Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
اتاق خواب زين👇
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
👇د.ا.د زين👇
رفتم به سمتش.ترس توى چشماش موج ميزد و با چشماش داشت التماس ميكرد كه ولش كنم.
سرشو برد پايين و چشماشو بست... ضربان قلبش خيلى تند بود ميتونستم حسش كنم
-من كاريت ندارم... نه ميخوام بلايى سرت بيارم. نه قراره بميرى و اره شايد من طبيعى نباشم ولى قول ميدم بهت آسيبى نرسونم
سرشو اورد بالا و بهم خيره شده
+تو... تو ذهنه... منو ... ميخونى؟
پوزخندى زدم و گفتم
- من خيلى كارا ميتونم بكنم باور كن از شنيدنش شاخ در ميارى.
مكثى كردم و ادامه دادم
- حالا اگه نميخواى ديوونه بازى درارى بيا بشين روى تخت بايد باهات حرف بزنم
يكم اين پا اون پا كرد و بالاخره اومد نشست. ميدونستم كه اصلا بهم اعتماد نداره...و خب كاملا بهش حق ميدادم.
- تو كه ميدونى به هيچكدوم از دوستات نميتونى بگى درسته؟
چپ چپ نگام كرد
+به پليس چطور؟ به اون كه ميتونم بگم
اه اين دختره چقدر مسخرست فكر كرده الان واقعا وقت شوخيه؟ اخه روانى يه نفر تورو دزديده بعد تهديدشم ميكنى؟
-اولا اونجورى نگاه نكن كه اعصابمو خورد ميكنى... دوما پليس اگه ميتونست كارى كنه درباره ى قتل خانواده ى من يكارى ميكرد
با تعجب گفت: قتللل؟؟؟
براش توضيح دادم كه يه حادثه نبوده و عمدى بوده و اينكه من به موقع خودمو رسوندم بيرون ولى ديگه نميتونستم راجع به اتفاقاى بعدش چيزى بگم.
فقط گفتم مجبور شدم از اينجا برم. بهش گفتم كه چطور خانوادم جلوى چشمام ميسوختن و جيغ ميكشيدن ولى من نميتونستم هيچ كارى براشون بكنم.
از گفتن تمام اون اتفاقا حس بهترى پيدا كردم هيچوقت كسيو نداشتم كه بتونم بهش اينارو بگم.
تنها كسايى كه بعد مرگ خانوادم ديدم و باهاشون حرف زدم ادلايد و دار و دستش بود. ادلايد يكى از خوناشاماى قديميه... و بهم گفت كه اونشب آتش سوزى عمدى بوده و اينكه بوى بنزين رو حس كرده بود...
اون بالاخره بايد همه چيو ميفهميد... نميخواستم اون يه تهديد برام به حساب بياد... و خب بالاخره قرار بود بفهمه... فقط بايد جورى باهاش رفتار كنم كه جرئت نكنه به كسى چيزى بگه...
+ تو ميتونى ذهنه منو بخونى؟؟؟
- تا حدودى پس بهتره به لخت من فكر نكنى چون ميفهمم😏
گونه هاش قرمز شدن ولى دوباره به خودش اومد ولى اين دفعه سوالاشو با ترس پرسيد
-باشه بهت ميگم. ولى باور نميكنى... اگرم تو باور كنى بقيه حرف تورو باور ندارن... شايد فك كنن ديوونه شدى
+برام مهم نيست ميخوام بدونم
اين دفعه من از گفتن يه چيزى ميترسيدم... نميخواستم به زبون بيارمش.... كلمات رو نميتونستم كنار هم قرار بدم... چيزى كه ميخواستم به زبون بيارم باورنكردنى بود... و ترسناك...
