Yüreğimin Zarif Acısı

1.Bölüm

İçini kimseye dökemiyorsan,birikmişlerin varsa gönlünün ücra köşesinde,kendin ile bile dertleşemediğin hüzünlerin varsa kalbinde;yine de üzülme....
Sevgili Dost,
Allah her şeyi bilir....

-M.Furkan Bingöl

***

Okuduğunuz günün tarihini buraya yazın.

İmtihana tutulmayan her his sadece bir iddiadır.
"Allah için seviyorum."demek bir iddiadır mesela.Sevdiğiniz insandan aynı değeri görmediğiniz zaman sevginiz azalıyorsa,iddianızdan vurulur,imtihanı kaybedersiniz.
"Olmazsa olmazım,onsuz yaşayamam."dersiniz bir insan için,bu bir iddiadır.
Zamanla öyle olur ki o insanın yanınızda olması bile rahatsız eder sizi,hayatınızdan çıkmasını istersiniz ve iddianızdan vurulur,imtihanı kaybedersiniz.Bir günahı duyar,o kişiyi kınar,kendinize uzak görür.
"Asla yapmam"dersiniz.İddianızdan vurulur,o günahın tam ortasında bulursunuz kendinizi.
Yunus Emre'nin aşkla,
"Hoştur bana senden gelen
Ya hilat-ü yahut kefen,
Ya taze gül,yahut diken...
Kahrında hoş lütfun da hoş.
Gelse celalinden cefa
Yahut cemalinden vefa,
İkiside cana safa:
Kahrında hoş lütfun da hoş."der.
Siz bunu ham bir yürekle söylerseniz bu bir iddia olur.
Dua'nıza icabet olunmaz,başınıza bir dert gelir
"Ne günahım vardı? Neden ben?"der ahû figan eder,ele şikayet edersiniz.İddianızdan vurulur,imtihanı kaybedersiniz.
Velhasıl iddia yok dua var.
Yürek versin bize Mevlâ.
Hissettiğimiz,söylediğimiz ne varsa onun arkasında imtihanlara rağmen durabilmek için.Hiçlik var her zerremizde.
Lakin O dilerse ne olmaz ki.Karınca misali kuvvetimizle sırtlanırız bütün dünyanın derdini.
Kelebek misali kırılgan kalbimizle çekeriz sineye en ağır sözleri.
Yeter ki yârenimiz Mevlâ olsun.

Birkaç sayfa ileri aldım ve ordan devam ettim.

Birikip,birikip,birikip taşamayan,yine kalbinin yarıklarından kendi içine sızan bir su misâliyiz.
Yorulduğunda,olduğu yere çöküp
"Beni bırakın siz devam edin"diyesi geliyor insanın bazen.
Lakin yarım bırakmak,yarım kalmak vicdanını acıtacak biliyor.
Yine yeniden başlıyor her nefes.
Sırtımızdaki yük ağır mı?
Hem de nasıl.
Taşıyabiliyormuyuz?
Bize göre hayır.
Ama Rabbimiz bize kefil olmuştu.
O,kaldıramayacağımız yük yüklemeyecekti?
"La yuhlifullahul miâd?"idi hani?
E peki sen de"Amenna" demiştin oysa.
Niye böyle oldu?
Yükünün ağır olması taşıyamayacağın anlamına gelmez ki.
Kuş tüyüne yük desen bir zaman sonra oda ağır gelir sana.Gönül verilene yük denmez ki.
Gönülde ki gönle yük olmaz ki.
Bize ağır gelen başka şeyler oysa.
Bize iki cihânda da yâr olmayacak şeylerdir gönlümüze bâr olan.
Gönlümüzü dar kılan.
Allah,sözünden caymadı,caymayacak da.
~Huffaz

Okuduğum her şeyden ders alıyordum sanki.Ona göre davranmaya çalışıyordum mesela çoğu zaman.Her insan gibi bende hata yapabiliyordum ve böyle kitaplar okudukça bazı şeyleri değiştirebiliyordum.
Dudağımda hafif bir tebessüm belirdi.
Allah bizleri iman edenlerden eylesin inşallah.Doğru yolda olanlardan eylesin.
Bakışlarım bana doğru yürüyen kıza kaydı,Betül'e.Sıcak kakao getirmesiyle hafif bir tebessüm belirdi yüzümde.

