Trapped (Book 2)

Kabanata 7

Kabanata 7: Weird

Kumuha na lang kami ng taxi na maghahatid sa amin sa airport. Nasa loob na kami ng sasakyan at todo na ang aircon pero ang init pa rin ng katawan ko. Niluwagan ko na rin ang pagkakakapit ng scarf sa leeg ko dahil masyado na akong nasasakal.

Napatingin ako sa katabi kong lalaki. Kalmadong nakasandal lang ito sa upuan habang tutok na tutok sa kanyang phone. He’s biting his lips while playing NBA on his phone. Kalmado at walang ibang dinaramdam hindi katulad ko na init na init.

Napabuga na lang ako ng hangin. Lagi na lang ako ang nagdurusa sa ginagawa niya.

“What’s with the heavy sighs, Love?” Tinigilan na niya ang paglalaro at ibinalik na sa kanyang bulsa ang phone na ‘yon bago ako binalingan ng tingin.

Sinubukan nitong ipatong ang kanyang kamay sa hita ko pero mabilis ko ‘yong hinawi. I still can’t believe it. I already warned him about this. Pero mas binigyan niya ako ng dapat ikahiya.

“Hmmm… About the hickeys?” He snickered. “That’s just nothing. Normal lang naman na magkaroon ka niyan kasi may boyfriend ka.” Kulang na lang ay umikot ang dalawang mata ko dahil sa rason niya.

“You should be proud!”

“Proud your ass…” I mumbled. Hindi niya talaga naiintindihan ang gusto kong iparating.

“Come on, Chels. That’s my kiss mark. Mine. Huwag mo naman akong ikahiya.”

“You didn’t and still not get my point.” May halong diin kong sinabi. Napansin ko ang pasimpleng pagsulyap sa amin ng driver mula sa rearview mirror. “Haharap ako sa camera and I don’t think these kiss marks of yours is something I should be proud of infront of national TV. This will be an embarrassment to me, Ryde.” I tried to lower my voice. Ayoko sa lahat ay may nakakarinig sa pagtatalo namin.

Nakita ko naman ang paglambot ng reaksyon niya. Hindi ko kailanman ikinahiya kung ano ang meron sa amin ni Ryde, in fact I’m a proud girlfriend of him. Pero hindi ko naman kailanman ipangangalandakan sa buong mundo ang mga marka ng halik na ito. I’m a news anchor now and I have to be professional when it comes to everything including my appearance infront of the camera.

“I’m sorry…” He said in a low voice. “It’s just that I can’t control my damn self when it comes to you.” He really sounded apologetic.

Bakit parang ako pa ang may kasalanan ngayon? Bakit parang kasalanan ko lahat?

“Forget it…” I pouted my lips. “I can’t get mad at you. Sana lang Ryde ay mawala rin ito agad. Ayokong humarap sa camera na may mga ganito.”

“I’ll buy you a concealer for that. Baka bukas din ay wala na ‘yan.” He smiled at me asuuring things will be alright.

I just nodded my head. Buong byahe ay tahimik lang kami. Pagkarating namin sa airport terminal ay pumunta na kami sa waiting area kung saan naghihintay ang editor in chief namin na si Lizel.

“Hey, good morning…” Bahagyang gumalaw ang hanggang balikat niyang itim na buhok bago nagbeso sa akin. Bumati rin ako pabalik. Napunta kay Ryde ang kanyang atensyon. “You must be her boyfriend. Hmmm.. Ryde, right?” Hindi siguradong tanong niya.

Ryde smiled back. “I am pleased to meet you, Ma’am.” Magalang na bati ni Ryde.

Mahinang tumawa si Lizel. “Just call me, Lizel. Oh, pleased to meet you too, Ryde.” Nakipagkamay ito sa kanya.

Matapos no’n ay umupo na kami para hintayin sina Rouve at Rexor. Nag-usap kami ng konti ni Lizel tungkol sa mga gagawin namin. Maayos naman na ang lahat pero kailangan pa rin naming gumawa ng ibang plano kung sakaling may aberya man na mangyari.