Bir Küçük İzmir Hikayesi

'Demek bana aşık olacaksın ha ?' 'Kes sesini!' (Kısım 1)

Bir yılı daha geride bırakmıştık.Nasıl başlarsak bütün bir yıl öyle devam edecektik değil mi ? Nasıl mı başladım ? Dudaklarımı esir alan sıcak nefesiyle..Karanlığa zincirlenmiş gözlerinin içindeki tutku dolu küçük bir parıltıyla..
"Bana bunu yapma." Yapamazdı. Hayatıma böylece girip,beni esiri yapamazdı. Sanki kalbim,vücudumun her yerindeydi. Kulağımda,gözlerimde,midemde,yanaklarımda.. Her yerde atıyordu. Ellerimi boynundan çekip yüzüne koydum. Kafasını oynatmadan gözünü aşağı kaldırıp ellerime baktı.
"Neden bu kadar umursamazsın ?" Kaşları şaşkınlığını belli edercesine yukarı kalktı.
"Ya sana aşık olursam ? " Ağzımdan çıkan hiç bir kelimeye engel koyamıyordum. Aşırı derecede boş hissediyordum. Dudaklarım benden ayrı hareket ediyordu. Güldü.
"Köpeğime benziyorsun." Gözlerini kıstı. Cevap vermiyordu.
"O da senin gibi. Karanlık. Diğerlerinin yaklaşmak istemediği karanlık. Ama beni çekiyor. İçimde bir şeylerin harekete geçtiğini hissediyorum. Ona dokunduğumda..."Sustum. Gözlerinin içine baktım.
"Farklı,anlıyor musun ? Bana özelmiş gibi." Hafifçe yanağını okşadım.
"Bana ait." Ellerimi yüzünden çekti. Alnını alnıma dayadı.
"O zaman benim ol."
"Ben.." Sesim titriyordu. Arada yanaklarımın ıslandığını hissediyordum. "Ben Uğur'u seviyorum. Onunlayım." Hızla benden uzaklaştı. Sendeledim. Beni o kadar sıkı kavramıştı ki aniden bıraktığında dengemi sağlamakta zorluk çekmiştim.
"Benden uzak dur ufaklık." Sesim ürkütücü çıkmıştı.
"Çünkü senden nefret ediyorum." Ne olduğunu bile anlayamadan beni omuzlarına aldı.Başım kalçasıyla aynı hizadaydı. Midem bulanıyordu. Insanlara çarpa çarpa geciyorduk. Durumu fark edenler bu halimize gülüyordu. Aptallar diye düşündüm. Hepsi aptal.
"Bırak beni !" Avazım çıktığı kadar bağırmama rağmen umursamıyordu. Dışarı çıkmıştık. Son model bir arabaya tersten bakmakla meşguldüm. Arabanın yanına geldiğimizde. Beni indirdi. Kaçmak istesemde hala kollarımı tutuyordu. Kapıyı açarak zorla binmemi sağladı. Kendiside şöför koltuğuna bindiğinde bağırmaya başladım.
"Ne yaptığını zannediyorsun pislik herif ! Bu yaptığına adam kaçırma derler."
"Zaten kaçırıyorum prenses."
"Bana prenses deme!" Bana bir tek sarışın prenses derdi. Başkası diyemezdi.
"Neden,yoksa Uğurcuğun çok mu kızar ?"
"Allah belanı versin. Duydun mu ? Allah belanı ver.." Eliyle ağzımı kapattığı için cümlem yarım kaldı.
"Uslu dur. Hiçbir yere gidemezsin, bu gece beraberiz." Yol boyunca tecavüze uğramamak için göz kapaklarımla savaşmıştım. En sonunda uykum kaçmıştı. Artık istesemde uyuyamazdım.
"İn." Dediğini yapıp arabadan indim. Lüks bir apartmanın önündeydik. Cebinden anahtarları çıkararak giriş kapısını açtı. Evi diye tahmin ediyordum. Çatı katında mı yaşıyordu ? Tahminlerim beni yanıltmamıştı. Içeri girdiğimizde gözlerim büyüdü. Burası inanılmazdı. Bütün her şey simsiyahtı. Yalnız bir tek şey ben buradayım diye bağırıyordu. Onca siyahın arasında beyaz bir çerçeve. Çerçeveye doğru yürümeye başladım. Elime aldım. Resimde siyah saçlı yeşil gözlü oldukça güzel bir kadın bikinisiyle poz vermişti. Sevgilisi miydi acaba ? Bizim yaşlarımızda duruyordu, belki biraz daha büyük.
