DERİN

2. Seçim

Babama döndüm " Hayır hayır asla! Düşündüğünüz gibi değil! Ba- bakın özür dilerim izin verin bunu düzelteyim. İstediğin herhangi bir görevi ver kendimi kanıtlamak istiyorum. " Gülümsedi "Doğru yolu bulmaya başladın aferin kimin kızı"

Hakkikaten kimin kızıyım?

Herkes alkışlamaya başlamıştı. . Babama döndüğümde gülüyordu mutluydu yaptığım şova inanmış olmalıydı. "Irmak ayağa kalkabilirsin" Dediğini yaptım, ayağa kalktım.

Devam etti " Akşama göreve çıkacağız hazırlan! " Başımla onaylandıktan sonra eve yani kaldığımız sığınağa doğru yürürken Sedat'ın sesiyle irkildim. "Küçük hanım Silahını al bakalım yeteneklerin köreldimi bir göz atalım. Uzun zamandır çalışmıyoruz. " Ve ardından ceap beklercesine suratıma bakındı. Kıramayıp teklifini kabul ettim. "Tamam üzerimi değiştirip geliyorum. " Onayını aldıktan sonra mühimmata yöneldi. Üzerime bakınarak artık kıyafetleri değiştirsem iyi olacak koktu. Yarı yıkık eve yani sığınığa girdim. Mutfağın önünden geçerken hâlâ aç olduğumu fark ettim. Sabah bir şeyler yemiştim lakin tam olarak doyamamıştım. Sonra hallederim diyerek odama yöneldim.

Dolabımı açtım, ne giysem diye düşünürken dışarıya göz attım. Bugün hava soğuktu bu yüzden siyah kalın taytımı ve üzerine kalın kazağımı geçirdim. Sanki çok seçeneğim varmış gibi kafa patlatmam saçmaydı.

Elimi yüzümü yıkmanın iyi geleceğini düşünerek banyoya yöneldim.  Önceden beyaz olan ama kararmış kale bodura bakındım, tiksinerek.  Burası kaç yıllıktı? Sıklıkla yer değiştiriyorduk askerler tarafından yakalanmamak için, bu harabe evlerde yaşıyorduk. Bizim deyimimizle sığınak.

Aynaya dağınık açık kumral renkteki saçlarıma bakındım Yüzüm kıpkırmızı gözlerimin altı mosmor fazlasıyla berbat görünüyordum. Dün geçirdiğim atak beni mahvetmişti. Kendimden ve bu yaşadığım hayattan birkez daha iğrendim. Saçlarımı taramayı es gereçerek tepeden sıkıca bağladım. Soğuk suyu sertçe yüzüme çarptım. Defalarca... Sanki bu kabustan uyanacakmışım gibi...

Musluğu kapatarak aynaya gözlerimin içine baktım en derine... Ben bu değilim hissediyorum, biliyorum. Kendimi hiçbir zaman  buraya onlara ait hissetmemiştim. Karşımda ki kıza tekrardan bakındım en ince detayına kadar inceleyerek.  Aslında kimdim ben?

Biraz daha burada durursam kafayı yiyebilirim. Şimdilik kafamı dağıtmalıyım! Sedat'ı fazla beklettim. Acele etsem iyi olacak.Çıkış kapısına yönelirken eş zamanlı olarakta Tahir içeri giriyordu. Yan yana geçeceğimizi hayal ederken beklemediğim bir anda kolumu tuttu.

Tahir'le pek diyaloğumuz olmazdı. Küçüklüğümden beri hep soğuktuk birbirimize karşı.

Beni yandaki küçük malzemeyle dolu olan odaya çekti ardından kapıyı kilitledi. Bende kolumu kurtarmak için çekiştirmeye başlamıştım. Ama güçlü elleri buna izin vermedi. Oda fazla küçüktü hareket etmeye yer yoktu.

Birbirimize çok yakındık. Şaşırak "Tahir ne yapıyorsun?" sorduğum soruya karşılık sadece sessizlik. Sadece sessizlik.

Lanet Olsun! Oda çok küçük. Çoktan nefes alış verişlerim hızlanıyordu. Kapalı alan korkum artık kendi göstermeye başlamıştı.

"Tahir ne yapıyorsun. Çıkar bizi buradan! " Sadece sessizlik. "Bilerek mi yapıyorsun? " Yine cevap vermemişti. Artık öfke tüm bedenime yayılmaya başlamıştı. Korku ve öfke bana fazla gelmiş olmalı ki bir süre sonra zangır zangır titremeye başladım.