Gönül yıkana uyku harâm olmalıydı.
Gönlü yıkılana değil...
Elim usulca parmağımın arasındaki yüzüğü buldu.Çenem titredi.Kirpiklerimin arasında gözlerimi titreyerek Yiğite diktim.
"Ben..."dedim ne diyeceğimi bilmeyerek."ben..."
"Anneni düşün.abini düşün.Bir polis maaşıyla sizi nasıl geçindirdiğini düşün.Maddi yönünden ne istersen gerçekleşecek."
Parmağımdaki yüzüğü yavaşça çekerek çıkarmayı düşünüyordum ki buna hızla büyük bir el mani oldu.Gözlerim dolmuştu.
Yüzüğü indirirken bana ateş fışkıran bakışlar atmayı ihmal etmedi.
"İstemiyorum..."dedim çenem titrerken.Elimi geri çekmeye çalışsam dahi yapamıyordum öyle bir sıkıyordu ki...
Benim aklımda da yüreğimde de başkası vardı.
Nasıl evlenirdim?
"Seni akıllı bir kız sanıyordum."dedi elini geri çekerken.
"Bir insan annesinin ölmesine nasıl seyirci olabilir?"
"Ben seyirci ol-"
"Oluyorsun."
Gözümdeki yaşları daha fazla engelleyemedim.
"Yiğit! Bunu bana beden yapıyorsun?"dedim gözlerimi yere dikip yaşlara boğularak.
"Ben sana bir fırsat veriyorum ve sende isteyerek bu fırsatı geri tepmeye çalışıyorsun!"
"Ben daha 18 yaşındayım."
"Evet reşitsin."
Sinirle başımı kaldırıp göğsüne bir yumruk vurdum bu istemsizce olmuştu.
Bir insan nasıl bu kadar rahat olabiliyordu?
Kolumdan tutularak masaya doğru döndürülüp sıkıştırılmıştım.
"Canımı acıtıyorsun,bırak..."
"Seni ailene göndereceğim,"dediğinde hızla gözlerimi açtım şaşkınlık beni sarmıştı.
"Ama benimle evleneceksin.Seni ailenden isteyeceğiz ve sende kabul edeceksin."
"Ya seni kandırıp herşeyi abime anlatırsam?"
Sinsi bir ışıltı geçti gözlerinin arasından.
"Sonuçlarına katlanırsın."
Dediğinde başımı salladım.
"Ne zaman gidiyorum?"
"Yarın sabah."
Yiğitin kaybedecek zamanı yoktu.Bu evlilik biran önce gerçekleşmesi gerekiyordu.Bu işin tatsızlıkla olmasını istemiyordu.Herşeyin kontrolü altında olması lazımdı.
•
Hayat bazen insanı yorabiliyordu.Mesela bende şu an olduğu gibi,yorgundum.
Herşeyden önce mutluydum aslında,ailemin yanındaydım.Abim ve annem yanımdaydı şu an büyüdüğüm odamdaydım.
Mutluydum,hüzünlüydüm,birazda kırgındım galiba...
1 hafta geçmesine geçti de hayatım boyunca korktuğum şeyin başıma gelmesini ne yapacaktım? Şu an yaşadığım utancı Yiğitle evlenecek olmamdan daha kötüydü.
Harap olmuştum.
Neden böyle oluyordu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüreğimin Zarif Acısı
Espiritual"Seni nasıl karım diye koynuma alırım?" Buğday teni,biçimli kaşları,uzun kirpikleri ve badem şeklinde gözleri onu güzel kılıyordu. "Nasıl bu yaşta anne olmana sebep olurum?" *Tüm haklar saklıdır.
