Eskidendi her şey

22 - Doruktan -

Arkasını dönüp çıkıp gitmişti burdan bu şehirden .. O diyordu ya burda nefes alamam diye ben nasıl alacaktım ? Onsuz nasıl yapardım ki ? Daha yeni tanıştığımızı düşünse de o benim iki yıldır hayatımın parçasıydı . O kadar benimsemiştim ki onu . Yere düşen eşyaları bir kere daha tekmeledim .

Neyi anlayamazdım ? Kaybetmeyi mi  ? Her şeyimi kaybetmiştim ben .

Bu dünyaya bir sıfır mağlup başlamıştım zaten . Hani bazen düşünüyordum daha fazla ne kadar kaybedebilirim diye . Küçücük bir çocuktum ben annesi babası elinden alınmış , geceleri onu yemek için gelen canavarlardan korkarak yorganın içinde ağlayan soğuk duvarların ruhunu üşüttüğü bir yetimhanede büyüyen ona yapılanları unutmaya çalışan bir çocuk . Okula herkesin annesi babası gitmiştir herhalde veli toplantıları , değişik etkinlikler , gösteriler ..

Aylarca bir şarkıya çalışmıştım beşinci sınıftaydı sanırım en öndeydim gösteride çok heyecanlıydım  çocuktum küçüktüm .. Sahneye çıktım ve şarkımı söyledim ama kafamı kaldırdığımda aferin benim oğluma diyen bir annem yoktu oğlunu kucaklayacak bir babamda . Bir daha şarkı söylemedim . Annemin gelmesi için dua etmedim babamı düşünmedim .Terk edilmiştim ve ben onları düşünmeyerek cezalandıracaktım . Onları özlemeyecektim . Her gece   anne diye ağlamayacaktım biliyordum asla gelmeyeceklerdi . Bu boktan dünyada yapayalnızdım .

Tuna Soyak ? Doruk Soyağın kardeşi . Bok gibi para var ,  altlarında arabalar  villalar partiler .. İnsanlar böyle düşünürlerdi istisnasız herkes . Oysa ben fakir olmayı tercih ederdim sadece normal bir insan olabilmek için . Tuna olmasaydı o yerden kurtulamazdım . Abim olmuştu şuan sahip olduğum her şeyi o bana vermişti . Hepsi onun sayesindeydi . Bir annem olmuştu beni kendi oğlundan ayırmayan babam olmuştu ..İnsanın bir babasının olmasının ne demek olduğunu anlamıştım . Ama ne kadar çabalasamda hep yarım kaldım .Yüzüm gülüyordu evet ama kalbim acıyordu . Ta ki o masmavi gözlerin içinde kaybolana kadar . Acımı dindiriyordu iyileştiriyordu ..

İlk defa bir insanı kaybetmekten korkmuştum . Ve hayat yine beni şaşırtmamıştı . Yine elimden almıştı .. Ama bu sefer küçük bir çocuk değilim .Onu bırakmayacağım . Asla .

O gece söylmiştim içimdekileri sevdiğimi gözlerindeki hayal kırıklığınıda görmüştüm . O günden sonrada tepetaklak olmuştu her şey . Onun canını acıtan her şey bana bin misliyle dönüyordu . Onun her gözyaşı için bin defa ölüme giderdim ben . Evet   DORUK SOYAK.. Bu zengin zübbe Zeynep için her şeyi yapardı yapacaktım da . Onun evine cenazeden sonra gelebilmiştim ancak . Ali  piçi ortalıkta yoktu yine . Yine çekmişti bişeyler ve bir yerde zıbarıyordu muhtemelen . Ben durmuştum Zeynebin yanında . Onun uyuduğu sıra baş ucunda bir defter bulmuştum . Vicdan muhasebesi yapamayacak kadar zor durumdaydım ve bilmem kaç binci defa okuyup ezberlediğim satırları cam kırıklarını kenara iterek tekrar okumaya başladım .

' Doruk gibi birisi benimle neden arkadaş olur ? Anlamış değilim . Sevilcek biri de değilim ama Doruk bana iyi geliyor ' 

gülümsedim benim gibi biri mi demişti en çok sevgiyi hakeden insandı o ..

'Annemi özlüyorum .. Babamı da . Hiç sevgiyle şımartılan bir çocuk olmadım babama  hiç sarılmadım sadece soğuk bir mezar taşı kaldı babamdan geriye ona öfkeliyim beni sevmediği için sevemediği için  . ANNEMİ BU HALDE BIRAKTIĞI İÇİN . Oysa ben inanmıştım düzelebileceğimize .. Artık annemide gömdüm ben umudum yok . Yalnızım yapayalnız '

'ALİ .. İş ararken tanıştım onunla işin tuhaf tarafı gözleri kalbimi ısıtıyor sanki o kadar mükemmelki onunla geçirdiğim  bir dakika bile onunla ıslanmak .. Onunla kalmak . Onun kollarında uyumak '

' Doruk .. Beni sevemez sevmesin ona öyle bakamam . Onu seviyorum ama olmaz '

yumruğumu sıktığımı yeni farketmiştim Alinin adını duymak bile beni öfkelendiriyordu ..

' Annemi de gömdüm bugün . Toprağını öptüm . Büyük konuşmamak lazımmış onu öldüren şeyi bile bile burda duramıyorum dayanamıyorum .. Aliyle konuşmam onu bulmam lazım ' burada bitiyordu bu kadardı ..