Kukla

1.3

Bunu cidden yapacak mıydı?

"Selam. Oturabilir miyim?"

Batuhan'ın nazikliği gözlerimi yaşartıyordu. Masada sadece ben vardım fakat üstümde onlarca bakış hissediyordum. "Tabi." dedim mesafeli bir sesle. Karşımdaki sandalyeyi çekip oturdu.

Ona asla görünmeyeceğimi tembihleyen yanım, şimdi bunun sadece arkadaşlık olarak kalmasını fısıldıyordu. Mesafeli ama soğuk değil. Yeni stratejim buydu ve Batuhan'ın bunu bozmasına izin vermeyecektim.

"Nasılsın?"

Birçok kızın bakışları bizim üstümüzdeydi ve iyi niyetli olmadıklarını anlamak için kahin olmaya gerek yoktu. "İyi." dedim sadece. Başını salladı. "Okuldan sonra işin var mı?" dedi rahat bir şekilde.

Yoktu. "Var."

Güldü. Kızları bu gülüşle etkiliyordu anlaşılan. Az kalsın ben bile etkileniyordum. "Kitabını bulabildin mi?" dedi az önceki soruyu sormamış gibi. "Hayır. O günden sonra uğrama fırsatım olmadı." Duraksadım. "Sen hediyeni aldın mı?"

Elindeki telefonu rahat bir tavırla çevirirken bir an gözüme çok düşünceli göründü ama bu, mimiklerini iyi kullanabilen bir erkeğin illüzyonuydu. Yüz ifadelerini izlerken ona kapılan kızların aptallığına gözlerimi devirmek istiyordum.

"Senden sonra gitmedim."

Kaşlarımı kaldırdım. Devam etti. "Aslında... Neden beraber gitmiyoruz? Birbirimize yardımımız dokunur, ha?"

Bana yaklaşmaya çalışıyordu. Kahretsin. Bundan artık emindim ve emin olmak, tüylerimin diken diken olmasına neden olmuştu.

"Senden yardım istemediğimi söylemiştim."

"Senden yardım istersem geri çevirir misin?"

Kafa karışıklığıyla başımı iki yana salladım. "Anlamadım."

Kahvesini içmesini sabırla bekledim. "Konusu aşk meşk olan kitaplardan zerre anlamıyorum ama tam da öyle bir kitaba ihtiyacım var. Söylemiştim. Benimle gelip kitap seçmemde yardım eder misin? Fazla vaktim kalmadı da."

Kollarımı göğsümde birleştirip kafamı hafifçe sağa eğdim. "Romantizm temalı kitaplar okuduğumu nereden çıkardın?"

"O gün gözüne çarpan bir kitap görürsen bana haber vereceğini söylemiştin. Bu demek oluyor ki, okumuyorsan bile o tip kitaplardan anlıyorsun."

Sert davranmak istemiyordum fakat bana yaklaşmasına da izin veremezdim. "Öylesine söylemiştim."

Gözlerimin içine dikkatle bakıyordu. "Yine de bana yardım edebileceğinden eminim."

Neden öyle bakıyorsun? Canımı sıkıyordu. Herkes bizi izliyordu ve ben okula geldiğimde kendime, göze batmamak için çabalayacağıma söz vermiştim. Hem anonim olup hem Batuhan'ın karşısında oturmak kendi yarattığım bataklığa saplanmışım gibi hissetmeme sebep oluyordu. Batuhan, beni boğuyordu. O, yüzüne gülümseyeceğim biri değildi. Sadece mesajlaşarak kafasını karıştırmak, ona yeni bir bakış açısı ve çokça bunalım vermek istiyordum.

"Tekrar soruyorum: Nereden vardın bu kanıya?"

Gözlerini devirdi. "Çok inatçısın. Ben seninle gitmek istiyorum. Anlamıyor musun?"

Dudaklarımı birbirine bastırıp bizi gözetleyen birkaç göze baktım. Tekrar ona döndüğümde sessizce cevabımı beklediğini görmek bir an beni güldürecek sanmıştım. "Çok mantıksız konuşuyorsun. Amacın ne?"

Biraz daha aptal rolü yaparsam kusacaktım.

Kafasını geriye atıp tavanla bakışırken derin bir nefes almıştı. Sonra bana baktı, "Pekala. Kitap bahaneydi. Sadece seni görmek istemiştim." dedi.
Dengesiz. Hayretle güldüm. Gözlerini kısıp işaret parmağıyla gülüşümü gösterdi. "Bir de şuna şahit olmak istedim. Gülünce bambaşka biri oluyorsun."

Gülümsemem silinmedi ama eskisi kadar kuvvetli değildi. "Nasıl?"

Omuz silkti. "Bilmem. Kelimelerle aram iyi değildir. Ben sadece güzellik kısmıyla ilgileniyorum."

Aşırı saçma muhabbetimize dayanamayıp "Batuhan," dedim ama o çoktan ayaklanmıştı. "Yarın çıkışta seni bekleyeceğim. Kitaplar hakkında tamamlamamız gereken bir konuşma var. Görüşürüz, Nazlı."

Bu neydi şimdi?

Batuhan gittiği an telefonu açtım.

Anonim: Bu neydi şimdi¿

Anonim: Sen buna etkilemek mi diyorsun¿

Batuhan: Konuşmalarımızı duymuş gibisin?

Anonim: Dinlememe gerek yoktu aptal.

Anonim: Kızın yüzünden her şey anlaşılıyordu.

Anonim: Bütün konuşma boyunca sana soğuk soğuk baktı.

Batuhan: Çünkü zoru oynamayı seviyor.

Batuhan: Ama sorun değil.

Batuhan: Ben istediğimi aldım. Şimdilik.

Anonim: Ne¿

Batuhan: Orası da bende kalsın.

Anonim: sAÇMALAMA

Anonim: Bir iddiaya girdik.

Batuhan: Öyle mi?

Anonim: Kaybeden ne yapacak belirlemedik ama bu bir iddia sayılır ve benden bir şey gizleyemezsin.

Anonim: Bence kızı etkileyemedin ve bana yalan söylüyorsun.

Anonim: İtiraf et.

Batuhan: Asıl sen saçmalama.

Batuhan: Kızı etkilememi istedin ve ben de onu yapıyorum.

Anonim: -yorum¿

Anonim: ETKİLEYEMEMİŞsin işte

Batuhan: Zoru oynamak istiyor, ben de oyununa ayak uyduruyorum.

Batuhan: Üstelik neden onu yatağa atmamı ister gibi davranıyorsun?

Batuhan: Eğer onu öpmemi isteseydin öperdim ve emin ol bu kızın hoşuna giderdi ama sen benden etkilenmesini istedin ve bu birkaç günümü alacak sayın zeki.

Batuhan: Çünkü dediğim gibi, oyununa ayak uyduruyorum. Anladın mı?

Anonim: APTAL

Anonim: SEN CİDDEN GERİZEKALISIN

Anonim: Kızı kendine aşık etmeni istemedim.

Batuhan: Merak etme, bunu ben de istemem.

ღ

dengesiz karakterler yazmaktan hoşlanıyorum ama bu beni öldürüyor

seviliyorsunuz

10.02.19