EVCİLİK// ALİ SELİN

45. Bölüm Final - "Ailem Yanımda Olunca Sırtım Asla Yere Gelmez"

Bana her seferinde destek olmuştu o. Bu halimde bile beni güldürüyor, eğlendiriyordu.

Selin: Alişş...
Ali: Ohh, uzun süre bunu duymayınca özleniyormuş.
Selin: Salak!... :))
Ali: Selin, sinemeya gitmeye ne dersin?
Selin: İkimiz mi?
Ali: Başka kim olcak? Sakın bana-
Selin: Annenlerde gelse olmaz mı?
Ali: Tamam sen öyle istiyorsan olsun.
Selin: Ahh! Çok sağol! O zaman ben onlara haber vereyim! Ve hazırlanayım.
Ali: Tamam bende hazırlanıp sizi bekliyorum aşağıda. Ama bak! Sakın öyle kısa şeyler giyinip gelme. Hava soğuk üşütürsün...
Selin: Ayy benim düşünceli kocacığım!
Ali: Ne dedin?
Selin: Düşünceli Kocacığım dedim.
Ali: Bu kelimeyi duymak gerçekten güzelmiş. Hele senden ayrı güzel.

Yanağına öpücük kondurup içeri girdim. Önce annemlere haber verdim ve odama çıkıp hazırlandım.

Hepimiz birlikte arabaya doluştuk.

Önce sinemaya gittik ve daha sonra müzeye gittik.

Selin: Vaaav! Burda harika şeyler var! Daha önce hiç buraya gelmemiştim. Fotoğraf çekilelim mi?

Hepimiz toplanıp selfie yapmayı asla unutmadık. Dinazorun ayak izleri iskeletleri bile vardı. Bu müze dedikleri şey bayağı büyük ve güzel bir yermiş. Her yerde gezip tek tek fotoğraf çekmeyi unutmadım. Üç boyutlu yerlere girdik. Gerçekten harika görünüyordu.

Her bir kapıdan girdiğimizde için içime sığmıyordu. Her yeri tek tek incelemek istiyordum.

Müzenin her yerini Ali'ye zorla gezdirmiştim. Bayağı yorulmuştuk. Bir sahile gidip kumların üstüne yattık. Bense yine bitmeyen enerjimle denizin kenarında koşuyordum.

Hava ne kadar soğuk olursa olsun beni hiçbir şey engelleyemezdi. Ne kadar ağlak olsamda bir o kadar da azimli ve sabırlıyımdır. İşte bu hastalığımın üstünden böyle geldim. Sevdiklerimin destekleriyle ve kendi azmimle. Yapabileceğime inandım. Tek yapmamız gerek bu zaten. Eğer benimki kadar mükemmel bir aileniz varsa zaten herşeyin üstesinden gelirsiniz.

Şöyle bir bakıyorum da benim bir annem yok ama Sevilay annem bana gerçek bir anne gibi her konumda yardım etti, yanımda oldu. Bir kardeşim yoktu ama Leyla bana bir kız kardeş gibi oldu. Her bir şey yaptığımda onunda yanımda olmasını istedim. Onunla birlikte herşeyim mükemmel gitti. Sorunum olmadı, yanlış yola girmedim.
Ali... onun bana ne kadar yardımcı olduğunu anltasamda kelimeler yetmez. Ona bu dönemimde o kadar çok gerekesiz yere bağırdım ki haddi hesabı olmaz. Ama o her seferinde benim yanımdaydı. Hiç bırakmadı. Şimdi sıra bende sanırım...
Benimde ona sahip çıkma vaktim geldi. Hepsine ayrı ayrı teşekkür ediyorum benim yanımda oldukları için. Ben belki tek başıma güçsüzüm ama onlar olduğu sürece benim sırtım yere gelmez. Ben buna inanıyorum...

Benimle birlikte bu zamana kadar EVCİLİK hikayesini okuduğunuz ve desteklediğiniz için teşekkür ederim. Bu sonun yeni bir başlangıcı olacaktır elbet. Ama sakın şunu unutmayın; Bizi her konuda destekleyen ve yanımızda olan kişiler bizim gerçek dostumuzdur. Ailemizde öyle. Onlar hep bizim yanımızda olurlar. Bizim onlara karşılık vermemiz gerek. Ama bunu bir hediyeyle değilde, onların yanında olarak yapın. Çünkü sevgi insanı güvende hissettirir...
Hikayemi okuduğunuz için hepinize teşekkür ediyorum. Yeni hikâyelerde görüşmek üzere. Hoşçakalın!... 😖🙋🙋