"Öldü." Dedi. Sesini duyunca tiz bir çığlık attım.
"Beni doğururken." Çerçeveyi yerine koyarak ona döndüm. Annesi miydi ?
"Bu yüzden babam benden nefret ediyor. Bende kadınlardan." Ellerini ensesine götürdü.
"Hayatta değer verebileceğim tek kadın annem olurdu. Oda olmadığına göre."Şaşırmıştım.
"Hiç sevgilin olmadı mı ?"
"Oldu. Emin ol en sonuncusunun ismini bile hatırlamıyorum." Ensesini sıvazlayıp güldü.
"Yani hiç kimseyi sevmedin mi ?"
"Sevdim." Bu çocuğu anlayamıyordum.
"Üçüncü sınıfa gidiyordum. Bir kız vardı,aynı senin gibi. Bal rengi saçları ela gözleri. Çok güzeldi,ona evlenme teklifi etmiştim. Kabul etti. Evlenecektik. Her şeyin hayalini kurmuştuk. İzmir'de yaşayacaktık. Çatı katında. "Kafasıyla 'yani burada ' der gibi etrafı gösterdi.
"Sonra taşındılar. Bana 'bir gün gelip seni bulacağım ne zaman olursa olsun' demişti. Bende inanmıştım. Hep onu düşündüm. Başka hiç bir kıza sevgiyle bakmıyordum sadece ihtiyaçlarımı gideriyordum." Kaşlarım havaya kalmıştı.
"İsmi.." Kafasını önüne eğdi. "Ismi Rüya'ydı." Ağzım açık kalmıştım. Demek o yüzden. Kafesine onun adını vermişti.
"O gün,çarpıştığımızda da seni o sandım. Kalbim deli gibi atmaya başladı. Bana bir yabancı gibi baktığında anlamıştım." Duyduklarıma anlam vermekte güçlük çekiyordum.
"Ama yinede aklımdan çıkmadın Serra. Ondan sonra dikkatimi çeken ilk kızsın. " Yanıma gelmeye başladı. Aramızda bir adımdan az bir mesafe vardı.
"Benimle uyur musun ?"
"Can saçmalama beni yurda bırak. Çok merak etmişlerdir.".
"Çoktan hallettim. Lütfen Serra." Gözüme bir an Şans'ın mama isterkenki hali gibi gözüktü.
"Bu şekilde yatamam." Deli gibi sırıttı.
"Bekle sana eşoftmanlarımdan birini getireyim." Ne yapıyordum ben ? Böyle bir kızmıydım gerçekten. Bir daha kesinlikle içmeyecektim. En kısa olanı bu demişti ve buna benden iki tane daha sığardı. Belimden de düşüyordu zaten. Bunu giyemezdim. Sadece dizimin bir karış üsünde olan tişörtü giydim. Evet tişörtte simsiyahtı. Odasına girdiğimde yine her yerin siyah olduğunu gördüm. Yatağının yanında bir kum torbası vardı. Çalışma masasının yanında iki tane gitar vardı. Ve evet onlar da siyahtı.
"Buraya gel." Odayı incelemekten onu fark etmemiştim. Çoktan yatağa girmişti. Yorganı kaldırıp yanına yattım. Bunun için binlerce kez pişman olacağımı biliyordum.
"Demek bana aşık olacaksın ha ?"
"Kes kesini." Sırtımı ona döndüm. Gözlerimi kapatıp uykumun gelmesi için bekliyordum. Bir önce uyumak istiyordum. Birden beni kendisine doğru çekti. Kollarının arasında çocuk gibi hissetmiştim. Kafasını eğerek boyun girintime yerleştirdi.
"Kokun,bana göre fazla beyaz kalıyor küçük kız." Nefesi saçlarımı okşuyordu.
________
Selam! Hala bir umut oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Lütfen lütfen lütfen. Medyada Serra var arkadaşlar eğer istediğim oy sayısını alırsam Kısım 2 yi yayınlayacağım ve bu sefer medyada Can sizlerle olacak. Desteklerinizi bekliyorum.