Trapped (Book 2)

Kabanata 22

Kabanata 22: Stared

I thanked the lady on the cashier as soon as she gave me my change. I gripped the plastic bags and made my way to the exit of the store. The dark clouds above welcomed me and in just a snap, the clouds started to cry. I looked up... I forgot to buy umbrella.

Gumilid ako nang mapagtanto na nakatayo pala ako sa exit. Ipinatong ko sa gilid ang mga plastic bags na may laman ng mga pinamili ko. Mabilis akong natapos dahil gumawa na ako ng list kagabi. Halos gulay at prutas lang naman ang mga binili ko.

I embraced myself when the breeze started to penetrate my jacket. Hinigpitan ko ang kapit ng scarf sa leeg ko. Napangiwi na lang ako nang mas lalo pang lumakas ang ulan.

"Lady!"

Bumagsak ang tingin ko sa batang babae na lumapit sa akin. Napangiti ako nang tumambad na naman sa akin ang kanyang mga malalamig na matang kulay asul.

"Hey, Kiza. Why are you eating ice cream again?" Umupo ako para ayusin ang jacket niya. "Whom are you with?"

"Hey!" Napatingin ako sa dalawang pares ng sapatos na bumungad sa akin. Tumaas ang tingin ko.

His blue eyes welcomed me.

"Uh, hey..." I greeted back.

I stood up and Kiza came closer to his dad. "Dad, let's go..." Kinuha niya ang isang maliit na payong sa kamay ni Hariz.

I smiled at her. "You look cute with that pink umbrella..." I laughed.

"Why are you still here, Chelsea?" Hariz asked me.

"Uh, waiting for the tears to stop." I joked. "I meant was the cloud." Paglilinaw ko nang makita ang naguguluhan niyang mata.

He nodded his head.

"Dad... Don't talk to her..." Hinila ni Kiza ang laylayan ng kulay itim na jacket ni Hariz ngunit hindi ito nagpatinag sa paghila ng kanyang anak.

"Where are you staying at?" Hariz asked.

"Uh, Sourire Hotel..."

"Whoa! We are also staying there..." His eyes smiled at me that made me stunned for a moment.

I am so into his eyes. How could someone got eyes like that? It reminds me of Blaze. But I could say... Hariz's has the perfect hue.

"Don't tell me dad you are going to give her a ride?" Kiza crossed her arms. "I am so jealous," she pouted her red lips.

"Actually, you are right, baby..." Hariz chuckled. "If you would not mind? I am not harmful, don't yah worry..."

I looked at Kiza, waiting for her approval. Wala rin naman akong sasakyan at sa kabila pa ang mga taxi.

"Fine!" ngumiti ito sa akin bago hinawakan ang aking kamay. "Come on, Lady. Let's share with my umbrella..."

Natawa na lang ako sa kanya. Pinayungan ako ni Hariz habang nauna na sa amin si Kiza. Mabilis na pumasok ito sa tabi ng driver's seat habang ako naman ay umupo sa likod. Nanginig ako sa lamig habang inaayos ang mga plastic bags na nabasa ng ulan.

"Here..." Hariz lend me a towel.

"Thanks..." I smiled.

"How about me, dad?"

"Oh, baby. Here is yours..." Napangiti ako nang halikan niya sa ulo si Kiza.

I can say Hariz is a good dad. Kung paano niya tignan ang anak niya at kausapin. Hindi ko tuloy maiwang ma-curious kung bakit parang hindi niya ata kasama ang asawa niya.