6. Kanlı Suikast

167 8 14
                                    

Soğuk bir nefes kulağımdan esip geçti.

"Sobe küçüğüm"

Hayır bu imkansız! Bu kadar erken olamaz!

Ondan kilometrelerce uzaktaydım!

Ardından tiz bir kahkaha.

Bu sesi nerde olsa tanırdım. Bu oydu bulmuştu beni...

Boğazımı sıkarak "Hatırladın mı beni?"

"Hatırlamaz olurmuyum. Biricik katil babacığım. "

Bir tiz kahkaha daha...

İğrenç kahkahasını bir süre sürdürdü.

Yine bulmuştu beni defalarca bulduğu gibi...

Ondan kaçışım yoktu gerçeklerden kaçışım olmadığı gibi...

Hep arkamdaydı...

Hep orada olacaktı...

KURTULUŞ YOKTU!

Boğazımı sardığı koluyla sarstı. "Babana böyle sevgi dolu sözcükler söylemen ne güzel. "

Boğazımı şiddetli bir biçimde sıkarak devam etti. "Herşeyi mahvettin!Herşeyi altüst ettin! Bütün planlar... Bütün emekler... "

Çalışma masasının arkasında yerde yatan babam hareket etmiyordu. Babamı daha yeni bulmuşken kaybedemezdim. Bunu kaldıramazdım. Kulağımın arkasında ilişen zırvalıkları duymuyordum bile.

"Ona ne yaptın? " O iğrenç kahkahasını yineledi. "Irmak! Baba diyemiyor musun yoksa? "

"Senden nefret ediyorum! Herşeyimi elimden aldın!Tanıyamadığım babamı, annemi, hayatımı çaldın sen! "

Nefret sözcüklerimi bir bir dökerken yanaklarımdan aşağı akmayı bekleyen gözyaşlarımın geri gitmesi için dua ettim.

Ağlayamazdım! Zayıflığın sırası değildi.

Herşeyi düzeltme vaktiydi.

Hesap sorma vaktiydi.

Yakılan canların hepsi için intikam vaktiydi.

İNTİKAM VAKTİYDİ...

Boşluğuma gelen darbeyle nefesim kesildi. Ve ardındanda aynı şekilde ensemde hissettiğim soğuk metal darbesiyle gözlerim kararmıştı.

**

Soğuk.

Ormanı sevmişimdir. Gövdesi büyük yeşil ağaçlar, taze toprak kokusu... Öte yandan kuş cıvıltıları, yaprakların çıkardığı o muazzam sesler. Eğer ileride dere varsa su seside eklenir. Müzik zevki yaşatırdı insana dakikalarca...

Soğuk şimdi korkuyorum.

Çırılçıplak ağaçlar, kuş cıvıltıları yok, su sesi de yok. Ayağımın altında ezilen kuru yaprakların sesinden başka hiçbir ses yok.

Korkunç bir sessizlik.

Bağırıyorum. "Kimse var mı?" Etrafımda dönüyorum. Sonra duruyor ve dinlemeye başlıyorum. Dakikalarca bekliyorum ama yaşam belirtisi gösteren en ufak bir ses bile yok.

DERİNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin