P.İ.D "Kitap Oldu"

Hiç part 1

Bazen olur ya yaşadığın an rüya gibi gelir. Herşey yavaşlar senin için, o an yabancılaşır dünya ve içindekiler.
Herşeyin bir simülasyon olduğunu hissedip anlamaya çalışırsın.
Tıpkı şu an benim olduğum gibi!

Hastaneye nasıl koştuğumu bile anlayamadım. Herşey bir anda olup bitti.
Danışmada duran kızıl saçlı bayan görevliden doktorun odasını öğrenip hızla asansöre yöneldim.
Üçüncü kat ve 67 numaralı oda. İşte burda, artık neler olduğunu öğrenebilirim.

Kapıyı çalıp yavaşça içeri girdim. Doktorun gözleri fena halde kızarmış, yaşlar süzülüyordu yanaklarından.

Olamaz! Yoksa Valeria? Hayır!

"Doktor nasıl oldu bu kaza? Sen iyi mısın? Peki Valeria nerde?" Diye sıraladım sorularımı panikle.

Ağlarken kelimeler güçlükle çıkıyordu ağzından.
"O iyiydi. Kazadan sonra buraya getirdiler ve onu uyandırdılar. Sonra da hastalığı anlaşılınca hemen başka bir hastaneye almışlar, ben o sıra kendimde değildim. Her şey mahvoldu orda yavaşça ölecek, onu asla kurtaramayacağım!"

Bu duyduklarım doğru olamaz! Buna bir şekilde engel olmalıyım, yoksa bir daha asla onu göremem.

"Onu mutlaka kurtaracağız, sen bir an önce iyileşmeye bak. Göz göre göre ölmesine müsade edemeyiz. Gerekirse ........"

"Gerekirse ne Leo? Kızımın hayatı için tüm dünyayı tehlikeye atamam. Asla bu tozu bilmeyecekler. Söz ver bana, hemen şimdi!"

"Tanrı aşkına bunu nasıl söylersin? En azından onu kurtarmak için bir şeyler yapabiliriz ama sen umudunu çoktan kaybetmişsin, umudunu kaybeden kendini kaybetmiştir!"

Bu sözlerimden sonra doktor, hayal kırıklığıyla dolu yüz ifadesiyle arkasını dönüp omzunun üzerine yattı.

Şu an tek hedefim var, ama vakit çok az.

"Doktor, bir şeyler söyle ne kadar vakti var?"

İki kelime çıktı ağzından.

"Bir hafta!"

Bu çok zor olacak, ama her şeye hazırım.
Odadan çıkıp kapıyı kapattım ve danışmaya tekrar gitmem iki dakika sürdü.
Görevli değişmiş, umarım bilgi alabilirim!

Neyse ki anlayışlı bir kişiliği vardı ve Valeria'nın hangi hastaneye götürüldüğünü öğrendim.

Doktor Louis'den.

Benim zavallı kızım! Şimdi kim bilir ne durumdasın? O elektroşoklardan uzak tutamadım seni.
Seni kurtaramadım, böyle bitmesi gerekmiyordu!
Başına gelen her şey benim yüzümden. Belki de benim yüzümden bütün dünya karanlığa gömülecek, o zaman asla affetmem kendimi. Tanrım yardım et, bütün insanlığa yardım et.

Leo'dan.

Aradan bir gün geçti ve ben hala işe yarayacak planlar kurmaya çalışıyorum.
Doktor sayesinde bir çok şey öğrendim ve tek yolu doktor olarak girmek.

Akşam vakti daha iyi olabilir. Bir kaç saat daha beklemem gerekecek, bu sahte giysi ve kart işimi görebilir.

Güneş kaybolup yerini karanlığa bıraktığında, her şeye hazırdım artık.
Hastaneye farkedilmeden sızıp, tuvalette üzerimi değiştirdim. Gözlük beni oldukça değiştirmişti. Aynada gördüğüm başka biri sanki.

Boynuma da steteskopu taktıktan sonra artık tamamen bir doktor gibi görünüyordum......