Umut belki de gelecek sayfadadır.
Kapama kitabı.
-Ve usulca fısıldadı kalbim~petunya
•
Hep anlayışlı olmaya çalıştım insanlara karşı.
Ben hep elimden geldiğince böyle olmaya çalıştım.
Yeri geldi sustum yeri geldi oturdum.
Burda susacaksın denildi sustum,bunu yapacaksın denildi yaptım.
Bir gün de ben gitmek istedim,ben yapmak,ben konuşmak istedim.
Anlayışsız,bencil ve sadece kendini düşünen olarak adlandırıldım.
Saatlerce dil dökmek ama karşındakinin tek bir şey anlamaması...
Dil döktüğüne pişman olduğun andır bunu fark ettiğinde.
Bir dahakine kendini açıklamak gibi bir şeye girişmemeye başlamaktır, aslında yorulmaktır..
Yorulmak, mı?
çok severim bunu söylemeyi.
Çünkü çok yorgunum.
•••
Yiğit Taşkıran
"Selda!"diye seslendim.
Beş saniye geçmeden kapıda belirdi.Öfkemi kontrol altına almaya çalışarak konuşmaya başladım.
"İstediğim dosyalar hâlâ neden masamda değil? Özgür beyin bu dosyayı imzalaması gerekiyordu,"elimdekini kaldırıp derin bir nefes aldım."neden imzalı değil bu?"
"Özür dilerim Yiğit bey, dosyaları hemen getireceğim. Özgür bey iki gündür hasta olduğu için şirkete uğramıyor bende masanıza-" sesinin titremesiyle elimi kaldırdım.
"Tamam,sen dosyaları getir bende Özgür beyi bir arayayım."
Başını sallayıp ışık hızıyla kayboldu.
Oturup iç çektim. Başım çatlıyordu.
"Bir dövmediğin kaldı kadını."Dedi Burak.
Atakan ben cevap vermeden Burağın yanağına tokat attı.
"Sana ne lan! Yiğidime laf söylemek sana düşmez." Ardından Burağın saldırması ve Atakanın kaçması bir oldu.
"Ulan sen benim bir elime geç!"
Atakan koltuğun arkasından çıkıp benim arkama saklandı.Ellerini omzuma koymasıyla omuz atmam bir oldu.
"Elleşme lan!"
Bana gözlerini büyüterek baktı ama arkamdan çıkmamıştı hâlâ.Tam bana laf yetiştirecekti ki Burağın yaklaştığını gördü.
"Yiğidim yardım et! Kurtar beni bu arizona kılıklı kertenkeleden!"
Alnımı sıvazladım.
Of, of, of!
Burak Atakanın omzundan tutmuşken elini iteledim.
"Başımı ağrıttınız bir durun yerinizde."
Burak sinirle kendini koltuğa attı.
"Atakan sende çık arkamdan artık!"diye bağırdım.
Seldanın yerinden zıpladığını hissettim bir an.Bazen benden fazla korkuyordu.
Ben sinirle solurken başımda bir baskı hissettim.
Atakan başımı öpüp kendini koltuğa attı.
"Öpme lan beni!"
"Kahramanım benim. Beni bu ayıdan kurtardın ya,dile benden ne dilersen!" ardından kahkaha attı.
"Yavşak."masada ki kalemi kafasına attım.
Aynı anda kapı aniden açılıp sert bir şekilde kapandı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüreğimin Zarif Acısı
Espiritual"Seni nasıl karım diye koynuma alırım?" Buğday teni,biçimli kaşları,uzun kirpikleri ve badem şeklinde gözleri onu güzel kılıyordu. "Nasıl bu yaşta anne olmana sebep olurum?" *Tüm haklar saklıdır.
