Bir Küçük İzmir Hikayesi

Başlangıç

Dolabımı açtığımda bir çok kıyafetin arasından,deri bir pantolon üzerine beyaz-siyah bir kazak tercih etmiştim.Ayakakkabı olarak ise kıyafetlerimle uyumlu olacak mavi bir bot giydim.Hava biraz kapalı gözüküyordu,her ihtimale karşı yağmurluğumu aldım ve yurttan çıktım.Oh misler gibi İzmir kokusuydu burnuma gelen...Bu güzel havada dolaşmak beni epey mutlu edeceğe benziyordu.Karnımın açlığı gittikçe artıyor ve rahatsızlık veriyordu.Nerede kahvaltı yapacağımı bilmiyordum.Önce dolaşıp ona göre bir yerleri seçmek istedim ama sonra belkide çok uzun süreceğinden midem bunu kaldıramazdı.Çünkü aç olunca anında bayılma tehlikesi geçiren bir bünyem var ve bu yüzden bir çok saçma hastalık atlatmıştım.Telefonumu açtım ve Twitter'a İZMİRDE KAHVALTI hastagi atıp bir sürü güzel yerler buldum.Tabii maddi olarak da uygun olması benim için daha iyi olurdu sonuçta öğrenci hali diye bir şey var.Rüya Cafe adlı bir mekanda bugüne özel canlı müzik eşliğinde kahvaltı varmış.Umarım benim yaşımdaki insanlar vardır diye düşündüm.Sonuçta 20 30 yaşları arasına girmek çok da cazip gelmiyordu.Mekan zaten çok yakındı ve midemin bunu kaldırabileceğinden emindim.

İçerisi oldukça havalıydı ve çoğunlukla liseye gittiklerini düşündüğüm bir sürü genç,grup grup oturdukları masalarda gülüşüyorlar ve bir yandan da kahvaltılarını yapıyorlardı.Güzel bir yere benziyordu burası ama bahsettikleri canlı müzik yoktu anlaşılan,sahne bomboştu.Önce girmekten biraz çekindim fakat sonra burdanda aç çıkarsam sonumun hastane olacağını bildiğimden ayaklarımı zorlada olsa girmeleri için sürükledim.Sipariş verilen yere doğru ilerledim.Sempatik bir abi konuşmaya başladı :

''Hoşgeldiniz genç hanım.Size nasıl yardımcı olabilirim?'' Mönü falan yokmuydu canım,nerden bilebilirim burada neler olduğunu ne kadar düşüncesiz bir adam diye geçirdim içimden.

''Kahvaltı olarak neler var?'' diye salakçada olsa bir cümle kurabilmiştim sonunda yoksa arkamdaki kuyruğa bakılırsa midemden önce onlar beni hastanelik edecekti.

''Siz şöyle oturun biz de size bugüne özel kahvaltı mönüsünden getirelim.Ne dersiniz?''

''Ah tabiki,çok güzel olur'' gerçekten çok sevinmiştim çünkü bana kalırsa bir şey almadan utancımdan buradan çıkacaktım.Mekanın camları yere kadardı ve manzarası oldukça hoştu.Cam kenarında çift kişilik ortasına küçük bir menekşe konulmuş masaya doğru ilerledim.Tam bana uygun bir yerdi.Tek sorun herkesin arkadaşlarıyla ya da sevgilileriyle geldiği bu nezih ortama benim tek başıma gelmemdi.İlk olduğu için böyle olması benim suçum değildi.Yeni geldiğim için kimseyle arkadaş değildim ve ne büyük salaklıksa yurda ilk gelen kişi bendim.Millet son saat bile sıkıla sıkıla gelirken ben 2 gün önceden gelmiştim dolayısıyla tektim.Bunları kafamda sorgularken kahvaltım çoktan gelmişti.Tabak oldukça zengindi.4-5 dilim salam,biraz peynir,ekmek domates dilimleri ve en güzelide yanına bir büyük bardak sıcak sütün olmasıydı.Toplulukta yemek yemekten her ne kadar hoşlanmasamda bu güzel yemeğin tadını çıkarmadan edemeyecektim.Kendimi öyle bir kaptırmışım ki yemeye kulağımın pasını hışımla silen o enfes müziği yeni fark etmiştim. Demek yazanlar doğruydu bugün özeldi ve canlı müzik vardı.Sesimi hiç bir zaman beğenmezdim ama birçok arkadaşım güzel olduğunu söylüyordu.Şuan duyduğum sesse eğer benimki neydi bilmiyordum.Gerçekten insanın içine huzur veren bir sese sahipti bu kişi.En az kırk saattir bunları düşünürken ne hikmetse dönüp te kim söylüyor yahu bu şarkıyı diye bakmamıştım.Benimki de akıl işte.Kafamı az biraz çevirmemle şoka girdim gerçekten hayatımda böyle şoklar nadiren olurdu ve etkisi uzun sürerdi.Siyahlı mıydı o ? Yoksa kör falan mıyım ? Ya da şizofren ? İkincisi daha mantıklıydı benim için.Ne yazık ki hiç biri değildi ve karşımda o muhteşem sesli dediğim insanın siyahlı olduğu gerçeği apaçık durmaktaydı.Önce ne yapıyorum canım ben deyip omuz silktim.Sonra cidden o muydu ? deyip tekrardan yanıma döndüm ve evet oydu.Tanrım neden şimdi? Niye siyahlı? En son popomu kırdığım kanısına varmıştım ben bu çocuk yüzünden.Kahretsin.