Eskidendi her şey

3

Babamla son konuşmamız.. Hiç bir zaman  anlaşamadık babamla ama son konuşmamız  farklıydı gözlerindeki gururu hatırlıyorum da canım kızım demişti saçlarımı  okşamıştı  hep üniversiteyi okumamı isterdi sonunda kazanmıştım ama o mezun olduğumu bile  göremeyecekti evlendiğimi mutlu olduğumu göremeyecekti artık.

Dedim ya hiç anlaşamadık diye ben çok özgürdüm belki ya da o çok katıydı bilmiyorum . İlişkimizin aksine birbirimizi umursamamayı iyi beceriyorduk biz. Tek yapabildiğimiz buydu işte. Onu şimdiden özlemiştim .  Bana bakmayan gözlerini bana dokunmayan ellerini hiç hissetmediğim sevgisini . Ben ikinci kere gömmüştüm babamı . İçimde bişeyler yarımdı  , eksikti . Hayata karşı güvenim eksilmişti , kırılmıştım , yorulmuştum.

Doruğun koluna dokundum

"Sen git , yapabileceğin bi şey yok ki zaten elimizden gelen bi şey yok " dedim gözyaşlarımı engellemek için  kirpiklerimi kırpıştırarak.

" Emin misin ? Kalabilirim sizi ben bırakayım eve ."

" Hayır gerçekten git " boşuna beklemesine gerek yoktu ki tanımadığı bi insan için babasını yeni kaybetmiş zavallı bi kız için.

" Ben senin adını sormadım ? "

" Zeynep "

" Tamam Zeynep bana bak kötü hissettiğini biliyorum acı çekiyorsun güçlü gözükmeye çalıyosun ama mecbur değilsin eğer biriyle konuşmak istersen  benimle konuşabilirsin bu numaram her zaman arayabilirsin ağlanacak bi omzum var "dedi ve Gülümsedi . Zorla olsada gülmeye çalıştım ama  pek başarılı olamamıştım sanırım.

Elimdeki kağıda baktım . Ne fark ederdi ki arasam konuşsam ne değişirdi babamı geri getirebilirmiydi ?

Tam bir hafta olmuştu koskoca bir hafta Acım aynı o günkü gibi taze içimdeki boşluksa gün geçtikçe büyüyordu en çok gece hissediyordum yokluğunu . Gündüzlerin tek farkı bizi teselli eden insanlardı ama artık onlarda gitmişti Şaşırmadım aslında .Ne bekliyordum ki . H er şey aynıydı hayat aynıydı ölenler ölüyordu hayat değişmiyordu . Tüm acımı bir "  başın sağolsuna "  sığdırmaya çalışıyorlardı..

Bu kadar. Sadece acım yanımdaydı her zaman bana  yadigar o kalmıştı babamdan geriye . Canım babam bana sevgisini bırakamamıştı giderken .

Annem mi ? Babamla birlikte annemi de gömdüm ben . Canlı canlı gömdüm onu . Kayboluşunu izliyordum her gün .Hangisi daha çok acı verdi diye sorsan söyleyemezdim. Artık ayırt edemiyordum çünkü.  Allahın her lanet günü onu kaybediyordum ben . Gülen gözlerini kaybetmiştim mesela sıcacık gözlerini  , sesini ..

En çok koyan da insanların acıyan bakışlarıydı . Aslında herkes haklıydı acınacak haldeydim . Hepsi haklıydı .

Taziyeye gelenlerin getirdiklerinden tabağa koydum annemin odasına çıktım kapıyı tıklatıp girdim her zamanki gibi gözlerini bir noktaya dikmiş oturuyordu .

" Anne "

tepki vermedi . Tepsiyi masaya bıraktım Ellerini tuttum.Yumuşacık pamuk ellerini.

Annem , bana bak  anne sensiz yapamam başaramam güçlü bi kız değilim ben hıçkıra hıçkıra ağlıyordum artık. Güçlü değilim bana bak mahvoluyorum . Sana ihtiyacım var dayanamıyorum ben lütfen anne lütfen tepki ver bi şey yap böyle susma . anne lütfen . Artık birlikte ağlıyorduk . Orda ne kadar kaldık ne kadar ağladık bilmiyorum çalan kapının ziliyle  annem uyanmasın diye   koşarak kapıya gittim .

" Zeynep ? "

Bu o çocuktu . Doruk .

" Bana öyle bakma dedim sen aramıyosun ben geliyim adresini de Selinden aldım . Kızmadın dimi ? yanlış bi zamanda gelmedim umarım ? "

" Yok hayır kızmadım  geç içeri "  dedim salonu gösterdim

" Kahve istermisin ? "

" Olur hatta bende geleyim senle "

" Gel bakalım"

Bardağını ona uzattım sıcacık kahve . İçime çektim bir haftadır uyumamıştım yemek yememiştim komşuların akrabaların ağzıma zorla soktukları dışında .  Güçlü olmam gerekirmiş kimin için peki ? Yüzüme bile bakmayan ona yalvardığım halde  beni dinlemeyen  annem için mi ? Yapma bari Doruğun yanında yapma , ağlama.

" Şşş tamam  " dedi titrediğimin farkındaydı kendimi sıkıyordum  yanıma oturdu Zeynep ,  ağla tamam mı içine atma bana anlat Seline anlat ama yapma böyle.

" Doruk , ben dayanamıyorum " derken hıçkıra hıçkıra ağlıyordum artık  ,  Doruğun omzunda . Ona ağlaya ağlaya  ne anlattım ne kadar anlattım hatırlamıyorum  sadece beni dinledi saatlerce.  Tek kelime etmeden . Geçecek demedi geçmeyecek o da biliyordu bunu  , farkındaydı . Bende kendime acı çektirdiğimin farkındaydım kendimle kavga ederek . Ona anlatmak iyi gelmişti  bi haftadır kapanmayan gözlerimi yine Doruğun kollarında serbest bıraktım.