Eskidendi her şey

1*

İstanbul .. Havası , güzelliği , fakat yenilmişliği ile İstanbul. Masalların baş kahramanı.

Gözlerimi yumdum bir kere daha, bir kaç damla yaşın yanaklarımdan usulca süzülmesine müsaade ettim. Acılarını kapatamıyormuş insan örtemiyormuş üstünü , unutamıyormuş. Bir kere düşünce kalkamıyormuş ayağa. Ne kadar uğraşsa da olmuyormuş işte.

Yıllardır duymadığım sesi duyduğumda gözyaşlarımı sildim elimle , sesin geldiği tarafa döndüm  "Ali ?" o muydu gerçekten yoksa gözlerim oyun mu oynuyordu bana o sıcacık gözlere baktım.. Dağınık saçlarına, kirli sakalına. Hiç değişmemişti gözler aynı gözlerdi, duruş aynı duruş kendinden emin yanından geçtiği insanlarda anında iz bırakacak cinsten. Ayağa kalktım yavaşça ve o an sarıldı sımsıkı sarıldı. yıllardır içine düştüğüm yalnızlık yok olmuştu sanki bir kaç dakikada. Saçlarımı okşadı. 

''Özür dilerim Zeynep,  özür dilerim gittiğim için bıraktığım için özür dilerim yanında olamadığım için.'' Durmak bilmeksizin ard arda sıraladığı cümleleri öfkemi çıkarttı ortaya. içime attığım her şeyi. Kendimi çektim, kurtuldum kollarından bir çırpıda. Sesimin en soğuk tonuyla ekledim,

''Otursana''

 Bana artık yabancı gelmeyen soğuk sesimle.. gözlerine bakmamaya çalışıyordum inatla. bir kere bakarsam çıkamazdım içinden çünkü.Sigaramı çıkarttım cebimden . Ali şaşkınlıkla izliyordu beni evet yemin etmiştim dimi içmiyecektim ben . Saçmalık . Eskidendi her şey.

"Zeynep naptın kendine ? " 

Kollarımı gösterdim bunlar mı ? Hiç bir şey sadece kurtulmaya çalışıyorum . Bu hayattan yalnızlığımdan. Numaramı yazdım elim gelen peçeteye. ''Ararsın, istersen'' dedim umursamazca. 

Bir şey demesine izin vermeden kalktım. Hava kararana kadar yürüdüm, ayaklarım acıyana kadar . Nasıl olsa merak eden birisi yoktu sorun olmazdı değil mi ?