İLK AŞK

UYANIŞ

"Bazen bir rüyanın içinde olmayı dilersiniz bazense bir kabusun içinden çıkmayı , peki hangisini dilemeliyim ?"
****
Dün ki yaşadıklarımdan sonra nasıl uyanabilmiştim bende bilmiyordum .
Bugün farklıydı .
Kalbim teklemiyordu veya beynim intihar etmem gerektiğini söyleyip durmuyordu , aksine her iki tarafta suskundu hemde bunca yıldır ilk kez .
Şimdi emindim , saç tellerime kadar korku ve boşluk hissediyordum .
İlk kez kalbim ve beynim arasında kalmıyordum, onlar bile suskun kaldığına göre gerçekten durumum kötüydü.
Dün uyuyup kaldığım koltuktan doğrulmuştum , Rüzgar nerdeydi bilmiyorum ama benim yanıma uğramamıştı orası kesin .
Ne zaman koltukta uyusam kaldırırdı çünkü beni .
Koltuktan yavaşça kalktım ama ağlamaktan kafam ağrıyordu ,hemde çok şiddetli bir ağrı .
Bunu umursamadan mutfağa yöneldim her şey aynıydı , belki evdedir diye bakınıyordum her yere ama bir iz bile bulamamıştım .
Onu aramak istiyordum ama arayamıyordum korkuyordum , neden bilmiyorum.
En son kafa dinlemek için dışarı çıktığını varsaydım ve umursamamaya karar verdim (!)
Hızlı adımlarla banyoya yöneldim bi duş alıp kendime gelmeliydim hemde bir an önce ...

****
DÜN GECE RÜZGAR'DAN ....

Eve gelir gelmez  banyoya kendimi atmıştım , çok sinirliydim Derin tam bi manyaktı !
Bizi öldürecekti az daha ve bunu hiç umursamadan ,gözünü kırpmadan yapmıştı .
Aptal !
Banyoya girip hemen soyundum , suyu son derece sıcak açıp altına girdim , sinirden titriyordum hatta duvarlara yumruk falan atıyordum .
Onun benim için üzülmesi hele ki dün kendini öldürmek istemesi beni çok öfkelendirmişti .
-"Beni bu kadar sevme ! Ölüp gidicem lanet olsun !"
Öyle bir bağırmıştım ki herkesin duyduğuna emindim , ama umrumda değildi bağırmaya ve duvarı yumruklamaya devam ettim .
Onu bırakıp gidecek olan bi piçtim BEN !
Onun ailesinden ayrı kalmasına izin verdim BEN !
ONUN BENİ SEVMESİNE İZİN VERDİM , BEN !
" ne kadar aptalsın bir hastalık yüzünden bunları nasıl söyleyebiliyorsun !"
Hah iç ses bi sen eksiktin!
Birilerinin bana öğüt vermesi ihtiyacım olan en son şey bile değil şuan .
Onu seviyorum.
Anlatamayacak kadar hemde , ama ölürsem diye o kadar korkuyorum ki ..
Düzeltmeliyim ; ölmekten değil Derin i bırakıp gitmekten , onu bu sikik dünyada yalnız bırakmaktan en kötüsüyse bensizliğe alışmasından korkuyorum .
Evet bencilim ama onu bi başkasıyla hayal edemiyorum o sadece bana ait , kalbi ruhu vücudu her şeyi bana ait ben ölsem bile onu bir başkasıyla görmek istemem asla !
Yavaşça küvete çöktüm , sırtımı sıcak suya verip başımı havaya kaldırdım gözlerimi kapattım .
Sadece kalbimin sesini duyuyordum , Derin şuan aşağıda ne yapıyor bir fikrim yoktu . Ama uyuduğunu varsayıyorum.
O çok yorgun .
çok halsiz ve çok kırgın .
Bana ve bu hayata .
Onu nasıl hayata döndürürüm hiç bilmiyorum , ama bunun için galiba önce benim hayata dönemem gerek .
Hayattan fazlasıyla nefret ediyordum çünkü, yaşamak bana zulüm gibi geliyordu ; bir düşünsenize size "bir yıl sonra öleceksiniz ve bunu bilerek yaşamak zorundasınız " deseler intihar etmez miydiniz ?
Tamam aynı şey değil ama alakası var !
Ben sadece öleceğimi biliyorum en azından ne zaman öleceğimden haberim yok .
Şimdi bu iki düşünce bir soru çıkarıyor karşıma ;
"Öleceğeni bilerek yaşamak mı zor Yoksa öleceğin günü bilerek yaşamak mı ? "
Evet cevap veriyorum; BİLMİYORUM .
İkiside kötü ikiside ölüm sadece birisi bir yıl sonra birisi belki yarın belki on yıl sonra .
İkinci seçenek umut verebilir bazı anlamda çünkü hepimiz biliyoruz ki ölümsüz değiliz bir hastalığa sahip olmasak bile öleceğiz .
Hah işte cevabı buldum .
- Öleceğin günü bilmek daha kötü sanırım .
Bu bir umut olur mu peki ?
Belki evet , tedavi olabilirim ve ölümden kurtulabilirim .
Belki hayır ,tedavi olabilirim ve işe yaramadan ölebilirim .
İşte umut devreye burda giriyor galiba , benim bir umuda ihtiyacım vardı ve şuan bu düşünceler umudum oldu diyebilirim.
****
Banyoya girip kendimi bu düşüncelere adadım , bilmem kaç saat .
Her sorunun cevabını kendimde buldum çoğu yerde kendimle çeliştim çoğu yerde kendimi buldum .
Sanırım burası bana iyi gelmişti .
Saat kaç oldu hiçbir fikrim yoktu tek bildiğim sabah olmuştu .
Etrafıma baktım dün geceden beri aynı pozisyondaydı her şey .
Bende dahil .
Yavaşça ellerimi kaldırdım , buruş buruştu .
Hatta ellerimi bırak her yerim buruş buruştu hissediyordum .
Ellerimi sıkmaya çalıştım o kadar şişmiş ve buruşmuşlardı ki ellerimi sıkamaz olmuştum .
Ama umrumda değildi .
Bu gece bir şeylerin farkına varmıştım artık .
Her şey çok farklı olacaktı , Derin i üzmeye ne hakkım vardı ki !?
Bu yüzden yeni kararlarla başlıyordum bugüne .
İşte benim yeniden doğuşum ve yeni başlangıcım tam olarak bugündü .

*****

HERKESE MERHABALAR EVET BİLİYORUM KİTAPLARIMI ÇOK YALNIZ BIRAKIM YNEŞ BÖLÜMLER YAZAMADIM AMA İNANIN BU ÜNİVERSİTE VİZELER VS ÇOK YORUYO SÜREKLİ PROJE YETİŞTİRMEYE ÇALIŞIYORUZ VE SABAHLARI EDİYORUZ SİZDEN ÇOK ÖZÜR DİLERİM AMA UMARIM BU GEÇİŞ BÖLÜMÜNÜ BEĞENİRSİNİZ SON DÜZLÜĞE GİRMİŞ BULUNMAKTAYIZ FİNAL YAKIN AMA BELİRSİZ YORUMLARA NASIL BİR FİNAL İSTERDİNİZ BUNU YAZARSANIZ ÇOK SEVİNİRİM HEPİNİZİ ÖPÜYORUM 😘🎈