Trapped (Book 2)

Kabanata 2

Kabanata 2: Trust

"Can I talk to Mr. Olivo?" I asked his secretary politely ngunit parang hindi 'yon ang gusto niyang mangyari. She stared at me with a glimpse of disgust written on her face.

"You are?" Her eyebrows bent.

"Chelsea E. Vellarde." I already completed my name. Baka kasi gusto niyang malaman lahat at tinatamad na akong ulitin pa 'yon. "E for Eras..." I added.

"He's busy..." Kumunot ang noo ko nang magpatuloy ito sa pag-aayos ng mga papel sa kanyang lamesa.

"Then why did you ask my name?" I arched my left eyebrow. "Call him and say my name." I ordered her.

Pabagsak na ibinaba niya ang mga papeles na hawak niya lang kanina bago kinuha ang telephone sa gilid niya. Ramdam ko ang irita sa bawat mabibigat na pagdindot niya roon. What's wrong with her? Trabaho niya ito.

"Hello, Sir? May naghahanap po sa inyo rito." Then she looked at me. Hindi ko pinansin ang pagtingin niya sa akin mula ulo hanggang paa. "Miss Vellarde, Sir." She answered. "O-Okay..." Ibinaba niya ang tawag bago tumikhim.

Tumayo ito sa kanyang upuan. I can feel how irritated she is with me like I give a damn. All I need is to talk with his boss... our boss. Malawak ang building na ito na ang pinaka opisina ng mga boss ay hindi namin nadadaanan. Nasa last floor ito ng building.

She cleared her throat, "Follow me and please, huwag mong patunugin ang stiletto mo." Bumagsak ang tingin niya sa aking mga paa bago tumalikod at nag-umpisa ng maglakad.

I flipped my hair and did what she told me I shouldn't. Mas binigitan ko ang hakbang na ginagawa ko na lumilikha ng nakakairitang ingay. I hate the sound of it too but I can endure it just to annoy this girl. She's just an employee here like me.

She faced me with her irritated look.

Mabilis na nakita ng mata ko ang pangalan ni Rexor sa isa sa mga pinto kaya napangiti na ako. I turned my back at mabilis na naglakad palapit doon. Kumatok ako bago muling tinignan ang secretary. Pinitik niya ang kanyang buhok bago umalis at malamang na bumalik na sa kanyang trono.

"Come in..." Ang matipunong boses ni Rexor ang sumira sa katahimikan. I held the knob and opened the door. Sumilip ako at mabilis na sinalubong ni Rexor ang aking tingin. He smiled at me.

I closed the door gently.

"Have a seat," Inilahad niya ang kanyang kamay kaya umupo ako sa couch. Tumayo rin ito sa kanyang swivel chair at umupo sa harapan ko.

Nakaramdam ako ng pagkailang. Isang buwan pa lang siya sa company na ito unlike me na mahigit isang taon na rin kaya medyo nakakaramdam pa rin ako ng ilang sa kanya. He's just very professional to handle such awkward situation like this.

"I already told you the good news, right?" He asked so I nodded my head. It was not a good news for me at all. "Did you pack your things up? One week din 'yon." He chuckled.

Mabilis na napansin ko ang hindi magulo-gulong buhok niya. It seems like it's already fixed like that. Just like Ryde, kitang-kita ang porma ng panga niya kapag tumatagilid ang kanyang ulo. He also has this pointed nose and pink lips. Mas malaki lang ang boses ni Ryde kesa sa kanya.

"You went here just to stare at me..." Namula ang mukha ko sa sobrang hiya na kanina pa pala ako nakatitig sa kanya. "I could give you a picture of mine if you want." Mahinang tumawa ito.

Walang pagsiglan ang hiyang nararamdaman ko ngayon.

"What brings you here?" He asked.

"Hmmm... Tinanggap ko lang naman ang opportunity na 'yon dahil akala ko ay isang araw lang. I don't think I can survive that place longer..." Without him.