BENİMLE KAL

Bölüm 18

Okul bahçesine girdiğim andan beri hızlı hızlı yürümeyi sürdürüyordum. Henüz ilk zamanlarda korktuğum şey dersi kaçırmaktı ve ben ikinci günümde bunu yapmayı başarmıştım. Ne kadar da harikayım.

Kapı ağzında sohbet eden birkaç kişinin yanından geçtiğimde tüm gözler aynı anda üzerime dikildi. Yürümeye aynı hızda devam ettim ama durup bakmaktan da kendimi alamadım. Bir tanesi sarışın olmak üzere iki esmer kız hala gözleri üzerime dönük konuşuyorlardı. Bunun dün geceden kaynaklı olduğunu biliyordum ama o kadar da büyütülecek bir dedikodu kaynağı değildi benim için. Tabi bu sadece bana ait olan kısmıydı. Diğer insanların ne düşündüğünü bilemezdim. Tekrar önüme dönüp sınıfıma doğru ilerledim.

İkinci derse tam zamanında yetişmiştim ki sınıf arkadaşlarımın hepsi daha yeni yeni gelmeye başlıyorlardı.

"İlk dersi kaçırdın senin için not tuttum."

Yerime oturduğum sırada Demir bilgisayarını bana doğru ittirdi. Hepimiz için not almanın kolay hali. Bir bilgisayar sahibi olmak. Bugünler için muhteşem.

"Teşekkür ederim bu benim için çok önemliydi."
Demire memnuniyet dolu bir gülümseme yolladım. Ardından çantamdan bilgisayarımı çıkarıp açtım ve yazmaya koyuldum.

"Benim için önemli değil nasıl olsa geçen senenin tüm notları elimde." derken göz kırptı.

"Kendimi senden yararlanıyormuş gibi hissettim."

Durup küçük bir kahkaha atınca bende güldüm. "Hayır hayır öyle düşünme bir arkadaş ne yaparsa onu yapıyorum sadece."

Biraz duraksamadan sonra ciddileşti. Etrafına bakındı ve benim duyacağım şekilde yakınıma geldi.

"Ben partiden ayrıldıktan sonra başına tatsız bir olay gelmiş." dedi. Bunu ben söylemeden nereden duydu merak içindeydim.

"Evet küçük bir tartışma büyük bir patlamaya dönüştü." gözlerimi ekrandan ayırmadan notları geçirmeye devam ettim.

"Nasıl oldu da Kayra sana bulaştı?"

"İnan bende bilmiyorum her şey durduk yere oldu bir baktım tartışıyoruz bir baktım havuzda boğulmak üzereyim kabus gibiydi."dedim dün geceyi hatırladığım kadarıyla gözümün önünde canlandırdım.

"O etrafındayken dikkatli olman gerekir bildiğim kadarıyla pek iyi bir geçmişe sahip değil."

İşte tüm dikkatim dağılmıştı. Keremden sonra ikinci bir kişi bana onun hakkında bildiklerinden bahsetmeye başlamıştı. Yazmayı bırakıp bakışlarımı Demire çevirdim.

"Bunu nereden biliyorsun?"

"Şimdiye kadar onun hakkında bir şeyler duymuş olman gerekirdi ya da dün..."

Başımı iki yana salladım. Kimseden hiçbir şey duymamıştım ama artık duymam gerektiğini düşünüyordum.

"Hayır ama senden duymak en iyisi."

Dalgın bir şekilde başıyla onayladı. Bu durgun hali dikkatimi çekmişti.

"Sen iyi misin?"

Sıkıntılı bir şekilde nefesini bıraktı.

"Gerçeği istersen hayır"

Bir an tereddüt ettim. Dün akşam endişeli bir şekilde yanımdan ayrılmasının sebebini bile henüz soramamıştım. Ve bunu atlayarak iyi bir şey yapmadığımı biliyordum.

"Konuşmak istersen her zaman dinlerim."

Bana bakışlarından can sıkıntısının ne kadar yüksekte olduğunu anlayabiliyordum.