#

1.1K 20 0
                                    

Eve gittiğimde saat dokuzdu. Pijamalarımı giydim , koyu kumral saçlarımı toplayıp , üstüme bir hırka alıp balkona attım kendimi beni rahatlatan tek yer burasıydı sanırım.Soğuk havayı içime çektim ciğerlerimin yanmasına müsade ettim  beni kendime getiriyordu çünkü  .Telefonumdan Peranın Sensiz Ben şarkısını açtım.Kendimi bıraktım şarkının sözlerine..

Ne kağıt kalemsiz olmayı bilir

Ne de ben sensiz kalmayı

Neden bir dert biter diğeri gelir

Ateştir bu iyi bilir yakmayı

Kanatların yok nasıl uçtun da gittin?

Kırık cam misali hatalarım acıtır

Seni böyle mi kaybettim ?

Bul beni kaybolmuşum

İzim silinmiş

Dilim suskun susmuşum

Bak bana mahvolmuşum..

Senden kendimi almayı unutmuşum.

Bul beni kaybolmuşum

Gecem günüme karışmış bir hoşum

Sanma ki sarhoşum

Ne var ne yoksa yıkıldı içimde

Bomboşum..

Gözlerimi kulaklarıma gelen tıkırtıyla açtım..Evet böyle evhamlı bir insandım. Yani böyle olmuştum.Ayağa kalktım saat üç buçuğu gösteriyordu , o sırada gelen kapı gıcırtısıyla küçük çapta bir kalp krizi geçirdiğime yemin edebilirdim.İşte şimdi tam anlamıyla korkuyordum.Telefonum ? balkon  balkondaydı sanırım .şuan en mantıklı şey balkona çıkmak diye düşündüm korkudan arta kalan mantığımla çünkü eğer evde birileri varsa gerçekten buraya da geleceklerdi. Eger bir filmde olsaydık yalnız ama cesur! kadın yani ben elimde bir sopayla evde dolaşmalıydım siktir ya ben ne düşünüyorum ki böyle ? Parmaklarımın ucuna basarak balkona çıktım . telefonumu kapıp kolilerin arkasına oturdum yavaşça . hava soğuk rüzgar esiyordu . Bense soğuktan değil ama korkudan titriyordum .

Kimi arayacaktım peki ? Kimim vardı yardıma koşacak ? 

Ali ? Yıllardır unutmadığım o bildik numaraları tuşladım açmasını umarak ..

Eskidendi her şeyHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin