Trapped (Book 2)

Kabanata 29

Kabanata 29: Beginning

I freed myself from so many doubts and unhealthy thoughts so I could breathe. Now... I can make a curve on my lips. I left with a smile on my face.

"Am I really going to blow the candles out again?" Kiza asked.

"Of course, baby. But before that, make a wish," Oleya chuckled. Kiza's mom.

Kiza looked at me. "I love the lights from the candles, Lady. Help me... How can I blow out them without killing their flames?"

Sabay kaming natawa ni Oleya. Narinig ko na naman ang pagdaing ni Hariz na kanina pa ipinapaliwanag kay Kiza na kailangan niyang ihipan ang apoy.

"Come on, baby. Just make a wish and blow out those candles..." Hariz said, a bit annoyed.

Muling binalingan ni Kiza ng tingin ang cake na nasa harapan niya. Halos makalahati na ang mga kandila dahil sa tagal niya.

"I'm sorry candles..." Natawa ako nang ipikit niya ang kanyang mata. "I wish Lady could get back her baby again..." My smile suddenly faded away.

Napatingin naman sa akin si Hariz. Lumapit naman sa akin si Oleya para hawakan ang braso ko. Ngumiti na lang ako sa kanila.

"I am really sorry candles but I have to kill your lights..." Ilang hipan ang ginawa ni Kiza bago namatay lahat ng kandila.

Matapos niyang ginawa 'yon ay sumimangot siya. Nagtawanan kami nang mag-umpisa na itong umiyak. Walang nagawa si Hariz kundi ang sindihan muli ang mga kandila. Hindi rin namin nakain ang cake dahil ayaw 'yon paggalaw ni Kiza.

"She is always like that," Hariz chuckled. Nilapag niya sa lamesa ang limang in-can beer.

Kumuha ako ng isa at binuksan 'yon. Napaatras ako nang umapaw 'yon kaya tumapon. Natawa na lang ako.

"I wish I was there..." Oleya mumbled.

Kahit na ngayon ko lang nakilala si Oleya ay magaan ang pakiramdam ko sa kanya. Bigla kong naalala ang sinabi sa akin dati ni Hariz na hindi niya alam ang rason kung bakit sila iniwan ni Oleya pero naiitindihan niya ito. Gano'n din ako, kahit na wala akong ideya ay hindi ako makaramdam ng kahit na ano sa kanya.

"So... When are you getting married?" I asked them.

They looked at each other... I saw love. I am so happy for them. They deserve it.

"No plans yet," Oley answered. "But I hope this year?"

Muli ko na lang ininom ang alak. Nakadalawa ako habang silang dalawa ay isa lang. May natira pang isang beer pero hindi ko na kinuha.

"I am sorry, Chels..." Hindi ko nagawang tumingin kay Hariz. "You must be devastated that time."

I focus my eyes at the empty cans in front of me. Hindi ako makaramdam ng hilo kahit na nakadalawa akong beer.

"Sigurado ka na ba sa desisyon mo?" Tanong ni Oleya. "Hindi ko alam kung ano ang nangyari pero alam kong kakayanin mo 'yan."

Naramdaman ko ang kamay niya sa kamay ko kaya napatingin ako sa kanya. Isang masiglang ngiti ang sinalubong niya sa akin.

"Salamat," nakangiting tugon ko.

"Oh come on, girls. Don't use alien language," Hariz groaned.

Natawa na lang kami ni Oleya. Gaya ng naikwento sa akin ni Hariz ay sa Pilipinas nakatira si Oleya.

"But your baby..."

"Hariz..." Oleya shook her head.

"What? Can't you still accept it, Chels?"