Hotbreaker's Series 6: Right Kind Of Wrong

8

"You'll be staying at the masters bedroom... Don't worry... Hindi ako dito umuuwi. Kayo lang ng mga bata ang halos itira dito with some maids and some security personel... Like before." PJ said coldly at binuksan ang pintuan ng napakapamilyar na silid...

Tumango lamang ako at pumasok sa kwarto namin dati... Noong maayos pa kami...

Noon....

"I'll oftenly  visiting here to check on the kids... And bond with them... Sometimes I'll spend the nights here.. " anito .

Di parin ako kumibo at sinimulang ayusin ang mga gamit ko sa walk in closet.

Tho I am a bit tired since I helped the maids to arrange the triplet's things sa kabilang kwarto...

"One more thing. Lahat ng gagawin mo o plano mong gawin ay dapat mong ipaalam muna sa akin. Lahat. And you must follow my rules. " matigas at malamig nito sabi sa akin

Tumango na lamang akong muli habang nagaayos ng gamit. Wala akong lakas para makipagtalo sa kanya... Hindi naging madali ang paglipat namin sa poder nya... Dahil ayaw ng parents ko at nina kuya na sumama ako... They are all worried...

"NAIINTINDIHAN MO BA AKO SABRINA?!" napapiski ako dahil sa sakit ng higpit ng hawak nito sa braso ko.

"I agreed for everything you had said. Please. Nasasaktan ako. ..." Daing ko

"WALA ANG SAKIT NA YAN SA SAKIT NA DINULOT MO SA AKIN. SO DON'T ACT LIKE YOU ARE THE ONE WHO SUFFERED." Anito sa akin at iniwan ako sa silid.

Hindi ko napigilang di mapahagulgol dahil sa sakit na nararamdaman ko... Physically...and emotionally...

I know...

Walang kapatawaran ang nagawa ko sa kanya...

But I am trying to make it up... To fix everything... Para sa mga bata...

At para sa amin....

Dahil mahal na mahal ko pa rin siya... Kahit na hindi siya ang pinili ko noon...

"STOP CRYING! FUCK! I SAID STOP CRYING! YOU DON'T HAVE ANY RIGHT TO PRODUCE THOSE FUCKING TEARS AS IF YOU ARE THE VICTIM! DAMN IT!"  Gigil na singhal nito sa akin kasabay ng mahihigpit na pisil nito sa magkabilang balikat ko at marahas na pagalog sa akin.

Mariin akong napapikit upang hindi makita ang matinding pagkamuhi nito sa akin... Hindi. Ayoko...

Gusto kong manatili sa puso at isipan ko ang mabuting taong nakasama ko noon at minamahal ko ... Ang PJ na hindi ko pa winasak.

"NAIINTINDIHAN MO BA KO?! SABI KO TUMIGIL KA SA KAKAIYAK MO! BAKA ISIPINNG MGA ANAK KO NA AKO NA NAMAN ANG MASAMA RITO! TANGINA!"  Singhal nito

Mariin akong tumango at pilit pinipigilan ang mga luha ko at sakit na nararamdaman ko...

Pabalya nya akong itinulak kaya napasubsob ako sa kama... Baho ito lumabas ...sa tingin ko ay pinuntahan nito ang mga bata...

Ibinaluktok ko ang katawan ko at tahimik na iniiyak ang lahat ng sakit na nararamdaman ko...

Nagsisimula pa lamang kami...

Nagsisimula palang ako ... Pero ang sakit na...

Sobrang sakit na....