Ich tak mnoga liczba,
Jak ptaków kluczę,
Serce ładują,
Wiele ich,
Jak ziarna piasku,
Każde wyjątkowe,
Codzień szklankę,
Wypijać,
Taką muszę,
Oddech,
Cisza,
Nic już nie pojmuję,
Jedynie za czyimś wzrokiem,
Znów o poranku wędruję,
I czuję,
Jak ich serce bije,
Problem poety taki,
Że piękna w nim,
Zbyt dużo żyje.
CZYTASZ
Kosmyk Jej Włosów
PoetrySłodki jej zapach I smak W zmysłach mych wplątany Zapędził się w labiryncie I już wyjść nie może Kochany
