P.İ.D "Kitap Oldu"

Asıl Amaç

Çaresizlik! Bu his elini kolunu bağlayıp, ruhuna kilit vurur.
Zavallı gibi hisseder çaresiz insan. Ama her zaman her şeyin bir çaresi vardır, her ne kadar tükenmiş olduğunu hissetse bile çareler tükenmez.
Korku insanı zayıflatmakta önemli bir rol oynar, zayıf insan her tarafa çekilebilir.
Ve yine çaresizlik, korku bunu da beraberinde getirir. İnsanoğlu çok ilginç ve karmaşıktır. Bir çok duyguyu bir anda yaşayabilir.

Sevinç, gözyaşı, nefret, heyecan. Korku, endişe, merak, belirsizlik. İşte bende bunlardan bazılarını yaşıyorum şuan. Ama yinede korku ve belirsizlik beni etkisi altına alamıyor.
Bu tabiki de doktorun deneyleri sayesinde.

Beni konuşturmaya çalışıyorlar bir saatten fazladır. Ama nedense işkence yapmadılar. İşte yine geliyorlar, ama bir dakika kafama siyah bir poşet geçirip kollarımdan tutarak sandalyeden kaldırdılar.
Şu an ne yapıyorlar bana? Hiç birşey anlamıyorum.

Yürüyorum karanlıkta, bu poşetin içinde nefes almak çok zor!
Yarım saat sürdü bu yürüyüş. Ve sonunda kollarımı bırakıp ağızlarını bile açmadılar.
Bir süre bekledim ama hiç ses yoktu.

"Hey, nedir şimdi bu böyle? Dalga mı geçiyorsunuz?" Diye bağırıp ellerimi çözmeye çalıştım. Bir taraftan da kafamı eğip poşetten kurtulmaya çalışıyorum.

İşte başardım! Ellerimi çözüp poşetten de kurtularak etrafıma bakındım.
Burası beni aldıkları yer ve hiç kimse yok! Anlamıyorum. Peki amaçları neydi? Hemen polise gitmem gerek, ya da bunu önce doktora anlatayım çünkü onunla ilgili.

Doktor Louis'den

Sonunda kızıma kavuştum ve şu an benden daha mutlu kimse yok.
Onu aracıma bindirdikten sonra evimize doğru yola çıktım. Ve çok yakınım.

Eve vardığımızda aracı park edip kızım için kapıyı açtım. Her şeye yabancı ama bu geçecek, onların yanına bırakmayacağım. Kızımı bu hale getirenler bedelini ödeyecekler!

Bir süre sonra kapı zili ısrarla çalmaya başladı.
Yardımcı kadın kapıyı açınca Leo telaş ve korkuyla içeri daldı.
Ayağa kalkıp yanına yaklaştım.

"Leo bu ne hal? Savaştan çıkmış gibisin, ne oldu sana?"

"Doktor, ben kaçırıldım ve bu şahıslar bana seni sordular. Polise gidelim senden ne istiyor bu adamlar?" Dedi Leo.

Olamaz beni buldular mı yoksa? Henüz hazır değilim, önce tedaviyi bulmam gerek. Yoksa başka şansım olmaz. Bu her şeyin sonu olur! Bunu göze alamam.

"Tam olarak ne istediler senden? Nasıl serbest bıraktılar Leo?"

"Sebebini bilemiyorum ama kafama poşet geçirip beni aldıkları yere bıraktılar. Hadi doktor anlat bana neler oluyor? Neden böyle sakin duruyorsun?"

"Sana her şeyi anlatacağım Leo ama önce benimle gelmen lazım, hadi!"

"Peki!"

Ben Valeria'nın yeni odasına doğru yürürken Leo da takip etmeye başladı adımlarımı.
Odanın kapısını açtım yavaşça.

"Leo gel bak şuna!" Dedim kısık bir ses tonuyla. O ise şaşkın ve meraklı bir tavırla odaya girdi.
Valeria'yı yatakta uyurken görünce gözleri fal taşı gibi açıldı.
Ve ardından o büyüyen gözler kendini gülen gözlere bıraktı Leo sevinç çığlıkları atarken.

Leo'dan

"Buna inanamıyorum! Valeria! Doktor onu nasıl buldun? Ben hayal mi görüyorum yoksa?" Dediğimde aşkıma sarılmak istedim kötü anıları geride bırakıp.
Ama doktor kolumdan tutup kafasını sağ ve sola saklayarak bunun iyi bir fikir olmadığını düşündürdü bana.