İLK AŞK

DAVETSİZ MİSAFİR

EZGİ'DEN....

Gözümü yavaş yavaş açtığımda beyaz bir odadaydım sabahın ilk ışıkları odanın içine vuruyordu biraz daha dikkatli baktıgımda bir hastane odasında olduğumu gördüm kafamı yavaşça sağıma çevirdiğimde ...Ezgi ,onun burda ne işi var daha doğrusu benim burda ne işim var yerimden doğrulmaya çalıştım ama ahhh.. ımm karnımda çok feci bir baskı hissettim ayrıca kafam zongluyordu tekrar yerime yattım Ezgi uyamış olduğumu anlamış olacak ki ;

_" Deriiin canım iyimisin durdur kalkma dikişlerin var ne zaman uyandın sen niye bana haber vermedin off derin beni delirtmek mi istiyor..."

_" Off Ezgi bir sakin ol iyiyim ben yavaş gel .. noldu bana neden burdayız ?"

_" Tatlım arabanın biri sen karşıya geçerken sana çarpmış o sırada ben yanında yoktum ama..."

_" Ezgi kim vardı yanımda kim  getirdimbeni buraya ! " Ezgi bana 'emin ol öğrenmek istemezsin ' bakışı atıyordu bir dakika ben, hatırladım o sırada ben Rüzgarla konuştuktan sonra tabi ya bir korna sesi duymuştum arkamdan da o bağırıyordu hayır o burdamı yani şimdi inşallah o getirmemiştir .

_" Ezgi beni ...Rüzgar getirdi dimi ?"

_" Evet ama merak etme ben onu burdan gönderdim burda olduğunu sanmıyorum canım sakin ol ! '' eğer Ezgi onu burdan gönderdiyse ki görüyorum ,gitmiş ama ben onu şu kadarcık tanıdıysam o gitmemiştir ,yani umarım yanılıyorumdur beni bu hale o getirdi bi de karşıma geçip yüzüme bakabilecek cesareti varsa 'şerefsiz' olduğunu bir kere daha kanıtlamış olur ben bunları düşünürken birden kapı açıldı vee gelen RÜZGAR ne dedim ama gitmemiş işte pislik .

RÜZGAR'DAN....

Düşüncelerimden kurtulup hemen hastaneye girdim hızlıca 3. kat 312 nolu odaya geldim kapıyı açtığımda Derin'in uyandığını gördüm bana iğrenircesine bakıyordu evet kesinlikle hak ediyorum ama bana öyle bakması benim canımı yakıyordu hemen yanına gitmeyi planlıyordum bir adım attım ama Derin eliyle dur işareti yaptı ve ;

_" Sakın... sakın bir adım daha atayım deme hemen defol git sesini duymak bile istemiyorum anladın mı beni ! bu nasıl bir yüzsüzlüktür sen hani yüzle karşımda dikiliyorsun tek bir kelime bile duymak istemiyorum defol git anladın mı DEFOOL !" bu Derin mi olamaz değil mi ahh hayır ağlıyordu hemde benim yüzümden inanmıyorum nasıl akıl edemedim onun sinirlenebileceğini ' Aptalın tekisin ,zavallısın ne yüzle kızın karşısına geçiyorsun ' iç sesime hak vererek dışarı çıkmaya karar verdim ama gitmeden önce Derin'e ;

_" Her şey için özür dilerim seni üzmek istemezdim " dedim ve odadan çıktım Derin'in ağlaması dahada şiddetleniyordu sesi koridora kadar geliyordu bu sesi duymak içimi parçalamıştı  koşarak hastaneden çıktım hemen bizim bara sürdüm şimdi saat erken kimse yoktur düşüncesiyle arabadan indim zaten hastaneye çok yakındı burası 2 yıldır bizim mekanımız 'Night' tam tahmin ettiğim gibi kimse yok aslında benim babamda böyle bir bar işletiyor ama ben oraya gitmiyorum zaten babam beni başına geçirmek için elinden geleni yapıyor ama bar işletip napıcam , hemen barmenin yanïna gittim bana bir şişe viski vermesini istedim şişeyi alıp arka tarafa geçtim bu tarafta denize bakan bahçe gibi bir yer var ve kafa dinlemek için en ideal yer , burda oturup bir güzel içicem ve Derin 'e kendimi nasıl affettirebilirim bunu düşünücem hemde uzunca bir süre nolursa olsun onu sonsuza kadar kaybedemem daha bana MERHABA DEMEDEN HOŞCAKAL diyemez sevmeyi bana o öğretti şimdi eğer onu tamamen kaybedersem eksik kalırım , onsuz zaten yarımım eğer giderse aşkı tamamem unuturum , kendimi unuturum insan bazen kalbi olduğunu hatırlamalı değil mi 3 sene öncesine kadar bir kalbim olduğunu daha da önemlisi attığını unutmuştum artık Derin'i her gördüğümde o kalp yeniden atmaya başlıyor ve kalbim olduğunu yeniden hatırlıyorum , nolursa olsun onun benden uzaklaşmasını izleyemem artık gerçeklerin açığâ çıkma vakti geldi başka çarem yok 3 senedir dayanıyorum onsuzluğa artık yeter evet yarın okulda her şeyi açıklayacağım HER ŞEYİ...