Nazlı için hayat oldukça basitti. Bir kimliği vardı; aynada yansıması, dağınık ailesi, düzenli odası ve arkasında da kocaman yalnızlığı.
Bir de Batuhan Ezgir vardı.
Batuhan hepsinden daha karmaşıktı.
❆
31.08.17
ama nasıl geldim bilmiyorum bir önceki taslağı silip bunu yazdığım için biraz pişmanım çünküüü içime sindiği söylenemez ama who cares
yorum istiyorum, herkesin ramazanını kutluyorum, yorum istiyorum,
sizi seviyorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Masadan kalktığımdan beri Batuhan'ın ketumluğunu düşünüp istemsizce dişlerimi sıkıyordum. Benim iddiayı bilmediğimi sandığından tavırlarındaki sert değişimi umursamıyor olabilirdi fakat her şeyi bilen kişi olarak ne kadar poker surat olduğunu görmüştüm işte. Vazgeçtiği an o sıcak flörtöz bakışları soğuk bir duvara dönmüştü, ne pislik ama. Güne güzel başlamıştım fakat tatlı mavilik yerini hızlıca griye bırakıyordu. Yaşadığım şaşkınlık ve öfkenin üstüne asansör 2.katta takılı kaldığı için -büyük ihtimalle öğrenciler tutuyordu- beklemekten yorulup merdivenlerden çıkmıştım. Yayın odası yazılı levhanın önüne geldiğimde nefes nefeseydim. Merdivenlerden nefret ediyordum, eğer bunca basamağı boşuna çıkmışsam bütün hıncımı Burcu'dan çıkaracaktım. Yüzümde sahibi belirsiz bir nefret vardı ve içeri girmeden kendimi sakinleştirmek zorunda kalmıştım. Bu aralar çok hızlı duygu değişimleri yaşıyordum içimde.
Kapıyı açmaya çalıştım ama kilitliydi. "Burcu?" diye seslenip kapıyı tıklattığımda bir kilit sesinin ardından kapı açılmıştı. Beni kolumdan tuttuğu gibi içeri çekti ve tekrar kilitledi kapıyı.
"Sonunda geldin."
"Ne işimiz var burada?" dedim mikrofon, bilgisayar ekranı ve ne işe yaradığını bilmediğim cihazlarla dolu masayı incelerken. Masanın önünde iki sandalye vardı ve zaten oda iki kişinin çalışabileceği kadar alana sahipti. "Bana yardım etmen gerekiyor. Önce oturalım." dedi, beni sandalyeye yönlendirip. Oturduğumuz an konuşmaya devam etti. "Tamer'den intikam alacağım ama bana yardım etmelisin."
"Ne yapacaksın?"
"Bütün okula gerçek yüzünü göstereceğim. Tabi sen yardım edersen daha kolay olur ama istemiyorsan..."
"Aldatılan taraf olduğun için insanlar seninle dalga geçecektir, bunu biliyorsun. Kimse erkekleri suçlamıyor, aksine övünülecek bir olaymış gibi davranıyorlar. Tabi Aleyna ve diğer kız da zarar görür ama Tamer'den bu yolla intikam alamazsın."
Ne olursa olsun Burcu'yu uyarmak istiyordum çünkü Tamer'den çok, birlikte olduğu kızlar bedel ödemiş olacaktı. Kesinlikle hak ediyorlardı çünkü tam bir aşağılık gibi davranmışlardı fakat Tamer de bedel ödemeyecekse ne anlamı vardı ki? Üstelik suçun çoğu ona aitken.
Burcu uzanıp elimi tuttu. "Merak etme, herkes hak ettiğini alacak. Sen sadece yanımda otur ve bana uyum sağla. Önce birkaç duyuru yapacağım sonra da mikrofonu açık unutmuş gibi konuşacağız ve her şeyi döküleceğim. Tek yapman gereken-"
