Yüreğimin Zarif Acısı

14.Bölüm

Dargınım.
Sana,ona,buna,herkese dargınım.
Kırgınım ben.
Çok kırgınım biliyor musun?
Düşünmeden sarf ettiğin sözler sıcak ciğerlerime buz gibi su dökülmesine sebep olduğu için.
Neden karşındakinin üzüleceğini hesap etmiyorsun?

Bu kadar umursamamazlık ve bencillik nasıl vicdanına sığıyor?
Peki sana güvenin ne anlama geldiğini sorsam söyleyebilir misin?

Söyleyemezsin çünkü başkasının güvenini kıran bir insan tam anlamıyla güvenin ne olduğunu anlatabilir mi?
Anlatamaz.

Ama güvendimi insan,kalın zincirlerle bağlar kalbine o güveni.
Ya o zincir kırılırsa? Tutunur mu güven başka birine daha?
Tutunmasına tutunur da bir daha kırılmayacağı ne malum?

Dokuz ay boyunca analarımız bizleri karnında taşır ardından dünyaya getirir ve büyütür.
Önce bebek,sonra çocuk,ardından genç,daha sonra ise yetişkin ve en sonunda ise yaşlı olur insan.Böyle büyür.

Küçükken kumlarla oynayan,şekerlerle mutlu olan bize ne oldu?
Nerde o masum çocuklar?
Neden tozpembe hayallerimize kara lekeler bulanmaya başladı?
Nerede o temiz düşüncelerimiz?

Biri bana bunu izah etsin,ne olur...

Eskiden gözlerine sevgi ile baktığımız insanlarla neden yüz göz olduk.
Halbuki ilk okula beraber başlamıştık.
Halbuki biz kardeşlik sözü vermiştik birbirimize.
Halbuki günümüz ayrı gayrı geçmezdi...

Şimdilerde bir kez göz göze geldiğimizde göz kaçırır oldun.

Ayıp olmazsa bir sorum olacaktı.

Anılar ucuz mu ki istediğin gibi silip atıyorsun?

Özür dilerim ama ben senin gibi bencil olmayacağım.
Beni sevsede sevmesede benimle oturmuş kalkmış bir insanı silip atamıyordum.
Sana baktığımda aklıma eskiden baktığımız çizgifilmler canlanıyordu.

Ne kadar da gülmüştük...

Ama sen bugün burnunu kaldırıp bir zamanlar herşeyini anlattığın birine yüz çeviriyorsun.
Yakışıyor mu sana bu?
Yakışmıyor,yakışmadı ve hiçbir zamanda bir insana yakışmayacak.

Özür dilerim.
Yüreğim ile aklım çelişki içinde.
Yorgunum...
Öyle yorgunum ki kendimi bir çocuk gibi yatağa atıp ağlamak istiyorum.
Yorgunum be kardeşim çok yorgunum.
Maziler gözümün önüne geldikçe dayanma gücüm eksiliyor.

Kırmayın kimseyi...

Yalvarırım kırmayın...

Nelere sebep olduğunuzu görmüyor musunuz?

İyi bir insanı iyilikten soğutur oldunuz haberiniz yok.
Bu dünya bencil insanların etrafında dönmüyor.Kötü ve egoist diye insanlara tepeden bakan birini bu kadar yüceltmeniz niye?

Neden size iyilik yapanları küçük görüyorsunuz?

Neden onu önemsiz kategori listesine yerleştiriyorsunuz?

Aklım almıyor feleğim şaşıyor.
Yapmayın.
Sizin o büyüttüğünüz kişiler konuşmaya bile değmeyecek insanlar.

Neden mi?

Birini hor görmek güzel bir şey mi?
Kınamak?
Yargılamak ne kadar da kolay olmuş bu devirde.