Kitabın kapağını kapattım.Bu sene sondu sonra üniversite'ye başlayacaktık.
Cansu ve Gizemin de bize katılması sohbeti daha bir neşelendirdi.
Ben Cansu'ya çok beğendiği kurabiyelerin tarifini verirken diğerleri de kendi aralarında konuşuyorlardı.
Teneffüsün bitmesiyle herkes ayaklandı.
Aramızda okulda bazen yaptığımız bir oyun vardı.
Teneffüsün bitmesiyle başlayan bir oyundu bu.
Aramızdan biri üçe kadar sayacak ve kim önce sınıfa varırsa kazanana hepimiz birşey ikram etmek zorundaydık.Birnevi bedavadan tost,gazoz ve gofret.

Mesele bedavadan bir şey yemek değildi;
Eğlencesine yaptığımız bir şeydi.
İleride anlatacağımız şeyler yapmak bizim hoşumuza gidiyordu.

Diğerleri beni çoktan geçmişlerdi.
Dayanamayıp soluklandım.Soluklanmam biraz uzun sürmüştü.
Birazdan hocanın sınıfta olacağını ve dakik bir hoca olduğu için panikle koştuğumda birine çarptım.Yanlışlıkla çarptığım kişi yüzünden nerdeyse yüz üstü yeri boylayacakken aniden kolumdan tutulmamla yerimden sıçradım.

"Sana tavsiye bir daha koşarken gözlerini açıp öyle koş!"Sinirli bir ses işitmemle başımı kaldırdım ve karşımda bir Adam görmemle kolumu hızla geri çektim.Tıslamıştı resmen.Yüzüm kıpkırmızı oldu.

"Özür d-" beni umursamadan arkasını dönüp gitti.

Kıpkırmızı bir yüzle öylece durdum.Kaşlarımı çattım sonra hızlı hızlı nefes aldım.

İnsanlık yapalım dedik adamın yaptığına bak!

En sonunda kendime geldiğimde merdivenlerden çıkıp koridorun sonunda olan sınıfımın önünde bekledim.Açsammı?
Yok yok açma sakın!
Sınıfa giremezdim çünkü şimdiki dersimiz matematik ve matematik öğretmenimiz Ferhat hoca derse geç geleni kabul etmiyordu üstelik rezil etmeyi de ihmal etmiyordu.
Yinede kapıyı çaldım.Kapıyı açamadan Ferhat hocanın gür sesi duyuldu."Eğer geç kalmış bir öğrenciysen,hiç gelme!"
İç çektim.Neyse...Eve gideyim ozaman.Zaten son dersti.
Kulaklığımı taktım ve biraz telefonum da dolaştım.Merdivenlerden indikten sonra koridoru da geçtikten sonra okuldan çıktım ve kaldırımda yürüdüm.

Yüzümü kaldırmamla o adamı gördüm,yürüyordu.
Rahatsızca yürümeye devam ettim.
Sonra sessiz sokakta hızlı bir araba sesi duyuldu.

Siyah son model arabanın durmasıyla o adam oraya yönelip kapıyı açtı ve bindi.
Arabanın sürücü tarafındaki camı yarıdan açıktı ve sürücüyü yarıdan yan profilinden gördüm.Gördüğüm kadarıyla heybetli biri sürüyordu.Ben merakla bakarken bir anlık bana döndü ve ben hızla yüzümü çevirdim.Yüzüm kıp kırmızı oldu.Utanmıştım yaptığımdan.
İnanmıyorum sana Gözde!
Nasıl böyle bir terbiyesizlik yapabildim?

Araba son hızla buradan uzaklaştı.Zaten burada ne aradıklarını da bir soru işaretiydi belli ki zengindiler.
Bakışlarımı göğe diktim.
Bir süre yürüdükten sonra hâlâ yaptığım terbiyesizliğin utancı vardı üstümde.
Rahatlamak için iç çektim ve bakışlarımı göğe diktim.
"Velhasıl ne mübareksin sen..." dedim gülerek.
Göz kapaklarımı usulca kapattım.

Yüzüme isabet eden bir damla gözlerimi açmaya teşvik etti beni.
Ardından bir kaç tane daha damladı yüzüme.
Tebessüm ettim.
Yağmuru kim sevmezdi ki?
Rabbimizin bize verdiği en büyük nimetlerden bir tanesiydi.
Sevmemek ayıp olurdu.

---------------------
Beğenen ve okuyan herkesten Allah razı olsun.

dilan_.ktoprak