saj tash me nuk ishte.
Por i kujtoi vetes se ajo ish e fort!.
Mbylli deren e apartamentit te saj ,njehere mendoi ta therriste Rajanin por e dinte se duhej ti jepte shume shpjegime e heren e fundit e kish lenduar paksa ,duhej ti kerkonte falje ndoshta ,por nuk e beri.
Doli dhe zbriti shkallet e pallatit.
Dhe ai ishte perseri aty...
Ai i cili me veshtiresi kish gjetur apartamentin e saj mbrem.
Te gjith kish shqetsuar duke i rene zileve nje nga nje deri sa te ndeshej me fytyren e saj.
Po e bente kete budallek,kishte marre kete veprim pasi kishte mendur ne shtepin e tij pas kthimit nga puna,ngase ne mendje si kish larguar perqafimi i tyre.
Apo se ndoshta kishte nevoje ta shihte ,ishte vet truli e kembet qe e quan ta bente kete gje.
Sikur ish shenderruar ne njeri tjeter tani ...sikur i kish kaluar...
E gezimi arriti kulmin e tij kur ajo hapi deren e fundit e katit te katert.
Ndjeu sikur u shlirua.
Biseda me te kish qene gjeja me e mir e mbremjes ,ndoshta mbremja me ndryshe qe kish kaluar keta 2 muaj.
Nje nate larg vetmis.
Edhe pse biseda kishte kaluar me tensione (emocione) ne mes ,ai ishte i lumtur qe ..po qendronte me te .
E ja ku ishte edhe rezulati,sot ai ishte aty duke e pritur perseri.
Nje buzqeshje u formua ne fytyren e tij kir pa se si po e veshtronte ajo e habitur si zakonisht.
Mimika qe e kish shoqeruar keto dy dite.
I hodhi vjedhurazi nje shikim nga koka deri te kembet.
Dhe..
Duket aq bukur- mendoi me vete.
Kesaj here floket i kishte te mbledhura dhe nje fustan mint qe i shkonte aq shum.
Ne fakt nuk e kishte par ate asnjehere keshtu,swpse sa here qe e kishte takuar ajo ishte ne pizhama.
Edhe mbreme kish qene ashtu.
-Mirmengjesi -foli ai i pari si zakonisht.
-Gjesi -buzeqeshi ajo duke u afruar.
-Dukesh shume bukur -tha i paduruar per t'ja dhene kete kompliment.
Ajo ndjeu sesi faqet ju skuqen ,e ju duk si te ishte nje adoloshente .
-Faleminderit ,edhe ti edhe pse nuk dukesh si nje menaxher.-shkeli syrin paska ajo.
Kur pa veshjen e tij.
Me pantolla jeans dhe bluze te bardh.
Ai vetem qeshi.
- Si duket paske arritur ti mbedhesh floket dhe keshtu te rrin shume mir -tha ai dhe te dy filluan te qeshin.
Por asaj ju kujtua se ku deshi te dilte ai.Ju perçua kujtimi kur ne spital kish bere kete dhe perseri ndjeu nje siklet ..njelloj si atehere kur mornicat kishin kapuar trupin.
-Te kujtohet apo jo?-nenqeshi pak djallzisht por pa e vene re .
"Shih dreqin si mi kujton kto gjera per te me ber si spec" -donte ti thoshte por nuk e beri ,vetem pohoi me koke.
YOU ARE READING
"Lamtumirë e pathënë"
Spiritual-sepse humbja eshte ajo qe te mposht "-tha ajo dhe lotet pikonin ne faqen e saj te brisht. -Me beso humbje do te thote te refuzosh te ngritesh ,keshtu isha edhe une te kujtohet? Se bashku do ta mposhtim ne humbjen."-tha ai dhe mori guximin qe doren...
