Kukla

0.1

Oy ve yorum beklentisine girmiyorum çünkü olmayınca olmuyor yani.

Kutsandınız.

Sevgiler.

***

Anonim: Selam.

Anonim: Anonimin olabilir miyim¿

Batuhan: Hayır.

Cevabına gözlerimi devirdim. Odamdan çıkıp mutfağa giderken yazmaya başladım.

Anonim: Bu bayağı net oldu.

Anonim: Niçin hayır¿

Anonim: Anlatsana biraz.

Buzdolabını açıp yiyebileceğim bir şey var mı diye baktım ama annem yemek yapmamıştı. Her zamanki gibi. Benim de bir şeyler hazırlayacak takatim yoktu. Umutsuzca kapağını örttüm. Yine pizzaya kalmıştım anlaşılan.

Batuhan: Çünkü bir anonime ihtiyacım yok.

Batuhan: Beni rahat bırak.

"Bir anonime ihtiyacım yok."diye tekrarladım alaycı tavırla. Bir zaman sonra Batu bana ihtiyaç duyacaktı ve o zaman ona bugünü hatırlatacaktım. Tıpkı diğerlerine hatırlattığım gibi.

Ona cevap yazmak yerine pizzacıyı arayıp sipariş verdim. Batuhan'a mesaj yazmakta acele etmiyordum çünkü iki dakikalığına onu rahat bıraktığımı sanmalıydı.

Anonim: Peki benim sana ihtiyacım varsa¿

Ruhu hüzünlü kız rolünü oynamaya bayılıyordum. Çünkü bu konuda doğuştan yetenekliydim.

Batuhan: Peki bu benim umrumda değilse?

"Sert çocuk," diye mırıldandım keyifle.

Tam bir yıl önce ağlamaktan gözlerimin şiştiği gecenin şafağında kendi kendime şu soruyu sormuştum:

Birisini kendine aşık etmek için illa güzel olmak mı gerekiyordu?

Sonra gözleri görmeyen bir kadının sadece adamın sesine aşık olabilmesi gelmişti aklıma. Kadın, adamın dilinden dökülen cümlelere, vurgulara ve virgüllere tutulabilirdi. Peki ya bir insan, bir başkasının yazdıklarına vurulabilir miydi?

O an bir yabancıya mesaj atmak istedim. Denemek istiyordum, içimi dökmek ve bir başkasının içi olmak nasıl bir şeymiş, anlamak istiyordum. Sevilmenin tatlı zaferini hissetmek. İlk mesajımı gün doğduğunda tanımadığım bir erkeğe atmıştım. Haftalar süren konuşmamızın ardından beni sevdiğinden emin olmuş ancak bundan mutluluk duyamamıştım. Sevilmek benim için bir hevesten ibaretti.

Anonim: Bu biraz acıttı.

Batuhan: Büyük ihtimalle alt sınıflardan bir kızsın.

Batuhan: Anonim olarak yazdığına göre kendine güvenmiyorsun.

Batuhan: İlgini anlıyorum ama böyle çocuksu şeylerle uğraşacak bir kafada değilim.

Batuhan: Engel atıyorum, kendine başka bir oyuncak bul küçük kız.

Kahkaha attım. Bu çocukla iyi anlaşacaktık. Hızlıca yazmaya başladım.

Anonim: Bugün keyifli görünüyordun.

Anonim: Yoksa akşam babanla mı kavga ettin¿

Sessizlik. Büyük ihtimalle çatık kaşlarla ekrana bakıyordu.

Burcu sayesinde öğrendiklerim Batuhan'ın soyadından ibaret değildi elbette. Batuhan'ın göründüğü kadar mükemmel bir hayatı olmadığını öğrenmiştim, bu benim işime gelirdi. Topladığım bilgiler bugünlük beni kurtarırdı ama yarından itibaren Batuhan'ın hayatını daha derinden öğrenmem lazımdı.

Batuhan: Kimsin lan sen?

Batuhan: Yeşim, sensin değil mi?

Batuhan: Cidden senin sikik işlerinle uğraşamam.

Batuhan: Siktir git.

Anonim: Yeşim gibi aptal bir kız değilim. İkimizi aynı kefeye koyma sakın.

Anonim: Ayrıca ben küçük bir kız çocuğu da değilim.

Anonim: Ama evet, istediğim oyuncak sensin.

Batuhan: Umrumda değil.

Engel atacağını anladığımda aceleyle mesaj yazdım.

Anonim: Sakın.

Anonim: Engel atma.

Anonim: Sadece konuşmak istiyorum, neden bu kadar sertsin ki¿

"Lütfen beni reddetme, Batu."dedim dramatik bir ifadeyle. Birilerini parmağımda oynatmak bana iyi geliyordu. Ya da iyi geldiğini sanıyordum.

Batuhan: Konuşabileceğim insanlar var zaten. Kimliğini gizleyen sahte birisine ihtiyacım yok. Oldu mu?

Anonim: Etrafında onca iki yüzlü insan varken bana sahte demen...

Anonim: Emin ol, hepsinden daha gerçeğim.

Anonim: Hepsinden daha yakınındayım.

Sessizlik.

O engeli atmayacaksın, Batu. Sana ihtiyacım var.

Batuhan: Kimsin?

Batuhan: Bana kim olduğunu söyle, o zaman konuşabiliriz.

Kapı çalınmıştı, telefonu kenara bırakıp kapıya gittim. Pizzayı alıp kapıyı örttükten sonra ne yazacağımı düşündüm.

Bu şeyi neden kendime yaptığımı bilmiyordum. Sadece... Yazıyordum ve bu bana zevk veriyordu. Her şey bittiğinde ölüm sükunetindeki hayatıma sert bir düşüş yaşayacaktım ama umrumda değildi. Telefonu aldım.

Anonim: Seninle küçük bir oyun oynayalım mı, Batu¿

Anonim: Benimle konuşmaya devam et.

Anonim: Ve kim olduğumu öğren.

Batuhan: Benimle konuşmanın sana ne yararı var?

Anonim: Kim bilir.

Anonim: Belki ben de kim olduğumu öğrenmek istiyorumdur.